هایپراکتیویتی (Hyperactivity) - نوعی اختلال نقص توجه و بیش فعالی

انواع مختلفی از اختلال نقص توجه و بیش فعالی وجود دارد که هر کدام با ویژگی های بی توجهی، بیش فعالی (hyperactivity) یا ترکیبی از هر دو شناخته می‌شود.

در این مقاله رسش سعی کردیم درباره نوع بیش‌فعالی هایپراکتیویتی یا تکانشی صحبت کنیم، پس با ما همراه باشید.

هایپر اکتیویتی (Hyperactivity) یکی از علائم بارز ADHD است، اگر فرزند شما نمی‌تواند آرام بنشیند، روی یک چیز تمرکز کند و بی‌قرار است قطعا بیماری او ADHD از نوع هایپراکتیویتی تشخیص داده می‌شود. 

بیش فعالی (Hyperactivity) حالت فعال بودن غیرمعمول یا غیرطبیعی است. مدیریت این حالت برای افراد اطراف فرد مبتلا به بیش فعالی ، مانند معلمان ، کارفرمایان و والدین ، ​​اغلب دشوار است.

خصوصیات رایج بیش فعالی (Hyperactivity) شامل موارد زیر است:

• حرکت مداوم
• رفتار پرخاشگرانه
• رفتار تکانشی
• پرت شدن حواس به سادگی

اگر بخواهید برای ساکن ماندن یا تمرکز کردن تلاش کنید ، ممکن است مشکلات دیگری را در نتیجه ایجاد کنید. به عنوان مثال ، ممکن است:

• منجر به مشکلاتی در مدرسه یا محل کار شما شود
• روابط شما را با دوستان و خانواده محدود کند
• منجر به تصادفات و مجروحیت شود
• خطر سوء مصرف الکل و مواد مخدر را افزایش دهد

بیش فعالی غالباً نشانه یک بیماری روانی یا جسمی نهفته است. ADHD باعث می شود بیش فعال ، بی توجه و تکانشی شوید. معمولاً در سنین جوانی تشخیص داده می شود. اگرچه ممکن است برخی افراد نیز در بزرگسالی تشخیص داده شوند.

بیش فعالی قابل درمان است. برای بهترین نتیجه ، تشخیص زودهنگام و درمان مهم است.

چه چیزی باعث بیش فعالی می شود؟

بیش فعالی می تواند در اثر شرایط روحی یا جسمی ایجاد شود. به عنوان مثال ، شرایطی که بر سیستم عصبی یا تیروئید شما تأثیر می گذارد ممکن است در آن نقش داشته باشد.

شایع ترین دلایل بیش فعالی عبارتند از :

• بیش فعالی نقص توجه (AHDH)
• پرکاری تیروئید
• اختلالات مغزی
• اختلالات سیستم عصبی
• اختلالات روانشناختی
• استفاده از داروهای محرک مانند کوکائین یا متامفتامین (مت)

حتما مطالعه کنید : آیا بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) ژنتیکی است ؟

علائم بیش فعالی چیست؟

کودکان با بیش فعالی ممکن است در تمرکز در مدرسه مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است رفتارهای  تکانشی تحریک آمیز از خود نشان دهند از قبیل:

• صحبت خارج از نوبت
• بدون فکر حرف زدن
• زدن دانش آموزان دیگر
• مشکل در ماندن در جای خود

بزرگسالانی که بیش فعالی دارند ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

• ظرفیت توجه پایین
• مشکل تمرکز در محل کار
• مشکل در به خاطر سپردن نام ها ، اعداد و سایر اطلاعات

اگر از تجربه بیش فعالی ناراحت هستید ، ممکن است دچار اضطراب یا افسردگی شوید.

در بسیاری از موارد ، بزرگسالانی که بیش فعالی را تجربه می کنند ، در کودکی علائمی از آن را نشان داده اند.

بیش فعالی چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر شما یا فرزندتان دچار بیش فعالی(Hyperactivity) هستید ، با پزشک خود صحبت کنید.

