درمان بیش فعالی یا ADHD - بهترین روش درمان + هزینه

هدف اصلی از درمان بیش فعالی  ، به حداقل رساندن تأثیر علائم بر عملکرد کودک  و در عین حال به حداکثر رساندن توانایی او برای جبران یا مقابله با هرگونه مشکل باقی‌مانده است. همه علائم را نمی‌توان با درمان برطرف کرد و انتظارات از درمان باید مدیریت شوند.

فرزندم به ADHD مبتلا شده است، چه کار کنم؟

هنگامی که کودک مبتلا به ADHD تشخیص داده می شود، والدین اغلب نگران هستند که کدام درمان برای فرزندشان مناسب است. بیش فعالی اغلب با درمان مناسب قابل مدیریت است. گزینه های درمانی زیادی وجود دارد و بهترین نتیجه می تواند به فرد، خانواده و محیط اطراف او بستگی داشته باشد.

برای یافتن بهترین گزینه‌ها برای کودکان، توصیه می‌شود که والدین با دیگرانی که در زندگی فرزندشان نقش دارند — مانند معلمان، مربیان و سایر اعضای خانواده — به‌طور نزدیک همکاری کنند.

بهترین زمان درمان بیش فعالی

آکادمی اطفال آمریکا توصیه‌های خود را برای درمان بیش فعالی در کودکان خردسال از شش سالگی به چهار سالگی کاهش داده است.

برای کودکان زیر 6 سال، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) آموزش والدین در مدیریت رفتار را توصیه می‌کند که می‌تواند استراتژی‌ها و مهارت‌هایی را برای کمک به فرزندتان به شما آموزش دهد.

بعد از 6 سالگی، AAP داروهای بیش فعالی را همراه با رفتاردرمانی توصیه می‌کند. برای کودکان 6 تا 12 سال این درمان می‌تواند ادامه آموزش والدین در مدیریت رفتار بوده و برای کودکان 12 سال به بالا، به صورت سایر انواع رفتاردرمانی باشد.

کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب رفتارهایی نشان می‌دهند که برای دیگران آزاردهنده است. رفتاردرمانی می‌تواند به کاهش این رفتارها کمک کند و مهارت‌های خودتنظیمی را در آنها توسعه دهد. در اغلب موارد شروع رفتاردرمانی به محض تشخیص بسیار مفید است.

هزینه های درمان بیش فعالی

هزینه‌های درمان ADHD شامل هزینه‌های داروها و رفتار درمانی است که بسته به محل زندگی و پوشش بیمه فردی به طور قابل توجهی متفاوت است، اما می‌تواند از صدها هزار تا میلیون ها تومان در سال برای دارو و هر جلسه درمان متغیر باشد. فشار اقتصادی کلی فراتر از هزینه‌های مستقیم مراقبت‌های درمانی است و شامل هزینه‌های اجتماعی مانند از دست دادن بهره‌وری مطلوب و هزینه‌های مرتبط با آموزش نیز می‌شود. برخی از عوامل موثر بر هزینه های درمان در ادامه ذکر شده اند:

• دارو: هزینه داروهای ADHD بسته به داروی خاص متفاوت است و داروهای عمومی عموماً ارزان‌تر هستند.
• درمان:جلسات درمان می‌تواند از صد هزار تا پانصد هزار تومان برای هر جلسه هزینه داشته باشد که هزینه‌های آن به ارائه دهنده خدمات و محل کلینیک بستگی دارد.
• پوشش بیمه: مبلغی که از جیب خود پرداخت می‌کنید به طرح بیمه درمانی شما بستگی دارد. بسیاری از طرح‌ها ویزیت‌های اولیه را پوشش می‌دهند اما ممکن است سایر هزینه ها را پرداخت نکنند.
• آزمایش تشخیصی: ارزیابی‌های تشخیصی جامع، مانند آزمایش‌های عصبی-روانشناختی، می‌توانند میلیون ها تومتن هزینه داشته باشند و ممکن است به طور کامل توسط بیمه پوشش داده نشوند.
• بیماری‌های همراه: بسیاری از افراد مبتلا به بیش فعالی، بیماری‌های دیگری مانند افسردگی یا اضطراب دارند که می‌تواند هزینه‌های کلی درمان را افزایش دهد.
• مکان: هزینه‌های درمان و دارو می‌تواند بسته به کشور، شهر یا منطقه به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

بهترین درمان بیش فعالی

بهترین درمان بیش فعالی ترکیبی شخصی از دارو (در درجه اول محرک‌ها، یا در صورت عدم مناسب بودن محرک‌ها، غیرمحرک‌ها) و رفتاردرمانی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) است. تنظیمات سبک زندگی، مانند ورزش منظم و خواب مناسب، و ایجاد سازگاری در محل کار نیز برای مدیریت مؤثر علائم مهم هستند.

