تست و تشخیص اتیسم در کودکان

نویسنده: داریوش نیکبخت

انتشار : ۰۷ مرداد ۱۳۹۹

اتیسم یا اختلال طیف اتیسم (ASD) گروهی از اختلالات رشدی است که می تواند باعث ایجاد مشکلات اجتماعی ، ارتباطی و رفتاری شود. شدت این مسائل در افراد مختلف متفاوت است. اختلال طیف اتیسم نوعی اختلال است که سه مورد را در بر می گیرد:

اختلال اتیسم
اختلال فراگیر رشد طبقه ‌بندی نشده (PDD-NOS)
سندرم آسپرگر

کدام کودکان در معرض ابتلا به اتیسم هستند؟

طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، حدود 1 کودک از 68 کودک در ایالات متحده در سال 2012 مبتلا به ASD بودند. اختلال طیف اوتیسم در همه گروه های نژادی ، قومی و اجتماعی رخ می دهد و در بین پسران حدود چهار تا پنج برابر بیشتر از دختران است. هنوز هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد و پزشکان دقیقاً عوامل آن را کشف نکرده اند. ممکن است عوامل مختلفی وجود داشته باشد که کودک را به احتمال بیشتری به ASD مبتلا کند ، از جمله عوامل محیطی ، بیولوژیکی و ژنتیکی.

اتیسم در دختران و پسران

علائم اوتیسم در کودکان چیست؟

علائم و نشانه های اولیه اوتیسم بسیار متفاوت هستند. برخی از کودکان مبتلا به ASD فقط علائم خفیف دارند و برخی دیگر دارای مشکلات رفتاری شدیدی هستند. با این حال ، هر کودک مبتلا به اتیسم در یک یا چند مورد از موارد زیر دچار مشکل می شود:

ارتباطات (کلامی و غیر کلامی)
تعامل اجتماعی
رفتارهای تکراری

نوزادان معمولاً به دنیا و افراد اطرافشان بسیار علاقه مند هستند. ممکن است کودک مبتلا به ASD علاقه ای نداشته باشد و در تعامل با دنیای اطراف خود مشکل داشته باشد.

یک کودک ممکن است علائم اولیه ASD را نشان دهد اگر:

مهارت های زبانی او دیر توسعه یابد
به اشیاء یا افراد اشاره نکند و یا دستش را به حالت خداحافظی تکان ندهد
افراد را با چشمان خود دنبال نکند
عدم پاسخگویی را نشان دهد
از حالات صورت تقلید نکند
به دیوارها نزدیک شود
بخواهد تنها باشد
بازی های باورپذیر انجام ندهد (مثلاً غذا دادن به عروسک)
علایق وسواسی داشته باشد
باعث صدمه به خودش شود
کج خلق باشد
واکنشهای غیرمعمول را نسبت به طعم و بوی چیزها نشان دهد

اتیسم در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان معمولاً در ابتدای کودکی ASD را تشخیص می دهند. اما ، از آنجا که علائم و شدت این اختلال بسیار متفاوت است و هنوز علت این اختلال کاملا کشف نشده است ، تشخیص اختلال طیف اتیسم اغلب می تواند دشوار باشد.

در حال حاضر ، هیچ آزمایش رسمی برای تشخیص اوتیسم وجود ندارد. والدین یا پزشک ممکن است متوجه علائم اولیه ASD در نوزاد شوند. معمولاً یک تیم از متخصصان، تشخیص رسمی ASD را انجام می دهند.

حتما بخوانید: علت اختلال اتیسم

نشانه های اولیه

کودکان معمولاً دوست دارند با مردم و محیطی که در آن زندگی می کنند ارتباط برقرار کنند. والدین معمولاً اولین کسانی هستند که متوجه می شوند فرزندشان رفتارهای غیرعادی نشان می دهد. والدین باید از علائم هشدار دهنده اولیه اوتیسم آگاه باشند و هرگونه نگرانی را با پزشک در میان بگذارند. برخی از شاخص های اولیه ASD عبارتند از:

برقرار نکردن تماس چشمی
پاسخ ندادن به نام آنها
تا 1 سالگی صداهایی از دهانش خارج نکند
لبخند نزدن یا نشان ندادن احساس شادی تا 6 ماهگی
انجام ندادن حرکاتی مانند اشاره کردن ، نشان دادن یا تکان دادن دست تا 1 سالگی
نگغتن عبارات معنادار تا 2 سالگی
از دست دادن گفتار یا مهارت های اجتماعی

اگر فکر می کنید فرزند شما ممکن است ASD داشته باشد یا متوجه شوید کودک شما به طرز غیرمعمول بازی می کند ، یاد می گیرد ، صحبت می کند یا عمل می کند ، نگرانی های خود را با پزشک کودک خود در میان بگذارید.

