3 نوع مختلف اختلال بیش فعالی و کمبود توجه را بهتر بشناسید

بیش فعالی چیست؟

اختلال کم توجهی - بیش فعالی (ADHD) یک بیماری مزمن است. این بیماری عمدتا کودکان را درگیر می کند ، اما می تواند بزرگسالان را نیز درگیر کند. این بیماری می تواند بر احساسات ، رفتارها و توانایی یادگیری چیزهای جدید تأثیر بگذارد.

اختلال کم توجهی - بیش فعالی به سه نوع مختلف تقسیم می شود:

• نوع بی توجه
• نوع بیش فعال-تکانشی
• نوع ترکیبی

علائم مشخص می کند که به کدام نوع اختلال کم توجهی - بیش فعالی مبتلا هستید. برای تشخیص اختلال ADHD ، علائم باید در زندگی روزمره شما تأثیر بگذارند.

علائم می توانند با گذشت زمان تغییر کنند ، بنابراین نوع اختلال کم توجهی - بیش فعالی شما نیز ممکن است تغییر کند. اختلال کم توجهی - بیش فعالی می تواند یک چالش مادام العمر باشد. اما دارو و سایر روش های درمانی می توانند به بهبود کیفیت زندگی شما کمک کنند.

سه نوع علائم

همه انواع اختلال کم توجهی - بیش فعالی به یک یا چند ویژگی گره خورده اند. اختلال ADHD با بی توجهی و نیز رفتار بیش فعالی-تکانشی مشخص می شود.

این رفتارها غالباً به روشهای زیر بروز می کنند:

• بی توجهی: حواس پرتی ، ضعف در تمرکز و مهارتهای برنامه ریزی
• تکانشگری: قطع کردن حرف افراد ، ریسک کردن
• بیش فعالی: صحبت کردن و تکان خوردن مدام و مشکل در کامل کردن وظایف

همه افراد متفاوت هستند ، بنابراین ممکن است که دو نفر علائم یکسانی را به صورت های مختلف تجربه کنند. به عنوان مثال ، این رفتارها اغلب در دختران و پسران متفاوت هستند. ممکن است پسران بیش از حد فعال و دختران نیز آرام و بی توجه باشند.

حتما مطالعه کنید : آیا با تنظیم دوز داروی بیش فعالی آشنا هستید ؟

بیش فعالی غالباً بی توجه

اگر به این نوع اختلال کم توجهی - بیش فعالی مبتلا هستید ، علائم بی توجهی بیشتری را نسبت به تکانش گری و بیش فعالی تجربه می کنید. ممکن است گاهی اوقات دچار هیجانات تکانشی یا بیش فعالی نیز بشوید. اما اینها ویژگیهای اصلی ADHD بی توجهی نیستند.

افرادی که رفتارهای بی توجهی را تجربه می کنند اغلب:

• جزئیات را از دست داده و به راحتی حواسشان پرت می شود
• زود خسته می شوند
• در تمرکز روی یک کار واحد مشکل داشته دارند
• در ساماندهی افکار و یادگیری اطلاعات جدید مشکل دارند
• مداد ، کاغذ یا سایر موارد مورد نیاز برای انجام یک کار را گم می کنند
• به نظر می رسد که گوش نمی کنند
• به آرامی حرکت می کنند و انگار دارند خیال پردازی می کنند
• اطلاعات را آهسته تر و با دقت کمتری نسبت به دیگران پردازش می کنند
• در دنبال کردن دستورالعمل ها مشکل دارند

دختران بیش از پسران به اختلال ADHD نوع بی توجه مبتلا هستند.

بیش فعالی غالباً بیش فعال-تکانشی

این نوع اختلال نقص توجه و بیش فعالی با علائم تکانشگری و بیش فعالی مشخص می شود. افراد مبتلا به این نوع اختلال می توانند علائم بی توجهی را نیز نشان دهند ، اما به اندازه سایر علائم آنها مشخص نیست.

افرادی که بیش از حد تکانشی یا فعال هستند:

• دچار مشکل به خود پیچیدن ، تکان خوردن ، یا احساس بی قراری هستند
• در آرام نشستن مشکل دارد
• مدام صحبت می کنند
• اشیا را لمس و با آنها بازی کنید ، حتی اگر با کاری که در حال انجام آن هستند مرتبط نباشد
• در انجام فعالیت های آرام، مشکل دارند
• به طور مداوم "در حال حرکت" هستند
• بی تاب هستند
• خارج از نوبت عمل می کند و به عواقب کارهایشان فکر نمی کنند
• پاسخها و نظرات نامناسبی می دهند

کودکان مبتلا به ADHD بیش فعالی-تکانشی می توانند در کلاس اختلال ایجاد کنند. آنها می توانند یادگیری را برای خود و سایر دانش آموزان دشوار کنند.

اختلال کم توجهی - بیش فعالی ترکیبی

اگر دچار نوع ترکیبی هستید ، به این معنی است که علائم شما منحصراً در دسته بی توجه یا بیش فعال-تکانشی قرار نمی گیرند. در عوض ، ترکیبی از علائم هر دو دسته در شما دیده می شوند.