درمان‌های رفتاری، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، به عملکردهای اجرایی مانند برنامه‌ریزی و مدیریت زمان کمک کرده و از آموزش مهارت‌ها و مشاوره برای سایر مشکلات کاربرد دارد. استفاده ترکیبی از درمان‌ها اغلب مؤثرتر است. تنظیم رویکر درمانی فردی د مناسب بسیار مهم است و ممکن است زمان‌بر باشد.

ملاحظات مهم

رویکرد فردی: "بهترین" درمان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. یافتن دارو و دوز مناسب، یا موثرترین رویکرد درمانی، ممکن است نیاز به آزمون و خطا داشته باشد.

همکاری با تیم درمانی: تمام تصمیمات دارویی باید با مشورت پزشک گرفته شود تا در مورد خطرات، مزایا و تداخلات احتمالی با سایر داروها صحبت شود.

درمان جامع: ترکیب دارو با رفتاردرمانی، آموزش و تنظیم سبک زندگی اغلب جامع‌ترین و موثرترین مدیریت علائم ADHD را فراهم می‌کند.

روش های درمان بیش فعالی

برنامه‌های درمانی خوب باید شامل نظارت دقیق بر میزان و نحوه کمک درمان به رفتار کودک و ایجاد تغییرات در صورت لزوم باشند. توصیه‌های درمانی عبارتند از:

درمان های تراپی بیش فعالی

رفتار درمانی

رفتار درمانی به کودک شما کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت و مطلوب را یاد بگیرد و تقویت کند و در عین حال رفتارهای مشکل‌ساز و ناخواسته را کاهش دهد. در حالی که دارو ممکن است علائم بیش فعالی را کاهش دهد، رفتار درمانی نقش مهمی در بهبود عملکردهای فردی، خودمدیریتی و مهارت‌های زندگی دارد. این مهارت‌ها برای گذر از دوران کودکی به بزرگسالی ضروری هستند و می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد، شکست در روابط و مدرسه، و افکار خودکشی کمک کنند.

شروع رفتار درمانی بلافاصله پس از تشخیص بیش فعالی می‌تواند مفید باشد. این درمان شامل آموزش والدین در مدیریت رفتار، درمان رفتار با خود کودک، و مداخلات رفتاری در مدرسه است.

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) بر اساس سن کودک، توصیه‌های زیر را برای رفتار درمانی ارائه می‌دهد:

• برای کودکان زیر 6 سال، آکادمی پیشنهاد می‌کند که والدین قبل از امتحان دارو، ابتدا آموزش مدیریت رفتار را شروع کنند. کودکان بسیار کوچک ممکن است نسبت به داروهای بیش فعالی حساس‌تر باشند و اثرات بلندمدت دارو در این گروه سنی به‌طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. بنابراین، آموزش مدیریت رفتار به والدین کمک می‌کند تا مهارت‌ها و استراتژی‌هایی برای حمایت از فرزندشان در برخورد با مشکلات به‌دست آورند، که تحقیقات نشان داده‌اند مشابه اثر دارو است.
• برای کودکان بالای 6 سال و نوجوانان، آکادمی توصیه می‌کند که درمان ترکیبی شامل دارو، آموزش رفتار درمانی در محیط مدرسه، مداخلات همسالان برای اصلاح رفتار، آموزش مهارت‌های سازمانی و آموزش والدین برای مدیریت رفتار اجرا شود.

رفتاردرمانی شناختی

هدف درمان شناختی رفتاری کمک به کودک برای مدیریت بهتر "مهارت های تفکر" مانند حل مسئله و خودکنترلی است. فعالیت ها می تواند شامل ایفای نقش و انجام کار های لازم برای مدیریت موقعیت های خاص باشد.

کودک یاد می گیرد قبل از انجام یک عمل به عواقب احتمالی آن فکر کند. به عنوان مثال، اولینآموزش می تواند به اسن صورت باشد: «بایست!» و به دنبال آن «مشکل چیست؟» و «بهترین راه برای حل مشکل چیست؟». شناخت درمانی می تواند برای کودکان تکانشی مفید باشد.

روان درمانی یا گفتگو درمانی

روان درمانی می تواند برای کودک شما در بیان احساسات خود در مقابله با ADHD مفید باشد. ADHD می تواند ارتباط کودک شما را با همسالان و افراد مسئول دچار مشکل کند. روان درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا این روابط را بهتر کنترل کنند.