غربالگری رشد

از بدو تولد ، پزشک فرزند شما را درطی ویزیت های معمول و منظم از نظر اختلالات رشد و نمو غربالگری می کند.

doctor with kid

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) آزمایش غربالگری اختصاصی مربوط به اوتیسم را در سن 18 و 24 ماهگی علاوه بر نظارت عمومی بر رشد ، توصیه می کند. اگر نگران پیشرفت فرزندتان هستید ، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد ، به خصوص اگر خواهر و برادر یا یکی دیگر از اعضای خانواده مبتلا به ASD باشند. متخصص آزمایشات را انجام می دهد تا دلیل جسمی رفتارهای مشاهده شده (مانند تست شنوایی برای ارزیابی ناشنوایی / کم شنوایی) را تشخیص دهد. آنها همچنین از ابزارهای غربالگری دیگر برای اوتیسم استفاده می کنند ، از جمله چک لیست اصلاح شده اوتیسم در کودکان.

طبق اعلام موسسه ملی بهداشت (NIH) ، این چک لیست یک ابزار غربالگری به روز است که والدین آن را پر می کنند. این تست ریسک ابتلا کودک به اوتیسم را کم ، متوسط یا زیاد تعیین می کند. آزمون رایگان است و از 20 سوال تشکیل شده است.

اگر آزمایش نشان دهد که فرزند شما از نظر ASD ریسک بالایی دارد ، کودک شما ارزیابی تشخیصی جامع تری دریافت خواهد کرد. اگر فرزند شما در معرض خطر متوسط است ، سوالات بعدی ممکن است برای کمک به طبقه بندی قطعی نتایج به شما کمک کند.

آزمایش ژنتیک

ژن ها از DNA ساخته شده اند. DNA به بدن ما می گوید که چگونه رشد و پیشرفت صحیح داشته باشد. آزمایش ژنتیک می تواند تغییراتی در DNA فرد دارای اختلالات یا شرایط خاص نشان دهد. این می تواند به تشخیص یک بیماری ژنتیکی کمک کند. همچنین می تواند به تعیین خطر ابتلا سایر اعضای خانواده و یا انتقال آن به نسل های آینده کمک کند.

برخی از آزمایشگاهها می توانند بعضی نشانگرهای زیستی که گفته می شود از نشانه های ASD هستند را آزمایش کنند. این تست ها به دنبال رایج ترین عوامل شناخته شده ژنتیکی در ASD هستند. نتیجه غیر طبیعی در یکی از این تست های ژنتیکی بدان معنی است که ژنتیک احتمالاً در حضور ASD نقش داشته است. نتیجه نرمال فقط بدان معنی است که تاثیر یک عامل ژنتیکی خاص منتفی شده است. این بدان معناست که علت هنوز ناشناخته است و کودک شما به آزمایشات بیشتری نیاز دارد.

حتما مطالعه کنید:آزمایش ژنتیک تشخیص اتیسم

ارزیابی جامع رفتار

مرحله بعدی در تشخیص اوتیسم ، معاینه کامل جسمی و عصبی است. که ممکن است یک تیم متخصص را درگیر کند. متخصصان می توانند شامل افراد زیر باشند:

متخصصان رشد و نمو کودک
روانشناسان کودک
متخصصان مغز و اعصاب کودک
آسیب شناسان گفتار و زبان
کاردرمانگران

ارزیابی همچنین ممکن است با ابزارهای غربالگری نیز همراه باشد. ابزارهای مختلفی برای غربالگری رشد وجود دارند. هیچ ابزار واحدی نمی تواند اوتیسم را تشخیص دهد. در عوض ، ترکیبی از ابزارهای زیادی برای تشخیص اوتیسم لازم است. برخی از آنها عبارتند از :

