اتیسم آیا با بزرگتر شدن کودک اتیسم او از بین می رود ؟
گاهاً داستانهایی از افرادی منتشر میشوند که به نظر میرسد بعد از تشخیص زودهنگام اوتیسم، به سادگی "با بزرگتر شدن، اتیسم آنها از بین رفته" یا بر آن غلبه کردهاند. این داستانها معمولاً به یک یا چند رویکرد درمانی مربوط میشوند - تحلیل رفتاری کاربردی، فلور تایم، تغییر در رژیم غذایی، یا برخی تکنیکهای دیگر برای بهبود علائم اوتیسم. آیا واقعاً ممکن است فردی که در کودکی به درستی برای او تشخیص اوتیسم داده شده، با بزرگتر شدن بیماریاش از بین برود؟
درواقع، پاسخ رسمی "خیر" است.
با توجه به DSM-5 (راهنمای تشخیصی که در حال حاضر اختلالات روانی و رشدی را در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر تعریف میکند)، پاسخ منفی است. اوتیسم با بزرگتر شدن کودک از بین نمیرود.
به عبارت دیگر، DSM میگوید، علائم اوتیسم در اوایل زندگی شروع میشوند و در طول زندگی ادامه مییابند؛ البته ممکن است بزرگسالان بتوانند علائم خود را - حداقل در برخی موقعیتها - "مخفی کنند". اما طبق DSM، "رها شدن از اختلال اتیسم با بزرگ شدن" غیرممکن است. درواقع، اگر به نظر میرسد که علائم بیمار مبتلا به اوتیسم با بزرگتر شدن او بهطور کامل از بین رفتهاند، یعنی تشخیص بیماری از ابتدا اشتباه بوده و او مبتلا به اوتیسم نبودهاست.
اتیسم را میتوان اشتباه تشخیص داد
در برخی موارد، پزشک ممکن است بهدلیل رفتارها و علائمی که با معیارهای اوتیسم مطابقت دارند، برچسب "اوتیسم" روی کودک بزند. درواقع او مشکل نهفتهای را که باعث ایجاد رفتارهای شبیه به اوتیسم شده است، نادیده گرفته است. نهتنها بسیاری از علائم اوتیسم با سایر اختلالات مرتبط (و غیرمرتبط) مشترک هستند، بلکه برخی از رفتارهای مشابه اتیسم ناشی از مشکلاتی فیزیکی هستند که میتوان آنها را برطرف کرد. بهعنوان مثال:
- تأخیر یا اختلال در گفتار، یکی از علائم کلاسیک اوتیسم است که میتواند بهدلیل بسیاری از مشکلات مختلف ایجاد شود؛ از آپراکسی گفتار گرفته تا کاهش شنوایی. با رسیدگی به مشکل نهفته ممکن است گفتار معمولی ظاهر شود.
- چالشهای حسی میتوانند منجر به رفتاری شبیه به اتیسم شوند، اما بدون اوتیسم هم ممکن است اختلال عملکرد حسی داشته باشیم. به کودک کمک کنید تا حملات حسی خود را مدیریت کرده یا از آنها اجتناب کند. بسیاری از این رفتارها ناپدید خواهند شد.
- برخی از رفتارهای شبه اتیسم میتوانند ناشی از آلرژی، سموم یا عدم تحمل غذایی باشند. برای مثال، اگر کودکی نسبت به کازئین یا گلوتن حساسیت یا حالت عدم تحمل دارد، حذف آن مواد از رژیم غذاییاش میتواند تأثیر مثبت فوقالعادهای بر یادگیری و رفتار او داشته باشد.
- در برخی موارد کودک مبتلا به اختلال وسواس فکری، اضطراب اجتماعی یا اختلال یادگیری غیرکلامی است. اما پزشک بهاشتباه اوتیسم را تشخیص میدهد. در این شرایط ترکیبی از شناختدرمانی و داروی مناسب اساساً مشکل را ریشهکن میکند.