در روان درمانی ، ممکن است کودک بتواند الگوهای رفتاری خود را کشف کند و بیاموزد که چگونه در آینده گزینه های خوبی انتخاب کند. و خانواده درمانی می تواند یک روش عالی برای کمک به چگونه عمل کردن در برابر رفتارهای آزاردهنده باشد.

حتما مطالعه کنید : همه چیز در مورد گفتار درمانی کودکان بیش فعال 

 

مدیریت خشم در ADHD

کودکان تکانشی که زود عصبانی می شوند می توانند از حمایت برای نظارت و کنترل رفتار خود بهره مند شوند. کودک یاد می گیرد که چگونه نشانه های ناامیدی فزاینده خود را تشخیص دهد و طیف وسیعی از مهارت های مقابله ای را می آموزد که برای خنثی کردن پرخاشگری طراحی شده است. آنها همچنین تکنیک های تمدد اعصاب و مهارت های مدیریت استرس را یاد می گیرند.

آموزش مهارتهای اجتماعی

اگر كودك مشکلات جدی در برخورد با محیط های اجتماعی نشان دهد ، آموزش مهارت های اجتماعی گاهی می تواند مفید باشد. همانند رفتار درمانی ، هدف از آموزش مهارتهای اجتماعی ، آموزش رفتارهای جدید و مناسب تر به کودک است. این کار به کودک مبتلا به ADHD کمک می کند با دیگران بهتر کار و بازی کند. یک درمانگر ممکن است سعی کند رفتارهایی از قبیل موارد زیر را به کودک آموزش دهد:

• منتظر ماندن تا رسیدن نوبت
• به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها
• درخواست کمک
• نحوه برخورد با تحقیر و اذیت

گروه های حمایتی

گروه های حمایتی برای کمک به والدین کودکان مبتلا به ADHD در برقراری ارتباط با دیگر افرادی که ممکن است تجربیات و نگرانی های مشابهی داشته باشند عالی هستند. گروه های حمایتی معمولاً به طور منظم برای ایجاد روابط و شبکه های حمایتی ملاقات می کنند دانستن اینکه شما در مقابله با ADHD تنها نیستید ، می تواند بار سنگینی را از دوش والدین بردارد.

گروه های حمایتی همچنین می توانند منبع خوبی برای ایده ها و راهکارهای مقابله با ADHD فرزند شما باشند ، به خصوص اگر کودک شما اخیراً تشخیص داده شده باشد. از پزشک خود بخواهید که چگونه گروه های حمایتی را در منطقه خود پیدا کنید.

آموزش مهارت های فرزندپروری به والدین

آموزش مهارت های تربیتی ، به شما ابزار و تکنیک هایی برای درک و مدیریت رفتارهای فرزندتان می دهد. برخی از این تکنیک ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

پاداش فوری: سعی کنید از سیستم نقطه ای یا سایر روش های پاداش فوری برای رفتار یا کار خوب استفاده کنید.

مهلت زمانی: هنگامی که کودک بیش از حد بی نظم بود یا از کنترل خارج شد ، از مهلت زمانی استفاده کنید. برای برخی از کودکان ، بیرون آمدن از یک وضعیت استرس زا یا بیش از حد تحریک کننده می تواند به آنها کمک کند تا یاد بگیرند که دفعه بعدی که یک وضعیت مشابه پیش آمد ، چگونه واکنش مناسب تری نشان دهند.

با هم بودن: هر هفته زمانی را در نظر بگیرید تا یک فعالیت لذت بخش یا آرامش بخش با هم تجربه کنید. در این زمان با هم بودن ، می توانید به دنبال فرصت هایی باشید تا به آنچه فرزندتان بخوبی انجام می دهد اشاره کرده و از نقاط قوت و توانایی های آنها تعریف کنید.

تلاش برای موفقیت: شرایط را به گونه ای برنامه ریزی کنید که به کودک شما اجازه کسب موفقیت دهد. به عنوان مثال ، ممکن است به آنها اجازه دهید همزمان فقط یک یا دو همبازی داشته باشند تا بیش از حد تحریک نشوند.

مدیریت استرس: برای کمک به مدیریت استرس از روش هایی مانند مدیتیشن ، تکنیک های آرام سازی و ورزش استفاده کنید.

حتما بخوانید: بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد.

موسیقی درمانی

کودکان مبتلا به ADHD اغلب با استرس و اضطراب دست و پنجه نرم می کنند. موسیقی می تواند آرامش بخش باشد، به همین دلیل برخی از کارشناسان فکر می کنند موسیقی داروی خوبی است. علاوه بر این موسیقی شروع ، پایان و ریتم دارد. برخی از کارشناسان فکر می کنند که این ساختار می تواند به کودکان مبتلا به ADHD کمک کند تا از پس فعالیت های روزمره بر بیایند. قرار نیست موسیقی درمانی جایگزین رفتار درمانی یا دارو شود. بیشتر متخصصان ADHD از آن در کنار سایر روش های درمانی استفاده می کنند.