پرسشنامه های سنین و مراحل (ASQ)
برنامه معاینه تشخیصی اوتیسم (ADOS)
مقیاس درجه بندی به اوتیسم در کودکی (CARS)
برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم - عمومی (ADOS-G)
تست غربالگری اختلالات رشدی - مرحله 3
ارزیابی والدین از وضعیت رشد (PEDS)
معیار گیلیام درجه بندی اوتیسم
ابزار غربالگری اوتیسم در کودکان و خردسالان (STAT)

همچنین ابزارهای غربالگری خاصی برای سندرم آسپرگر نیز موجود می باشند. سندرم آسپرگر مشکلات مهارتهای اجتماعی و ارتباطی را بررسی می کند. ابزارهای غربالگری خاص شامل موارد زیر می باشند:

پرسشنامه غربالگری طیف اوتیسم (ASSQ)
تست سندرم آسپرگر دوران کودکی (CAST)

با توجه به اظهار CDC ، نسخه جدید دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روانپزشکی آمریکا برای اختلالات روانی (DSM-V) نیز معیارهای استانداردی را برای کمک به تشخیص ASD ارائه می دهد.

تست غربالگری طیف اوتیسم (ASSQ)

تست غربالگری طیف اوتیسم یک ارزیابی 27 سؤالی است که توسط والدین یا معلمان کودکان یا نوجوانان (6 تا 17 سال) پر می‌شود. این تست برای اختلال طیف اوتیسم (ASD) و به‌ویژه افرادی که آی‌کیو بالا یا نرمال یا ناتوانی ذهنی خفیف دارند، طراحی شده است.

از این تست می‌توان برای پسران و دختران استفاده کرد. ولی برای افراد دارای ناتوانی ذهنی متوسط یا شدید مناسب نیست.

نتایج شامل یک نمره کل بین 0 تا 54 است، که در آن نمرات بالاتر نشان می‌دهد که بسیاری از ویژگی‌های اوتیسم گزارش شده است. نمره 13 و بالاتر نشان می‌دهد که اوتیسم با نرخ مثبت واقعی 90٪ نرخ مثبت کاذب 22٪ محتمل است.

پرسشنامه غربالگری طیف اوتیسم ASSQ

سؤالات	خیر	تا حدودی	بله
1. به سبک قدیمی و بزرگسالان رفتار می‌کند.	0	1	2
2. توسط سایر کودکان به‌عنوان «پروفسور عجیب و غریب» در نظر گرفته می‌شود.	0	1	2
3. تا حدودی در دنیایی با علایق فکری خاص خود زندگی می‌کند.	0	1	2
4. حقایق را درمورد موضوعات خاصی جمع‌آوری می‌کند (حافظه خوبی دارد) اما واقعاً معنی آنها را درک نمی‌کند.	0	1	2
5. درک تحت‌اللفظی از زبان مبهم و استعاری دارد.	0	1	2
6. سبک ارتباطی غیرعادی از زبانی رسمی، به‌هم ریخته، قدیمی یا ربات‌مانند دارد.	0	1	2
7. کلمات و عبارات خاصی اختراع می‌کند.	0	1	2
8. صدا یا گفتار متفاوتی دارد.	0	1	2
9. صداها را غیرارادی بیان می‌کند. گلو را صاف می‌کند، غرغر می‌کند، داد می‌زند یا جیغ می‌کشد.	0	1	2
10. در بعضی چیزها به‌طرز شگفت‌آوری خوب است و در بعضی چیزها به طرز شگفت‌آوری ضعیف است.	0	1	2
11. آزادانه از زبان استفاده می‌کند، اما نمی‌تواند متناسب با زمینه‌های اجتماعی یا نیازهای شنوندگان مختلف پیش برود.	0	1	2
12. فاقد همدلی است.	0	1	2
13. اظهارات ساده‌لوحانه و شرم‌آور می‌کند.	0	1	2
14. سبک خیره شدن غیرعادی دارد.	0	1	2
15. مایل است اجتماعی باشد اما در برقراری رابطه با همسالان خود ناکام است.	0	1	2
16. می‌تواند با کودکان دیگر باشد اما فقط باید با شرایط او پیش بروند.	0	1	2
17. فاقد دوست صمیمی است.	0	1	2
18. فاقد درایت است.	0	1	2
19. در بازی‌ها ضعیف است: هیچ ایده‌ای از همکاری تیمی ندارد و اصطلاحاً گل به خودی می‌زند.	0	1	2
20. دارای حرکات یا ژست‌های ناشیانه، ناهماهنگ و ناخوشایند است.	0	1	2
21. دارای حرکات غیرارادی صورت یا بدن است.	0	1	2
22. در انجام فعالیت‌های ساده روزانه به‌دلیل تکرار اجباری اعمال یا افکار خاص مشکل دارد.	0	1	2
23. اصرار بر عدم تغییر دارد.	0	1	2
24. وابستگی خاص به اشیاء نشان می‌دهد.	0	1	2
25. توسط سایر کودکان مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد.	0	1	2
26. حالت چهره غیرعادی دارد.	0	1	2
27. وضعیت بدنی کاملاً غیرعادی دارد.	0	1	2

