بررسی خطر ابتلا به اتیسم با افزایش سن والدین

درحالی‌که امروز بیش از هر زمان دیگری درباره اوتیسم می‌دانیم، هنوز سؤالات بی‌پاسخ زیادی وجود دارند. یکی از نگرانی‌های اصلی افراد این است که اوتیسم چگونه ایجاد می‌شود و عوامل خطر اصلی آن کدامند.

متأسفانه، هیچ معاینه پزشکی یا آزمایش خونی وجود ندارد که بتواند اوتیسم را تشخیص دهد. در عوض، اختلال طیف اوتیسم تنها توسط متخصصان آموزش‌دیده و بر اساس علائم مشاهده‌شده در طول رشد و رفتار کودک، تشخیص داده می‌شود.

دلیل این امر این است که تاکنون هیچ علت تنها و جداگانه‌ای برای ASD شناسایی نشده است. 

تحقیقات نشان می‌دهند یکی از عوامل خطر، سن والدین است. درحالی‌که تحقیقات بیشتری در این زمینه باید انجام شوند، ما می‌دانیم که افزایش سن والدین می‌تواند منجر به افزایش خطر اوتیسم در فرزندان آن‌ها شود.

رابطه نرخ شیوع اوتیسم و سن والدین 

توجه به این نکته مهم است که هیچ ارتباط روشن و مستقیمی بین افزایش سن والدین و اوتیسم کشف نشده است. بااین‌حال، بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که کودکان درصورت مسن‌تر بودن والدینشان - و حتی بیشتر در صورتی که پدربزرگ و مادربزرگشان نیز مسن‌تر باشند - در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم هستند.

مطالعه‌ای نشان می‌دهد والدینی که سی سال یا بیشتر سن دارند، نسبت به والدینی که بین 25 تا 29 سال هستند، 10٪ بیشتر در معرض داشتن کودک مبتلا به اوتیسم هستند. 

این عامل خطر با افزایش سن والدین به بالای 40 سال، تا 50% افزایش می‌یابد. مطالعه‌ای که توسط دانشکده پزشکی مونت سینا انجام شد، نشان داد کودکانی که پدرانشان 40 سال یا بیشتر دارند، 5.75 برابر بیشتر از کودکانی که از پدران 30 سال یا کمتر متولد شده‌اند، احتمال ابتلا به ASD دارند.

جالب اینجاست که این مطالعه هیچ ارتباطی بین سن مادر و افزایش یا کاهش خطر اوتیسم برای فرزندانشان پیدا نکرد.

بااین‌حال، مطالعات دیگری نیز وجود دارند که نشان داده‌اند سن مادر نقش مهمی در عوامل خطر اوتیسم ایفا می‌کند. به‌عنوان مثال، مطالعه‌ای کالیفرنیایی نشان داد که سن مادر تأثیر بیشتری بر احتمال ابتلای کودک به ASD نسبت به پدر دارد.

علاوه‌براین، خطر ابتلا به اوتیسم زمانی که هر دو والدین مسن‌تر هستند و زمانی که شکاف سنی قابل توجهی بین دو والد وجود دارد، نیز افزایش می‌یابد. بالاترین نرخ اوتیسم زمانی بود که پدر 35-44 سال داشت و شریک زندگی او 10 سال یا بیشتر جوان‌تر بود. این یافته‌ها نشان می‌دهند که هم سن مادر و هم سن پدر می‌توانند به خطر اوتیسم در کودکان کمک کنند.

خطر بالاتر اوتسیم مرتبط با والدین مسن‌تر می‌تواند به جهش‌های ژنتیکی نسبت داده شود که با افزایش سن افراد شایع‌تر می‌شوند. جهش‌های ژنتیکی در اسپرم، که با افزایش سن پدر افزایش می‌یابند، به‌عنوان توضیحی احتمالی برای خطر بالاتر اوتیسم در کودکان متولدشده از پدران مسن‌تر پیشنهاد شده‌اند.

درک رابطه بین سن والدین و خطر اوتیسم برای افزایش آگاهی و ترویج مداخلات زودهنگام ضروری است. برای افرادی که قصد فرزندآوری دارند، آگاهی از خطرات بالقوه مرتبط با سن والدین مهم است. بااین‌حال، توجه به این نکته حیاتی است که درحالی‌که سن والدین ممکن است به خطر اوتیسم کمک کند، عامل تعیین‌کننده نیست.

تأثیر سن پدر بر اوتیسم فرزند

سن پدر نقش مهمی در این تأثیر ایفا می‌کند. درواقع، برخی تحقیقات نشان داده‌اند که افزایش سن پدر می‌تواند تأثیر بیشتری بر ابتلای کودکان به اوتیسم داشته باشد.

عوامل تأثیرگذار در ارتباط سن پدر و اوتیسم فرزند

درک مکانیسم‌های بیولوژیکی پشت اوتیسم شامل بررسی این موضوع است که چگونه پیری اسپرم و تغییرات بیان ژن در افزایش خطر ابتلا به اوتیسم در پدران مسن نقش دارند.