درمان های دارویی بیش فعالی

دارو اغلب بخش مهمی از درمان کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است. با این حال ، تصمیم گیری به عنوان والدین می تواند یک تصمیم دشوار باشد.

برای انجام بهترین انتخاب ، شما و پزشک کودک باید با هم هم فکری کنید تا تصمیم بگیرید که آیا دارو گزینه خوبی است یا خیر. در این صورت ، از پزشک بپرسید که آیا فرزند شما در ساعات مدرسه ، عصرها و یا آخر هفته نیز به دارو نیاز دارد یا خیر. شما و پزشک همچنین باید تعیین کنید که چه نوع دارویی ممکن است برای او بهتر باشد. دو نوع اصلی داروهای ADHD محرک و غیر محرک هستند.

حتما مطالعه کنید: تاثیر قرص آریپیپرازول 5 بر بیش‌فعالی

داروهای محرک سیستم عصبی مرکزی

محرک های سیستم عصبی مرکزی (CNS) متداول ترین داروهای ADHD هستند. این داروها با افزایش مقادیر شیمیایی درمغز به نام دوپامین و نوراپی نفرین کار می کنند. اثر این دارو بهبود توجه کودک شما و کمک به او در تمرکز بهتر می باشد.

محرک های رایج CNS که برای درمان ADHD مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:

• محرک های مبتنی بر آمفتامین (Adderall, Dexedrine, Dextrostat)
• دکسترومت آمفتامین (Desoxyn)
• دکسترومتیل فنیدیت (Focalin)
• متیل فنیدیت (Concerta, Daytrana, Metadate, Ritalin)

داروهای غیر محرک

هنگامی که داروهای محرک اثر نکنند یا عوارض جانبی ایجاد کنند که کودک به سختی می تواند آنها را تحمل کند ، پزشک کودک شما تجویز داروهای غیر محرک را در نظر می گیرد.

برخی از داروهای غیر محرک با افزایش سطح نوراپی نفرین در مغز کودک شما تاثیر می گذارند. تصور می شود نوراپی نفرین به توجه و حافظه کمک می کند. درمان های غیر محرک عبارتند از:

• اتوموکستین (Strattera)
• داروهای ضد افسردگی مانند نورتریپتیلین (Pamelor)

سایر داروهای غیر محرک نیز می توانند به ADHD کمک کنند. اینکه چگونه این داروها به ADHD کمک می کنند کاملاً مشخص نیست ، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آنها به مواد شیمیایی خاصی کمک می کنند تا در بخشی از مغز که به توجه و حافظه مربوط است، بهتر عمل کنند. سایر داروهای غیر محرک عبارتند از:

• گوانفاسین (Intuniv)
• کلونیدین (Kapvay)

حتما مطالعه کنید : داروی تایید شده جدید ADHD برای کودکان و مزایای آن

عوارض جانبی محرک ها و غیر محرک ها

عوارض جانبی شایع داروهای محرک و غیر محرک تقریباً مشابه هستند ، گرچه در محرک ها قوی تر هستند. این عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سردرد
• مشکل خواب
• ناراحتی معده
• عصبی بودن
• کج خلقی
• کاهش وزن
• دهان خشک

عوارض جانبی جدی تر این نوع داروها نادرتر می باشند. برای محرک ها ، عوارض جانبی جدی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

• توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که در آنجا نیست)
• افزایش فشار خون
• واکنش آلرژیک
• افکار یا اقدام به خودکشی

برای داروهای غیر محرک ، عوارض جانبی جدی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تشنج
• افکار یا اقدام خودکشی

تجهیزات پزشکی

FDA دو درمان مبتنی بر فناوری را به عنوان گزینه‌های غیردارویی برای کودکان تأیید کرده است.

• اولین درمان، دستگاه Monarch eTNS System است که برای کودکان 7 تا 12 ساله‌ای که از دارو استفاده نمی‌کنند، تأیید شده است. این دستگاه کوچک، به اندازه یک تلفن همراه، از پالس‌های الکتریکی ملایم برای تحریک الکترودهایی که به پیشانی متصل هستند، استفاده می‌کند. این پالس‌ها باعث افزایش فعالیت در بخش‌هایی از مغز می‌شوند که به کودک کمک می‌کند تا احساسات و رفتار خود را تنظیم کرده و تمرکز کند. این درمان به‌طور معمول در خانه و در حالی که کودک خواب است، انجام می‌شود و ممکن است تا 4 هفته طول بکشد تا اثرات کامل آن مشاهده شود.
• دستگاه دوم، EndeavorRx  است که یک درمان دیجیتال مبتنی بر بازی که برای کودکان 8 تا 12 ساله مبتلا به بیش فعالی و مشکلات توجه است. این دستگاه از یک بازی ویدیویی استفاده می‌کند که با ارائه محرک‌های حسی و چالش‌های مهارت‌های حرکتی، به هدف قرار دادن نواحی مغز کمک می‌کند که توانایی تمرکز کودک را بهبود می‌بخشد.