تست طیف اوتیسم دوران کودکی (CAST)

تست طیف اوتیسم دوران کودکی (CAST)، که قبلاً به‌عنوان تست سندرم آسپرگر دوران کودکی شناخته می‌شد، پرسشنامه‌ای دیگر است که توسط والدین گزارش می‌شود و برای شناسایی علائم طیف اوتیسم در کودکان 4 تا 11 ساله طراحی شده است. این آزمون شامل 39 سؤال با پاسخ‌های ساده «بله» یا «خیر» است و برای ارزیابی ویژگی‌های رفتاری و رشدی مرتبط با اختلالات طیف اوتیسم استفاده می‌شود.

این تست رفتارها و ویژگی‌هایی را که معمولاً با اختلالات طیف اوتیسم مرتبط هستند، مانند مشکلات اجتماعی و ارتباطی، رفتارهای تکراری و علایق غیرمعمول را ارزیابی می‌کند.

نحوه امتیاز دهی به تست طیف اوتیسم دوران کودکی CAST به صورت زیر است:

والدین به 39 سوال با «بله» یا «خیر» پاسخ می‌دهند. آن‌ها از یک سیستم امتیازدهی ساده بر اساس تعداد پاسخ‌های «بله» استفاده می‌کنند. نمره بالاتر احتمال بیشتر صفات طیف اوتیسم را نشان می‌دهد و نیاز به ارزیابی حرفه‌ای بیشتر را ضروری می‌کند. امتیازات بالاتر از 15 نشان‌دهنده مشکلات احتمالی اوتیسم یا مشکلات ارتباط اجتماعی مرتبط هستند.

موارد استفاده از این تست عبارت‌اند از:

غربالگری زودهنگام در مراقبت‌های اولیه یا محیط‌های آموزشی
راهنمایی والدین برای ارزیابی حرفه‌ای بیشتر
مطالعات تحقیقاتی درمورد علائم اولیه و شیوع بیماری‌های طیف اوتیسم