پزشک در مورد علائم ، از جمله زمان شروع آنها ، سؤال خواهد کرد. درباره تغییرات اخیر در سلامت کلی شما و در مورد داروهای مصرفی از شما سؤال خواهد شد.

پاسخ به این سؤالات به پزشک شما کمک می کند تا میزان بیش فعالی که شما تجربه می کنید را تعیین کند. این امر به آنها کمک می کند تشخیص دهند آیا بیش فعالی ناشی از یک بیماری جدید یا موجود است یا تاثیر جانبی یک دارو.

پزشک شما همچنین ممکن است برای بررسی میزان هورمون شما از نمونه خون یا ادرار شما استفاده کند. که در صورت عدم تعادل هورمونی می توانند این موضوع را تشخیص دهند. به عنوان مثال ، عدم تعادل هورمون تیروئید ممکن است باعث بیش فعالی شود.

همچنین گرفتن نوار مغزی از کوددکان راه دیگر تشخیص بیش فعالی است.

یک تشخیص صحیح برای درمان موثر وضعیت شما مهم است.

بیش فعالی چگونه درمان می شود؟

اگر پزشک فکر کند که بیش فعالی ناشی از یک وضعیت جسمی نهفته است ، ممکن است داروهایی برای درمان آن بیماری تجویز کند.

بیش فعالی همچنین ممکن است در اثر یک وضعیت روانی ایجاد شود. در این حالت ممکن است پزشک شما را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد. متخصص ممکن است دارو ، درمان یا هر دو را تجویز کند.

درمان

رفتار درمانی شناختی (CBT) و گفتاردرمانی اغلب برای درمان بیش فعالی مورد استفاده قرار می گیرند.

هدف CBT تغییر الگوهای تفکر و رفتار شما است.

گفتار درمانی شامل بحث در مورد علائم شما با یک درمانگر است. درمانگر شما می تواند در ایجاد راهکارهایی برای مقابله با بیش فعالی و کاهش اثرات آن به شما کمک کند.

حتما مطالعه کنید : آیا تغذیه در بیش فعالی نقش دارد ؟

دارو

برای کمک به کنترل بیش فعالی (Hyperactivity) ممکن است نیاز به مصرف دارو داشته باشید. این داروها ممکن است برای کودکان یا بزرگسالان تجویز شوند. آنها در افراد مبتلا به ADHD اثر آرام بخش دارند.

داروهای مورد استفاده در درمان بیش فعالی عبارتند از:

• دکس متیل فنیدات (فوکالین)
• دکستروآفتامین و آمفتامین (آدرال)
• دکستروآفتامین (دگزدرین ، دکستروستات)
• لیز دگزامفتامین (ویوانس)
• متیل فنیدات (ریتالین)

در صورت استفاده نادرست برخی از این داروها ممکن است اعتیاد آور باشند. پزشک یا متخصص بهداشت روان مصرف دارو را کنترل می کنند.

همچنین ممکن است پزشک به شما توصیه کند از محرکهایی که می توانند باعث ایجاد علائم شوند ، خودداری کنید. به عنوان مثال ،  ممکن است شما را به خودداری از کافئین و نیکوتین تشویق کنند.

نکته نهایی

در صورت عدم درمان ، بیش فعالی ممکن است کار ، مدرسه و روابط شخصی شما را دچار مشکل کند. این ممکن است نشانه بیماری زمینه ای باشد که به درمان نیاز دارد.

اگر شک دارید که شما یا فرزندتان بیش فعالی دارید ، با پزشک خود صحبت کنید. بسته به علت نهفته ، او ممکن است دارو ، درمان یا هر دو را توصیه کند. همچنین ممکن است شما را برای ادامه درمان به یک متخصص ارجاع دهد.

درمان می تواند به شما در مدیریت بیش فعالی کمک کند و اثرات آن را بر زندگی شما محدود کند.

برای دریافت مشاوره رایگان درخصوص اختلال نقص توجه و بیش فعالی و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه درکنار شما و پاسخگوی شما هستیم.