تأثیر اسپرم مسن و جهش‌ها در اوتیسم

تحقیقات نشان می‌دهند که مردان مسن‌تر جهش‌های خودبه‌خودی انباشته‌شده در اسپرم خود را به فرزندانشان منتقل می‌کنند. این پدیده عامل مهمی در افزایش ابتلای کودک به اوتیسم است. 

مطالعات نشان می‌دهند فرزندان پدران مسن‌تر نه‌تنها به اوتیسم بلکه به سایر اختلالات روانپزشکی و عصبی، همراه با ناهنجاری‌های کروموزومی نیز بیشتر مبتلا می‌شوند. 

تغییرات بیان ژن و اوتیسم

علاوه‌بر انباشت جهش‌ها در اسپرم، تغییرات قابل توجهی در بیان ژن در سنین بالاتر پدر وجود دارند. مطالعات نشان می‌دهند که تغییرات کلی در تنظیم بیان ژن می‌تواند نقش مهمی در ارتباط بین سن بالاتر پدر و اوتیسم ایفا کنند.

تأثیر سن مادر بر اوتیسم فرزند

به‌طور کلی، محققان مطالعات کمتری درمورد سن مادر و اوتیسم انجام داده‌اند و نتایج به‌اندازه نتایج مربوط به پدران واضح نیستند. تشخیص اثرات سن مادر در مطالعات اپیدمیولوژیک دشوارتر است؛ زیرا زنان در طیف سنی باریک‌تری نسبت به مردان دارای فرزند قرار می گیرند.

برخی مطالعات نشان داده‌اند که شانس داشتن فرزندی با اوتیسم در زنان نیز به‌تدریج با افزایش سن بیشتر می‌شود. همچنین تعداد جهش‌های دِنوو در سلول‌های تخمک با افزایش سن، سیر صعودی دارد؛ البته میزان آن نسبت به اسپرم کمتر است. زنانی که ویژگی‌های اوتیسم دارند ممکن است دیرتر باردار شوند. 

بااین‌حال، تحلیلی جامع نشان داد که برای زن بالای 35 سال، شانس داشتن فرزندی با اوتیسم کمتر از زنان جوان‌تر است. آن مطالعه همچنین نشان داد که زنان زیر 25 سال بیشتر از زنان مسن‌تر، احتمال داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم دارند. این یافته با یافته‌های چندین مطالعه دیگر که گزارش کرده‌اند مادران نوجوان نیز احتمال بیشتری برای داشتن فرزندی با اوتیسم دارند، همخوانی دارد.

مطالعات دیگر نشان داده‌اند که هرچه مادر مسن‌تر باشد، خطر ابتلای فرزندش به مشکلات سلامتی، ازجمله اختلالات عصبی-تکاملی مانند اوتیسم، بیشتر است.

بنابراین تحقیقات هنوز نتایج مشخصی درخصوص رابطه بین سن مادر و ابتلای کودک به اوتیسم را گزارش نکرده‌اند. 

درک ایجاد اوتیسم

برای درک عمیق‌تر رابطه بین سن والدین و اوتیسم، بررسی مکانیسم‌های خطر اختلال طیف اوتیسم (ASD) و ارتباط بین سن والدین و اوتیسم مهم است. ایجاد اوتیسم شامل تعامل پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی است. جهش‌های ژنتیکی یکی از مکانیسم‌های کلیدی در ایجاد خطر اوتیسم در نظر گرفته می‌شوند. این جهش‌ها می‌توانند خودبه‌خودی رخ دهند یا از والدین به ارث برسند. تحقیقات نشان می‌دهند که ممکن است جهش‌های ژنتیکی خاصی در اسپرم وجود داشته باشند که با افزایش سن مرد شایع‌تر می‌شوند و این مسئله می‌تواند به خطر اوتیسم کمک کند.

همراه با عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی نیز در ایجاد اوتیسم نقش دارند. عوامل محیطی دقیقی که به خطر اوتیسم کمک می‌کنند، هنوز در حال بررسی هستند. اما اعتقاد بر این است که آن‌ها با آسیب‌پذیری‌های ژنتیکی تعامل دارند تا احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند. برای اطلاعات بیشتر با سایر علت های ابتلا به اوتیسم آشنا شوید.

جمع‌بندی

سن والدین قطعاً در ایجاد اوتیسم در کودک نقش دارد. البته علت مستقیم ابتلای کودک به اختلال طیف اوتیسم هنوز مشخص نیست.

فارغ از اینکه چرا کودک مبتلا به اوتیسم می‌شود، بهترین راه برای حمایت از او ازطریق تحلیل رفتار کاربردی (ABA) است. این رویکرد مبتنی بر علم و شواهد در یادگیری و رفتار، به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و مهارت‌های زندگی روزمره را که اغلب با آن‌ها مشکل دارند، بیاموزند و گسترش دهند.

متخصصان باتجربه ما در کلینیک توانبخشی رسش از کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده‌هایشان حمایت می‌کنند تا بتوانند زندگی شاد و رضایت‌بخشی داشته باشند.

منابع

bluegemsaba.com

behavioralinterventionforautism.com

mastermindbehavior.com