علت یا دلایل اتیسم چیست؟ چه عواملی ریسک ابتلا را بیشتر می کنند؟

از ژنتیک گرفته تا محیط ، متخصصان عوامل مختلفی را شناسایی کرده اند که بر احتمال ابتلای کودک به اوتیسم تأثیر می گذارند امابه طور قطع به اوتیسم منجر نمی شوند.

ملیسا اسمیت همیشه دوست داشت سه فرزند داشته باشد. آوریل گذشته ، هنگامی که برای سومین بار قصد باردار شدن را داشت ، متوجه شد که کوچکترین فرزندش اوتیسم دارد. او گفت: " ماه ها می دانستم که مشکلی پیش آمده است." " دانستن پاسخ و تشخیصی که بتواند راه حل و درمانی برای کمک به ما داشته باشد ، قطعاً یک تسکین بود."
با این حال ، او نمی توانست نگران نباشد که فرزند بعدی اش نیز اوتیستیک باشد. احساس سردرگمی داشت: اوتیسم پسرش را هدیه ای می دید که او را تغییر نمی دهد ، اما مراقبت از او به تلاش نیاز داشت. یک کودک مبتلا به اوتیسم دیگر می توانست شرایط را حتی سخت تر کند.

داشتن یک کودک مبتلا به اوتیسم به معنای افزایش احتمال داشتن فرزند اتیستیک دیگر است ، زیرا این بیماری در خانواده منتقل می شود. سپس او مطالعه ای را مشاهده کرد که داروهایی به نام S.S.R.I.s (مهارکننده جذب مجدد سروتونین انتخابی) را با اوتیسم مرتبط می کرد. این موضوع صرفاً یک ارتباط است ، نه اثبات اینکه مواد مخدر باعث اوتیسم می شوند. اسمیت ، 30 ساله ، برای یک سال گذشته یک S.S.R.I به نام لکساپرو مصرف می کرد.

لکساپرو تنها چیزی بود که اضطراب او را کاهش می داد ، اضظطرابش آنقدر شدید بود که رانندگی با ماشین ، تمیز کردن خانه یا خرید مواد غذایی بدون دعوا و برخورد شدید با خانواده را برایش دشوار می کرد. پزشک او نتوانست به طور قطع بگوید که آیا باید به مصرف دارو ادامه دهد یا خیر ، زیرا سایر مطالعات نشان می دهند استرس ناشی از اضطراب درمان نشده خطرات قبل از تولد را به همراه دارد ، از جمله زایمان زودرس ، که یک عامل خطر دیگر برای اوتیسم است.

حتما مطالعه کنید : آشنایی کامل با علائم اتیسم در کودکان

اسمیت ، كه در یك كلینیك در سالت لیك سیتی کار می کند كه كودكان را از نظر وجود اختلالات ژنتیكی و متابولیك آزمایش می كند ، گفت: "این موضوع باعث شد احساس درماندگی کنم."

سپس ، در پایان ژانویه ، نگرانی های او دیگر فرضی نبود: او باردار بود. اسمیت به دنبال مشاوره مشاوران ژنتیک بود ، اما هیچ کس نمی توانست به او بگوید که آیا مصرف داروهایش خطرناک تر از عدم مصرف آن است.

وی گفت: "اگر این کودک اوتیسم داشته باشد ، من نمی خواهم فکر کنم ، خب ، اگر من این کار را می کردم یا اگر آن کار را انجام می دادم چه می شد؟" " فقط می خواهم بتوانم در پایان با خودم کنار بیایم و بدانم چیزی که من انجام داده ام باعث آن نشده باشد."

در 50 سال گذشته ، دانشمندان لیست کوتاهی از عوامل ، از جمله ژن های خاص ، زایمان زودرس و برخی از داروها را تهیه کرده اند که ممکن است در اوتیسم نقش داشته باشند. آنها شروع به فهم این موضوع کرده اند که چه افرادی بیشترین احتمال را برای داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم دارند و چند موضوع را شناسایی کرده اند که افراد می توانند انجام دهند تا این احتمال به حداقل برسد.

با این حال ، هیچ راهی برای جلوگیری از ابتلای کودک به اوتیسم وجود ندارد ، بیشتر به آن علت که متخصصان در واقع هنوز نمی دانند که علت اتیسم در اکثر افراد چیست. دکتر کاتارزاینا چوارسکا ، دکترای روانپزشکی کودک ، در مرکز مطالعات کودک دانشگاه ییل ، می گوید: "ما می توانیم عوامل بسیار زیادی را در ارتباط با اوتیسم پیدا کنیم." "اما در حقیقت ، ما واقعاً نمی دانیم که آنها در علت اوتیسم نقش دارند."

