آیا زایمان سزارین باعث اتیسم یا بیش فعالی می شود ؟

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد زایمان سزارین باعث اتیسم یا بیش فعالی بشود

یک مطالعه جدید که داده های بیش از 20 میلیون تولد را با هم ترکیب می کند ، نشان داده است که زایمان سزارین با اختلال طیف اوتیسم (اوتیسم) و اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) همراه است.

با این حال ، این مطالعه نشان نمی دهد که زایمان های سزارین باعث اوتیسم یا بیش فعالی می شود. رمزگشایی از حقیقت بسیار دشوار است و همیشه ارتباط و همبستگی با علیت برابر نیست.

یادآوری ، این اختلالات چه هستند؟

اتیسم و بیش فعالی مشکلاتی هستند که ما آنها را اختلالات رشد عصبی می نامیم. این بدان معنی است که افراد مبتلا به آنها تفاوتهای آشکاری در رشد رفتاری دارند ، که تصور می کنیم به دلیل اختلاف مغز باشد.

در مورد اتیسم ، تفاوت های رفتاری در بخشی از مغز ایجاد می شود که مسئول اصلی رشد اجتماعی و ارتباطی است. برای بیش فعالی ، این تفاوت ها بر توانایی کنترل و حفظ توجه فرد تأثیر می گذارد.

دلایل دقیق رشد متفاوت مغز به طور کامل مشخص نیست. مطالعات بر روی دوقلوها ، که به ما کمک می کند نقش تأثیرات ژنتیکی و محیطی را در یک ویژگی خاص درک کنیم ، نشان داده اند که هم اوتیسم و هم بیش فعالی دارای یک مولفه ژنتیکی بزرگ هستند.

با این حال ، این مطالعات همچنین نشان داده اند که تأثیرات محیطی ، مانند عفونت های باکتریایی یا ویروسی در دوران بارداری نیز ، ممکن است در ایجاد این مشکلات نقش داشته باشد ، به احتمال زیاد از طریق تغییراتی درآرایش ژنتیکی.

حتما مطالعه کنید: با دلایل و علل ابتلا به اتیسم بیشتر آشنا شوید

نتیجه این مطالعه چه بوده است؟

ارتباط بین برخی از جراحی های سزارین و اوتیسم نزدیک به دو دهه است که شناخته شده است. در حالی که ارتباط احتمالی آن با بیش فعالی تحقیقات نسبتاً کمتری داشته است ، اما باز هم مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده است.

مطالعه اخیر ، که در مجله JAMA Network Open منتشر شده است ، تمام مطالعات انجام شده قبلی را در یک تحلیل واحد ترکیب می کند. این "متاآنالیز" به محققان امکان می دهد تا به یک تخمین واحد از میزان ارتباط بین عمل های سزارین ، اتیسم و بیش فعالی دست یابند.

این بررسی متا آنالیز، شامل بیش از 20 میلیون نفر انسان بود. این تحقیق نشان داد كه كودكانی كه از طریق سزارین متولد می شوند احتمال ابتلا به اوتیسم یا بیش فعالی در اوایل كودكی آنها با افزایش همراه بود.

این بررسی ها از نظر علمی قوی بوده اما بسیار اندک بودند. كودكانی كه از طریق سزارین زایمان می شوند، احتمال تشخیص اوتیسم در آنها 1.33 برابر و احتمال تشخیص در آنها 17/1 برابر بیشتر است.

هنگامی که شیوع این بیماری ها نسبتاً کم باشد (حدود 1٪ برای اوتیسم ، و 7٪ برای بیش فعالی) ، این افزایش احتمال، قابل توجه نیست. به عنوان نمونه در اوتیسم ، این افزایش احتمال ، درصد ابتلا را از 1٪ به 1.33٪ می رساند. این تغییر نتیجه خاصی ندارد و مطمئناً تغییری در بررسی بالینی ما ایجاد نمی کند.

این رابطه برای کودکان متولد شده توسط سزارین الکتیو یا اورژانسی نیز مشابه بود.