این دستگاه ها دارای تاییدیه FDA هستند، اما جدید هستند و شواهد و داده های محدودی برای راهنمایی درمان دارند. اگر استفاده از این دستگاه ها را در نظر می گیرید، مهم است که با متخصص خود در مورد اقدامات احتیاطی، انتظارات و عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید و اطلاعات و دستورالعمل های کامل را دریافت کنید.

نوروفیدبک

نوروفیدبک یک درمان غیر تهاجمی است که از دستگاهی برای نظارت و نمایش فعالیت مغز استفاده می کند. شبیه الکتروانسفالوگرام (EEG) است. یک مانیتور الگوهای امواج مغزی را نشان می دهد که با درگیر شدن شما یا فرزندتان در یک کار خاص تغییر می کند. زمانی که کودک شما کلاه دارای سنسورها را روی سرش می گذارد ، با استفاده از مغز خود یک بازی کامپیوتری انجام می دهد که به او کمک می کند تا در مورد مغزش یاد بگیرند. ایده این است که یادگیری در مورد مغز و نحوه کنترل آن می تواند به کاهش علائم ADHD کمک کند. هنوز حکم قطعی در مورد نوروفیدبک صادر نشده است. اما استفاده از آن هیچ عارضه جانبی ندارد و برخی تحقیقات نشان می دهند که توانایی برخی از بچه ها را در توجه ، مدیریت زمان و متمرکز ماندن در کار بهبود می بخشد. همچنین نشان داده شده است که باعث کاهش رفتار تکانشی و بی قراری می شود.

سایر درمان‌های خانگی

تغییر سبک زندگی

انتخاب شیوه زندگی سالم می‌تواند به شما و فرزندتان کمک کند تا علائم بیش فعالی را بهتر مدیریت کنید.

• تشویق به خواب با کیفیت. بسیاری از کودکان مبتلا به بیش فعالی با مشکلات خواب مواجه‌اند، که ممکن است به دلیل داروهای محرک باشد. برای کمک به بهبود خواب، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
• تعیین و رعایت یک ساعت خواب منظم
• خاموش کردن تمام وسایل الکترونیکی (تلویزیون، بازی‌های ویدیویی، تلفن‌های همراه) حداقل یک ساعت قبل از خواب
• محدود کردن فعالیت بدنی قبل از خواب
• در صورت نیاز به آرامش بیشتر، استفاده از دستگاه نویز سفید یا پنکه برای کاهش سر و صدا
• رژیم غذایی سالم. به فرزندتان کمک کنید تا رژیم غذایی متعادل داشته باشد که شامل موارد زیر باشد:
• برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی و میان‌وعده‌ها هر 3 ساعت یک‌بار برای حفظ قند خون ثابت
• مصرف پروتئین‌های بدون چربی و کربوهیدرات‌های پیچیده در هر وعده غذایی
• بررسی سطح روی، آهن و منیزیم؛ افزایش سطح آهن ممکن است به کاهش علائم بیش فعالی در کودکان با کمبود آهن کمک کند.
• افزودن اسیدهای چرب امگا 3 به رژیم غذایی، که می‌تواند به کاهش بیش‌فعالی و بهبود تمرکز کمک کند. منابع خوب امگا 3 شامل ماهی‌های چرب مانند تن و سالمون هستند.

• مکمل ها. در حالی که ویتامین ها و مواد معدنی در رژیم غذایی شما می توانند به سلامت مغز شما کمک کنند ، اما مشخص نیست که آیا برخی از مکمل های غذایی می توانند به ADHD کمک کنند یا خیر. برخی تحقیقات نشان می دهد که مکمل های روی ممکن است به کودکان مبتلا به ADHD کمک کند تا کم تر بیش فعال بوده و رفتار تکانشی داشته باشند. مطالعات دیگر نشان می دهند که مکمل های روغن ماهی نیز ممکن است به بهبود علائم ADHD کمک کنند. اما تحقیقات بیشتری لازم است. قبل از مصرف هرگونه داروی جدید بیش فعالی ، حتی مکمل های بدون نسخه ، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