همچنین لازم به ذکر است که بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده های آنها، اوتیسم را به عنوان چیزی می بینند که باید آن را جشن بگیرند. صفات اوتیسم در همه افراد وجود دارد. اد کوک ، دکتر روانپزشک و استاد روانپزشکی در دانشگاه ایلینوی در شیکاگو می گوید: "بسیاری از این ویژگیها ، چه اوتیسم داشته باشید و چه نداشته باشید ، ممکن است در شما تاثیرات مثبتی بگذارد" ، مانند علاقه شدید به موضوعات خاص و دقت در جزئیات..

یک چیز مسلم است: هیچ علت قطعی برای اوتیسم وجود ندارد و هر مورد اتیسم، حاصل عوامل مختلفی است که با هم عمل می کنند.

حتما مطالعه کنید : آشنایی کامل با درمان اتیسم

در DNA شما چیست؟

تا دهه 1970 ، بسیاری از کارشناسان تصورات مشترکی در مورد اوتیسم ناشی از سبکهای "سرد" فرزندپروری یا بزرگ شدن در انزوای شدید داشتند (مانند مورد معروف پسر وحشی آویرون در فرانسه در اواخر دهه 1700) که اکنون مردود شده اند. از آن زمان ، مطالعات نشان داده است که اوتیسم در خانواده ها منتقل می شود و وراثت پذیری آن را در حدود 80 درصد ، یا تقریباً به اندازه ارث بری قد یا رنگ چشم می باشد.

دانشمندان نمی توانند به طور کامل دلیل انتقال اتیسم در خانواده ها را توضیح دهند. آنها گمان می كنند كه همانند قد ، دلایل پیچیده ای وجود دارد و توسط ژنهای زیادی تعیین می شود كه با هم عمل می كنند و بر احتمال ابتلای فرد به اتیسم تأثیر می گذارند. مطالعات نشان می دهند که به طور کلی ، این ژن ها می توانند حدود نیمی از پایه ژنتیکی اوتیسم را توضیح دهند.

10 تا 20 درصد دیگر را می توان با جهش های نادر اما قدرتمندی که به طور تصادفی رخ می دهند و ارتباطی با ژن های موجود در خانواده ها ندارند ، توضیح داد. دانشمندان حدود 100 ژن از این دست پیدا کرده اند که در صورت جهش ، به طور قابل ملاحظه ای احتمال ابتلای فرد به اوتیسم را افزایش می دهند.

حتی وقتی این جهش ها اتفاق می افتد ، هر بار اوتیسم ایجاد نمی شود. دکتر جرمی ونسترا وندویل ، روانپزشک کودکان و نوجوانان در دانشگاه کلمبیا میگوید: "هیچ یک از این موارد به طور کامل پیش بینی تشخیص اوتیسم نیست و هر یک از آنها به طور جداگانه کاملاً نادر است." "ما واقعاً نمی توانیم آنچه را دقیقا برای هر فرد خطرناک است مشخص کنیم."

حتما مطالعه کنید : رژیم غذایی و اوتیسم

چه چیز دیگری خطر را افزایش می دهد؟

دکتر برایان لی ، پروفسور ، دانشیار اپیدمیولوژی و آمار زیستی در موسسه اوتیسم درکسل در فیلادلفیا می گوید ، اوتیسم بسیار ژنتیکی است ، اما این به معنای مهم نبودن عوامل محیطی نیست. به عنوان مثال ، قد تحت تأثیر عوامل محیطی مانند سوء تغذیه است. لی گفت: "شما می توانید یک عامل زمینه ای ژنتیکی داشته باشید که شما را در معرض خطر قرار دهد ، اما ممکن است نیاز به نوعی شرایط محیطی یا محرک باشد."

S.S.R.I.s کاندیداهای قوی برای عواملی هستند که می توانند اوتیسم را تحریک کنند. آنها بر روی سروتونین شیمیایی مغز تاثیر می گذارند که برای عملکرد اجتماعی مهم است و در برخی افراد اوتیستیک در سطح بالایی یافت می شود و بسیاری از آنها از خون مادر به رحمش ورود می کنند.