اما این یعنی چه؟

نتیجه یافته هایی از این دست، تشخیص وجود رابطه بین یک عامل (سزارین) و عامل دیگر (اوتیسم یا بیش فعالی) می باشد. برخلاف بسیاری از حوزه های دیگر - ، نتیجه گیری به راحتی قابل درک بوده و پیامدهای آن واضح به نظر می رسد.

اما سادگی فریبنده است ، و بیشتر نشان دهنده تمایل ما برای پاسخ های ساده است تا بیان حقیقت از منظر غلم.

مطالعات موجود در این متاآنالیز از شاخه ای از علم به نام اپیدمیولوژی استفاده کرده که مربوط به این است که مشکلات و بیماریها چگونه در گروههای مختلف افراد اتفاق می افتد و چرا و چگونه می توان از آنها پیشگیری و یا آنها را مدیریت کرد.

مطالعات اپیدمیولوژیک جمعیت زیادی را بررسی می کند و الگویی از نتایج را پیدا می کند که نشان می دهد یک عامل خاص ممکن است بیشتر از آنچه تصادفاً انتظار داریم با یک بیماری خاص همزمان باشد.

در این مورد ، این مشاهدات وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم یا بیش فعالی، بیش از آنچه انتظار داشتیم با عمل سزارین به دنیا آمده بودند.

اما این نوع مطالعه اپیدمیولوژیک قادر به تعیین اینکه آیا یک عامل (سزارین) عامل دیگری(بیش فعالی یا اوتیسم)را ایجاد می کند نیست.

دو دلیل اصلی وجود دارد.

اولا ، ما نمی توانیم رد کنیم که عامل سومی ممکن است بر این ارتباط تأثیر بگذارد. به عنوان مثال می دانیم که عمل سزارین بیشتر در خانم های بارداری که چاق و مسن هستند و سابقه بیماری های ایمنی مانند آسم دارند انجام می شود.

همه این عوامل نیز با افزایش احتمال داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم مرتبط بوده و کاملاً ممکن هستند - و برخی احتمالاً استدلال کنند - به احتمال زیاد این عوامل زمینه ساز رابطه بین سزارین و اختلالات رشد عصبی هستند.

حتما مطالعه کنید: نسبت جنسیتی در اتیسم

دلیل دوم این است که این نوع مطالعات اپیدمیولوژیکی قادر به ارائه آنچه دانشمندان "مکانیزم" می نامند نیستند - یعنی یک توضیح بیولوژیکی در مورد دلیل وجود این ارتباط.

یک مطالعه مکانیسم در این زمینه ممکن است به منظور بررسی تفاوت های بیولوژیکی در نوزادان متولد شده از طریق زایمان واژینال یا سزارین باشد ، و کشف کند که چگونه این تفاوت ها منجر به رشد رفتاری غیرمعمول می شوند.

بدون وجود مدارک قوی از این نوع مطالعات ، هیچ پایه علمی برای نتیجه گیری رابطه علی بین سزارین و اختلالات رشد عصبی وجود ندارد.

بنابراین چه چیزی را از این مطالعه می فهمیم؟

این مطالعه مبنایی محکم برای نتیجه گیری وجود ارتباط آماری بین زایمان سزارین از یک طرف و اوتیسم و بیش فعالی از سوی دیگر را فراهم می کند. اما در مورد آن نیست.

اینکه چرا این ارتباط وجود دارد هنوز مشخص نیست ، اما تقریباً مسلم است که زایمان سزارین به تنهایی به احتمال ابتلای کودک به اوتیسم یا ADHD کمک نمی کند.

در عوض ، این احتمال وجود دارد که سایر عوامل بارداری در این رابطه نقش داشته باشند ، به عنوان مثال عوامل ژنتیکی ممکن است با تأثیرات محیطی در دوران بارداری برهم کنش داشته و در رشد مغز تاثیر داشته باشند.

برای دریافت مشاوره رایگان در خصوص تشخیص و درمان اتیسم و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما می باشد.