• فعالیت بدنی منظم. ورزش منظم به افزایش سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین کمک می‌کند که تمرکز و توجه را بهبود می‌بخشد. فعالیت‌هایی مانند رقص، ژیمناستیک، هنرهای رزمی، اسکیت‌برد و ورزش‌های تیمی مناسب برای کودکان مبتلا به بیش فعالی هستند.
• بازی در فضای باز. تشویق به بازی در خارج از خانه به مدت حداقل 30 دقیقه در روز می‌تواند به کاهش علائم بیش فعالی کمک کند. مطالعات نشان داده‌اند که زمان گذراندن در طبیعت و فضای باز می‌تواند اثرات مثبت بر کودکان مبتلا به بیش فعالی داشته باشد.
• یوگا و مدیتیشن. انجام منظم یوگا یا مدیتیشن و تکنیک‌های آرامش‌بخشی می‌تواند به کودکان کمک کند تا آرام شوند و نظم و انضباط را بیاموزند، که ممکن است در مدیریت علائم بیش فعالی مؤثر باشد.

مداخلات رفتاری برای خانه و مدرسه

یکی از بزرگترین نگرانی های والدین کودکان مبتلا به ADHD ، موفقیت فرزندشان در مدرسه است. بسیاری از این موفقیت ها به برنامه ریزی آنها بستگی دارد. منظم بودن مهارتی است که بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD با آن دست و پنجه نرم می کنند. مراحل ساده ای مانند موارد زیر می تواند کمک بزرگی باشد.

درمان مشکلاتی که اغلب با بیش فعالی همراه هستند

به عنوان بخشی از فرآیند تشخیص و درمان بیش فعالی، پزشک یا متخصص سلامت روان باید مشخص کند که آیا مشکلات دیگری نیز همراه با ADHD وجود دارد که بر فرد تأثیر بگذارد و بتواند مسئول بروز علائم باشد یا خیر. اغلب، علائم ADHD ممکن است با سایر اختلالات همپوشانی داشته باشد. یکی از چالش های متخصصین تشخیص این موضوع است که آیا یک علامت خاص ناشی از بیش فعالی است یا یک اختلال متفاوت یا  حتی هر دو اختلال به طور همزمان باعث آن شده اند؟ برای برخی از بیماران، همپوشانی علائم در بین اختلالات مختلف، تشخیص‌های چندگانه را ضروری می‌کند. برای به دست آوردن اطلاعات در مورد علائم و غربالگری اختلالات دیگر، اغلب از مصاحبه‌ها و پرسشنامه‌هایی از بیمار، خانواده و معلمان - در مورد کودکان - استفاده می‌شود.

تصمیم‌گیری در مورد اینکه کدام اختلال باید ابتدا درمان شود، به مشکلاتی بستگی دارد که آن علائم در زندگی فرد ایجاد می‌کنند. پزشکان با بیمار و اعضای خانواده او، به ویژه با کودکان، همکاری می‌کنند تا برنامه درمانی جامعی متناسب با هر فرد ایجاد کنند. این برنامه‌ها به طور مداوم اجرا می شوند و باید حداقل سالانه بررسی شوند تا از مؤثر بودن گزینه‌های درمانی اطمینان حاصل شده و در صورت لزوم مجدد تنظیم شوند.

در بسیاری از موارد، وقتی فردی هم بیش فعالی و هم یک بیماری همزمان دیگر دارد، متخصص مراقبت‌های بهداشتی ممکن است ابتدا بیش فعالی را درمان کند، زیرا درمان اولیه ADHD ممکن است استرس را کاهش دهد، توجه را بهبود بخشد و توانایی فرد را برای مقابله با علائم بیماری دیگر افزایش دهد.

چطور می توان بیشترین بهره را از درمان برد؟

در ادامه چند استراتژی رفتاری برای کمک به مدیریت بیش فعالی فرزندتان و دریافت بهترین نتیجه از درمان آورده شده است:

در صورت رعایت قوانین، از او تعریف و تمجید کنید.

کودکان مبتلا به ADHD اغلب بیشتر از سایر کودکان مورد انتقاد قرار می‌گیرند و انتظار آن را دارند. این موضوع می‌تواند بر عزت نفس آنها تأثیر بگذارد. بعضی روزها، ممکن است مجبور باشید به دنبال رفتار خوب در آنها باشید، باید حداقل پنج برابر بیشتر از انتقاد از رفتار بد، رفتار خوب را تحسین کنید.

دستورالعمل‌ها یا دستورات عملی بدهید.

برای جلب توجه کودکتان، با او تماس چشمی برقرار کنید یا به آرامی بازو یا شانه‌اش را لمس کنید. به جای چندین دستورالعمل یا جملات و سوالات طولانی، دستورات کوتاهی بدهید که به اصل مطلب اشاره کنند.

عادات سالم ایجاد کنید.