پرسشنامه طیف اوتیسم دوران کودکی CAST

سؤالات	بله	خیر
1. آیا به راحتی در بازی با کودکان دیگر شرکت می‌کند؟
2. آیا به‌طور خودبه‌خودی برای صحبت کردن نزد شما می‌آید؟
3. آیا در 2 سالگی صحبت می‌کرد؟
4. آیا از ورزش لذت می‌برد؟
5. آیا سازگاری با گروه همسالان برای او مهم است؟
6. آیا به نظر می‌رسد متوجه جزئیاتی غیرعادی که دیگران متوجه نمی‌شوند،‌ می‌شود؟
7. آیا تمایل دارد همه چیز را به‌صورت تحت‌اللفظی در نظر بگیرد؟
8. وقتی او 3 ساله بود، آیا زمان زیادی را صرف بازی‌های وانمودی می‌کرد (مثلاً بازی در نقش یک ابرقهرمان یا خاله‌بازی)؟
9. آیا دوست دارد کارها را بارها و بارها و همیشه به یک شکل انجام دهد؟
10. آیا تعامل با کودکان دیگر برای او آسان است؟
11. آیا می‌تواند مکالمه دو طرفه را ادامه دهد؟
12. آیا توانایی او در خواندن مطالب متناسب با سنش است؟
13. آیا عمدتاً علایقی مشابه با همسالان خود دارد؟
14. آیا به فعالیتی آنقدر علاقه دارد که با وجود صرف زمان زیاد بر روی آن، به فعالیت دیگری مشغول نشود؟
15. آیا دوستانی دارد؟
16. آیا چیزهایی برای شما می‌آورد تا به شما نشان دهد؟
17. آیا از شوخی کردن لذت می‌برد؟
18. آیا در درک قوانین رفتار مؤدبانه مشکل دارد؟
19. آیا به نظر می‌رسد که او حافظه‌ای غیرعادی برای حفظ جزئیات دارد؟
20. آیا صدای او غیرعادی است (به‌عنوان مثال مانند بسیاری از بزرگسال صدایی صاف یا بسیار یکنواخت دارد)؟
21. آیا افراد دیگر برای او مهم هستند؟
22. آیا خودش می‌تواند لباس بپوشد؟
23. آیا در طول مکالمه نوبت را رعایت می‌کند؟
24. آیا با کودکان دیگر به‌صورت تخیلی بازی می‌کند یا نقش‌هایی را در بازی به عهده می‌گیرد؟
25. آیا اغلب کارهایی را انجام می‌دهد یا حرف‌هایی می‌زند که ازنظر اجتماعی نامناسب هستند؟
26. آیا می‌تواند تا 50 بدون حذف هیچ عددی بشمرد؟
27. آیا تماس چشمی عادی برقرار می‌کند؟
28. آیا حرکات غیرعادی و تکراری دارد؟
29. آیا رفتار اجتماعی او بسیار یک طرفه و همیشه مطابق با شرایط خودش است؟
30. آیا گاهی‌اوقات وقتی منظورش «من» است، «تو» یا «او» می‌گوید؟
31. آیا فعالیت‌های تخیلی یا قصه‌گویی را به اعداد یا لیست های واقعی ترجیح می‌دهد؟
32. آیا گاهی‌اوقات شنونده خود را به‌دلیل توضیح ندادن صحبت‌هایش از دست می‌دهد؟
33. آیا می‌تواند دوچرخه‌سواری کند (حتی با چرخ کمکی)؟
34. آیا سعی می‌کند کارهای روزمره را به گونه‌ای به خود یا دیگران تحمیل کند که باعث ایجاد مشکل شود؟
35. آیا برای او اهمیت دارد که بقیه گروه او را چگونه درک می‌کنند؟
36. آیا اغلب به‌جای دنبال کردن چیزی که طرف مقابل می‌خواهد درباره آن صحبت کند، گفتگوها را به سمت موضوع موردعلاقه خود می‌کشاند؟
37. آیا او عبارات عجیب و غریب یا غیرمعمول استفاده می‌کند؟
38. آیا معلمان/ بازدیدکنندگان سلامت تا به حال در مورد پیشرفت وی ابراز نگرانی کرده‌اند؟
39. آیا تا به حال یکی از موارد زیر را داشته است: تأخیر زبانی، بیش‌فعالی، مشکلات شنوایی یا بینایی، اختلال طیف اوتیسم (ازجمله سندرم آسپرگر، یا ناتوانی جسمی)؟

جمع‌بندی

تشخیص زود هنگام و دقیق ASD بسیار مهم است. مداخله و معالجه زودهنگام می تواند چالشهای كودك شما را تا حد زیادی كاهش دهد. همچنین بهترین شانس استقلال را به آنها می دهد. اگر پزشکان متوجه شدند که ASD فرزند شما به دلیل ژنتیکی است ، به اعضای خانواده خود اطلاع دهید تا آنها بتوانند در مورد این اختلال مشاوره دریافت کنند.

شخصی سازی روش های درمانی برای رفع نیازهای فردی فرزند شما می تواند بسیار موفقیت آمیز باشد. تیمی از متخصصان ، معلمان ، درمانگران و پزشکان باید برای هر کودک برنامه ای مخصوص طراحی کنند. به طور کلی ، هرچه کودک زودتر شروع به درمان کند ، چشم انداز طولانی مدت او بهتر خواهد بود.

برای دریافت مشاوره رایگان برای اختلال زبان و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه درکنار شما و پاسخگوی شما هستیم.

منبع محتوا : هلث لاین