بیشتر افراد حتی افراد بدون اختلال کم توجهی - بیش فعالی ، درجاتی از رفتارهای بی توجهانه یا تکانشی را تجربه می کنند. اما در افراد با بیش فعالی این مورد شدیدتر است. این رفتار در آنها بیشتر اتفاق می افتد و در عملکرد آنها در خانه ، مدرسه ، محل کار و موقعیت های اجتماعی اختلال ایجاد می کند. اگر کوددک شما مبتلا به AHDH است حتما پیش تر آنها را برای شروع مدرسه آماده کنید.

موسسه ملی بهداشت روان توضیح می دهد که اکثر کودکان نوع اختلال کم توجهی - بیش فعالی ترکیبی دارند. شایع ترین علامت کودکان در سن پیش دبستانی، بیش فعال بودن است.

حتما مطالعه کنید : آیا بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) ژنتیکی است ؟

تشخیص اختلال کم توجهی - بیش فعالی

تست ساده ای وجود ندارد که بتواند اختلال کم توجهی - بیش فعالی را تشخیص دهد. کودکان معمولاً علائم را قبل از 7 سالگی نشان می دهند. اما اختلال کم توجهی - بیش فعالی علائم مشترکی با سایر اختلالات نیز دارد. پزشک شما ممکن است قبل از تشخیص ابتدا سعی کند مشکلاتی مانند افسردگی ، اضطراب و برخی از مشکلات خواب را رد کند.

راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5) برای تشخیص کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی در سراسر ایالات متحده استفاده می شود که شامل ارزیابی تشخیصی دقیق از رفتار است.

برای تشخیص نوع خاصی از اختلال کم توجهی - بیش فعالی ، یک فرد باید حداقل شش مورد از 9 علائم اصلی آن را نشان دهد. برای تشخیص اختلال کم توجهی - بیش فعالی ترکیبی نیز ، باید حداقل شش علامت بی توجهی و رفتار بیش فعالی-تکانشی داشته باشد. این رفتارها باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته و در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد کنند.

DSM-5 علاوه بر نشان دادن الگوی های بی توجهی ، بیش فعالی-تکانشگری یا هر دو ، بیان می کند که برای تشخیص ، علائم فرد باید قبل از 12 سالگی دیده شوند. و علائم باید در بیش از فقط یک محیط حضور داشته باشند مثلا هم در مدرسه و هم در خانه. علائم باید در زندگی روزمره فرد تداخل ایجاد کنند و این علائم را نتوان با اختلال روانی دیگری توضیح داد.

تشخیص اولیه می تواند نوع خاص از اختلال کم توجهی - بیش فعالی را مشخص کند. اما علائم می توانند با گذشت زمان تغییر کنند. این موضوع مهمی برای بزرگسالان است ، بعضی ممکن است نیاز به ارزیابی مجدد داشته باشد.

گزینه های درمانی برای اختلال کم توجهی - بیش فعالی

بعد از تشخیص ، تعدادی از گزینه های درمانی در دسترس است. هدف اصلی درمان ، مدیریت علائم اختلال کم توجهی - بیش فعالی و ترویج رفتارهای مثبت است.

رفتار درمانی

پزشک شما ممکن است قبل از شروع هر دارویی ، رفتار درمانی را توصیه کند. رفتار درمانی می تواند به افراد مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی کمک کند رفتارهای نامناسب را با رفتارهای جدید جایگزین کنند. یا به آنها کمک کند راه هایی برای ابراز احساسات پیدا کنند.

والدین نیز می توانند مدیریت رفتار را آموزش ببینند. این آموزش می تواند به آنها کمک کند رفتار فرزندشان را مدیریت کنند و به آنها کمک کند مهارت های جدیدی برای کنار آمدن با این اختلال بیاموزند.

کودکان زیر 6 سال معمولاً با رفتار درمانی و درمان بدون دارو شروع می کنند. برای کودکان 6 ساله و بالاتر ممکن است ترکیب رفتار درمانی و دارو بیشتر مفید باشد.

دارو

دو نوع داروی اختلال کم توجهی - بیش فعالی وجود دارد.

محرک ها متداول ترین داروهایی هستند که تجویز می شوند. آنها سریع عمل می کنند و بین 70 تا 80 درصد کودکان علائم کمتری در هنگام استفاده از این داروها دارند.

غیر محرک ها برای تسکین علائم اختلال کم توجهی - بیش فعالی به سرعت محرک ها عمل نمی کنند. اما اثر این داروها می تواند تا 24 ساعت ادامه داشته باشد.

بزرگسالان مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی اغلب از ترکیب درمانی مشابه با کودکان بزرگتر بهره مند می شوند.

مطالعه بیشتر:  تفاوت ADHD و ADD در چیست؟

نگاهی به آینده

اکثر کودکانی که مبتلا به این اختلال تشخیص داده شده اند تا اواسط 20 سالگی دیگر علائم قابل توجهی ندارند. اما برای بسیاری از افراد، اختلال کم توجهی - بیش فعالی یک بیماری مادام العمر است.

حتما مطالعه کنید: آینده کودکان بیش فعال

شما ممکن است بتوانید با دارو یا رفتار درمانی مشکلات خود را مدیریت کنید. اما درمان یک روش مناسب برای همه نیست. اگر فکر می کنید برنامه درمانیتان کمکی به شما نمی کند حتما با پزشک خود در این مورد صحبت کنید.

برای دریافت مشاوره رایگان برای اختلال بیش فعالی و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه درکنار شما و پاسخگوی شما هستیم.