اگر کودک شما داروی بیش فعالی مصرف می‌کند، مطمئن شوید که آن را طبق تجویز مصرف می‌کند. در صورت بروز مشکل با تیم مراقبت‌های بهداشتی کودک خود تماس بگیرید. مطمئن شوید که به اندازه کافی می‌خوابد، رژیم غذایی متعادلی شامل سه وعده غذایی، یک میان وعده و مایعات کافی روزانه دارد و ورزش مرتب انجام می دهد. این عادات سالم به کودک شما کمک می‌کند تا بهترین احساس را داشته باشد و علائمش حذاقل شود.

در مورد تکالیف و کارهای خانه، روال‌ ایجاد کنید.

با هم همکاری کنید تا یک چک لیست از کارهایی که باید روزانه انجام شود تهیه کنید تا فرزندتان به آنها مراجعه کند. از جمله کارهایی که میتوانید در این چک لیست بیاورید کارهای خانه، آماده شدن برای خواب و آماده شدن برای مدرسه هستند. فرزندتان را تشویق کنید که از یک برنامه‌ریز روزانه استفاده کند تا از تمام تکالیف درسی خود آگاه باشد. برای انجام تکالیف، زمان و مکان مشخصی داشته باشید و برای یادآوری به فرزندتان از تایمر استفاده کنید تا دو تا چهار بار در ساعت به شما نشان دهد که تکالیف چگونه پیش می‌روند. از انجام حرکات بدنی بین وظایف یا استفاده از فیجت ها برای استراحت او استفاده کنید.

به فرزندتان در ایجاد روابط، توسعه مهارت‌های اجتماعی قوی و حفظ دوستی‌ها کمک کنید.

برای رفتاری که می‌خواهید در فرزندتان ببینید الگوی خوبی باشید. سه تا پنج روز در هفته، زمانی خاص را با فرزندتان در نظر بگیرید که بدون درگیری و استفاده از صفحه نمایش بوده تا به حفظ رابطه محکم والدین و فرزند کمک کند. به فرزندتان کمک کنید حداقل یک دوستی نزدیک ایجاد کند. در مورد کودکان کوچکتر، والدین باید برنامه ریزی تاریخ‌های بازی یا مشارکت دادن کودکان در فعالیت‌هایی با کودکان همسن را بر عهده بگیرند.

اهدافی قابل دستیابی تعیین کنید

اهداف بلندپروازانه می‌توانند با ایجاد زمینه شکست برای فرد، هرگونه درمان سلامت روان را از مسیر خارج کنند. تعیین اهداف درمانی واقع‌بینانه و قابل دستیابی بسیار مهم است. یک راه خوب برای انجام این کار، کمک گرفتن از متخصص است. آنها می‌توانند به شما در مدیریت انتظاراتتان کمک کنند و مراحلی را برای رسیدن به اهدافتان مشخص کنند.

به خودتان کمی لطف کنید

متأسفانه، درمان ADHD یک مسیر ثابت نیست. مانند هر اختلال روانی، روزهایی وجود خواهد داشت که علائم فرزندتان شعله‌ور می‌شوند. این عقب‌گردها می‌توانند شما را دلسرد کنند. با این حال، به دلیل یک روز، هفته یا ماه بد، دلسرد نشوید و از درمان دست نکشید. در صورت بروز این مشکلات، حتما با متخصص صحبت کنید. آنها می‌توانند تغییراتی در درمان ایجاد کنند تا به فرزندتان کمک کنند به مسیر خود بازگردد.

با دیگران ارتباط برقرار کنید

حمایت جامعه برای افرادی که تحت درمان بیش فعالی هستند،بسیار ارزشمند است، چه به معنای تکیه بر دوستان، خانواده یا عضویت در یک گروه حمایتی. متخصص درمانی می تواند گروه حمایتی متشکل از کودکان مبتلا به ADHD را به شما توصیه کند. شرکت در چنین گروه‌هایی می‌تواند به فرزندتان کمک کند مهارت‌های ارزشمندی را یاد بگیرد و بتواند موفقیت‌های خود را با سایراعضا جشن بگیرد.

داروی متفاوتی را امتحان کنید

یافتن داروی مناسب می‌تواند درمان ADHD را مؤثرتر کند، زیرا ممکن است علائم کودک را تسکین داده و رفتار‌درمانی را آسان‌تر کند. داروهای مختلف زیادی وجود دارد. اغلب یافتن داروی مناسب می‌تواند زمان‌بر باشد.

درمان مداوم مهم است

کودک شما باید در حین درمان ADHD به طور منظم به متخصص درمانی مراجعه کند. اگر علائم بهتر و پایدار باشند، معمولا هر 3 تا 6 ماه یک بار ویزیت می شود.