اما دکتر آلن براون ، استاد روانپزشکی و اپیدمیولوژی در دانشگاه کلمبیا ، می گوید که جدا کردن اثرات مصرف دارو از دلیل مصرف آن در یک زن باردار دارای مشکلات زمینه ای سلامت دشوار است. چندین مطالعه اخیر نشان می دهند که خطر اوتیسم در اثر استفاده S.S.R.I. بسیار کم است و شاید اصلا وجود نداشته باشد. براون می گوید: "تحقیقات قبلی در مورد S.S.R.I.s و اوتیسم گیج کننده است." "برخی مطالعات نشان می دهد که این ارتباط وجود دارد ، برخی دیگر نه."

محققان همچنین در معرض تماس بودن قبل از تولد با سمومی مانند سموم دفع آفات یا آلودگی هوا را بررسی کرده اند و به نتایج غیرقطعی مشابهی رسیده اند. آنها هیچ خطر ابتلای بالاتری در اثر سزارین ، سیگار کشیدن قبل از تولد ، درمان های باروری یا واکسن ها پیدا نکرده اند.

تاکنون قابل اطمینان ترین عامل خطر، داشتن فرزند قبلی با اوتیسم است. تقریباً یکی از هر 5 خانواده مانند اسمیت ، 1 فرزند دیگر مبتلا به این اختلال نیز به دنیا می آورند. جنسیت بیولوژیکی هم مهم است: احتمال ابتلا به اوتیسم در مردان تقریباً سه برابر زنان است ، اگرچه دلایل این امر به طور کامل مشخص نیست. احتمال داشتن فرزند اوتیسم نیز با افزایش سن والدین به طور آهسته و پیوسته افزایش می یابد.

دکتر پل کاربون، متخصص اطفال و دانشیار متخصص اطفال در دانشگاه یوتا می گوید: "بیشترین عوامل خطر احتمالی اوتیسم مواردی هستند که در حوالی تولد اتفاق می افتد ، زمانی که رشد مغزی اولیه اتفاق می افتد." "اما آیا آنها به خودی خود باعث اوتیسم می شوند؟ یا احتمال آن بیشتر است که محیط به نوعی با حساسیت ژنتیکی ارتباط برقرار کند تا خطر را در فرد افزایش دهد؟ "

خطر ابتلا، سرنوشت قطعی نیست

دانستن اینکه مهم است که اکثر خانواده های دارای این عوامل خطر، فرزندان اوتیستیک ندارند. اوتیسم نسبتاً نادر است: بر اساس آخرین تخمین های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ، در حدود 1.8 درصد از کودکان در ایالات متحده دارای تشخیص اتیسم می باشند. دکتر اریک فومبن ، دکتر ، استاد روانپزشکی ، متخصص اطفال و علوم اعصاب رفتاری در دانشگاه علوم و بهداشت ارگان می گوید: میزان اوتیسم طی چند دهه گذشته افزایش یافته است ، اما تقریباً همه آن به دلیل افزایش آگاهی و تغییر در معیارهای تشخیصی است که افراد بیشتری را برای تشخیص واجد شرایط می کند. وی می گوید: "بسیاری از افزایش ها ناشی از این واقعیت است كه آنچه امروزه اوتیسم می نامیم بسیار بزرگتر از آن چیزی است که 50 سال پیش اوتیسم می نامیدیم."

و شاید مهمتر از همه ایت است که بیشتر تاثیرات اوتیسم خارج از کنترل ما هستند. دکتر کاربن می گوید: "مطمئناً چیزهای زیادی در مورد علل اوتیسم نمی دانیم." "اما در یک چیز کاملاً مطمئن هستیم و آن این است که والدین باعث اوتیسم نمی شوند."

اسمیت می گوید كه پزشك نگرانی او را در مورد مصرف S.S.R.I را فهمیده و داروی جایگزینی بنام Buspar برای او تجویز کرده است. اما پس از مصرف حدود یک هفته دارو در اوایل ماه مارس ، اسمیت دچار حالت تهوع و میگرن شدید ، از عوارض جانبی احتمالی دارو شد. بنابراین وی مصرف آن را متوقف کرد و از آن زمان با مدیتیشن و تمرینات تنفسی اضطراب خود را کنترل می کند.

در هفته اول آوریل ، اسمیت فهمید که نوزادش پسر است. این مسئله ابتدا او را نگران کرد ، زیرا خطر ابتلا به اوتیسم در مردان بیشتر از زنان است. اما بعد با این مشکل کنار آمد. او گفت: "این به من بستگی ندارد." "من فقط سعی می کنم هر کاری که بتوانم را انجام دهم و اطمینان حاصل کنم که این کودک سالم است و این تنها کاری است که می توانم انجام دهم."

برای دریافت مشاوره رایگان برای درمان اتیسم و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما می باشد.