اگر فرزندتان عوارض جانبی دارویی مانند از دست دادن اشتها، مشکلات خواب یا تحریک پذیری بیشتر داشت، با متخصص او تماس بگیرید. همچنین اگر علائم ADHD فرزندتان با درمان فعلی بهتر نشد، مجددا به متخصص مراجعه کنید. 

آماده شدن برای ویزیت

همانطور که گفتیم درمان موثر برای ADHD کودک اغلب شامل چندین روش است. این موارد می تواند شامل دارو و یک یا چند نوع درمان و همچنین اقدامات رفتاری باشد که می توانید به عنوان والدین در عمل انجام دهید. دریافت درمان مناسب می تواند به کودک شما کمک کند علائم ADHD خود را مدیریت کرده و احساس بهتری نسبت به خود داشته باشد.
احتمالاً ابتدا با پزشک عمومی خود صحبت خواهید کرد. بسته به نتایج ارزیابی اولیه، او ممکن است شما را به متخصصانی مانند روانشناس، روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان ارجاع دهد.

کارهایی که باید انجام دهید

برای آماده شدن برای ویزیت، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

هرگونه علائمی که داشته‌اید و مشکلاتی که ایجاد کرده‌اند، مانند مشکل در محل کار، مدرسه یا روابط.

اطلاعات شخصی مهم، از جمله هرگونه استرس زیاد یا تغییرات اخیر زندگی که داشته‌اید.

تمام داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله ویتامین‌ها، گیاهان دارویی یا مکمل‌ها و دوز آنها. همچنین میزان کافئین و الکل مصرفی و اینکه آیا از مواد مخدر تفریحی استفاده می‌کنید یا خیر را ذکر کنید.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.

در صورت وجود، هرگونه نتایج معاینه و آزمایش های قبلی را با خود بیاورید.

سوالات مهمی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• علل احتمالی علائم من چیست؟
• به چه آزمایش‌هایی نیاز دارم؟
• چه درمان‌هایی وجود دارد و کدام را توصیه می‌کنید؟
• جایگزین‌های روش درمانی‌ای که پیشنهاد می‌کنید چیست؟
• من مشکلات سلامتی دیگری هم دارم. چگونه می‌توانم همه آنها را به بهترین شکل با هم مدیریت کنم؟
• آیا باید به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنم؟
• آیا جایگزین رایج تری برای دارویی که تجویز می‌کنید وجود دارد؟
• چه نوع عوارض جانبی را می‌توانم از دارو انتظار داشته باشم؟
• آیا مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب‌سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟

هر زمان که چیزی را نفهمیدید، از پرسیدن سوال دریغ نکنید.

کارهایی که پزشک انجام می‌دهد

آماده پاسخگویی به سوالاتی باشید که پزشک ممکن است بپرسد، مانند:

• برای اولین بار چه زمانی در تمرکز، توجه یا نشستن مشکل داشتید؟
• آیا علائم شما مداوم یا گاه به گاه بوده است؟
• کدام علائم شما را بیشتر آزار می‌دهد و چه مشکلاتی برایتان ایجاد می‌کنند؟
• علائم شما چقدر شدید است؟
• در چه محیط‌هایی متوجه علائم شده‌اید: در خانه، محل کار یا موقعیت‌های دیگر؟
• کودکی شما چگونه بود؟ آیا در اجتماع و مدرسه مشکلاتی داشتنید؟
• عملکرد تحصیلی و کاری فعلی و گذشته شما چگونه است؟
• ساعات و الگوهای خواب شما چگونه است؟ به نظرتان چه چیزی علائم شما را بدتر می‌کند؟
• چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟
• چه داروهایی مصرف می‌کنید؟
• آیا کافئین مصرف می‌کنید؟
• آیا الکل می‌نوشید یا از مواد مخدر تفریحی استفاده می‌کنید؟

پزشک یا متخصص سلامت روان شما بر اساس پاسخ‌ها، علائم و نیازهای شما سؤالات دیگری خواهد پرسید. پیش‌بینی سؤالات به شما کمک می‌کند تا از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چه درمانی ممکن است برای کودک شما بهتر باشد ، با پزشک کودک خود صحبت کنید. برخی از سوالات شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آیا دارو ، درمان یا هر دوی آنها به کودک من کمک می کنند؟
• داروی محرک یا داروی غیر محرک، کدام را برای فرزند من توصیه می کنید؟
• برای چه عوارضی از دارو باید حساس باشم؟

برای دریافت مشاوره رایگان درخصوص درمان و مراقبت از بیمار اختلال نقص توجه و بیش فعالی و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه درکنار شما و پاسخگوی شما هستیم.