حتما مطالعه کنید: طول عمر کودکان اوتیسم چقدر است؟
درمان میتواند علائم را بهطور اساسی بهبود بخشد
در حالی که به نظر نمیرسد کودکان مبتلا به اوتیسم فقط با بزرگتر شدن و بدون هیچ مداخلهای "بهتر" شوند، اما بیشتر آنها در طول زمان با درمان و بلوغ پیشرفت میکنند. بعضی هم خب، خیلی پیشرفت میکنند.
متخصصان درمانهای اصلی مختلف اوتیسم ممکن است داستانهایی از کودکی تعریف کنند که با چالشهای شدید شروع کرده و بهمرور زمان مهارتهای قابل توجهی را به دست آورده است. در برخی موارد، کودکان بهعنوان «بهبودیافته» یا «غیر قابل تشخیص از همسالان معمولی» توصیف میشوند. بااینحال، واقعیت این است که اکثر کودکانی که به نظر میرسد "اتیسم آنها درمان شده است" یا از برخی مشکلات جسمی که علائمی شبیه به اوتیسم ایجاد میکنند، رها شدهاند یا تکنیکها و رفتارهای مقابلهای را آموختهاند که این کار بهطور مؤثر علائم اوتیسم آنها را پنهان میکند.
اگر فردی بهطور دقیق مبتلا به اتیسم تشخیص داده شود، تفاوتهایی را که در دوران کودکی داشته است، با بزرگتر شدن نیز تجربه خواهد کرد. او قطعاً به حمایت حداقلی در مدیریت چالشهای زندگی مدرن نیاز خواهد داشت. اما در برخی موارد نیز ممکن است بتواند حداقل در برخی موقعیتها همانند فردی عادی باشد.
چه عواملی بر تغییر علائم اوتیسم در طول زمان تأثیر میگذارند؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) اختلالی مادامالعمر است، اما بروز آن میتواند بهطور قابل توجهی در طول عمر فرد تغییر کند. درک عواملی که بر این تغییرات تأثیر میگذارند، برای ارائه حمایت و مداخلات مؤثر بسیار مهم است.
قدرت مداخله زودهنگام
درمانهای زودهنگام، بهویژه تحلیل رفتار کاربردی (ABA)، نقشی حیاتی در مدیریت علائم اوتیسم ایفا میکنند. این مداخلات به کودکان کمک میکنند تا مهارتهای اساسی در ارتباطات، تعاملات اجتماعی و تنظیم رفتار را بیاموزند و پایهای قوی برای پیشرفتهای آینده آنها فراهم میکنند.
اهمیت محیط حمایتی
حمایت قوی از طرف خانواده، آموزش تخصصی و محیطهای ساختاریافته برای توسعه نقاط قوت و مدیریت چالشها در افراد مبتلا به اوتیسم ضروری هستند.
رسیدگی به بیماریهای همزمان با اوتیسم
بسیاری از افراد مبتلا به ASD با اختلالاتی مانند نقص توجه و بیشفعالی، اضطراب و افسردگی مواجه هستند که میتوانند رفاه آنها را به شدت تحت تأثیر قرار دهند. تشخیص و درمان صحیح این بیماریهای همزمان، اغلب بهطور غیرمستقیم به بهبود علائم اختلال اوتیسم کمک میکنند.
استفاده از نقاط قوت و انگیزه فردی
هر فرد مبتلا به اوتیسم دارای نقاط قوت، علایق و انگیزههای منحصربهفردی است. شناسایی و پرورش این نقاط قوت میتواند به افزایش عزت نفس، اعتمادبهنفس و حس موفقیت کمک کند.
کدام کودکان بیشتر احتمال دارد بیماریشان پیشرفت کند؟
هر از گاهی، کودکی با علائم نسبتاً شدید به حدی بهبود مییابد که در طول زمان میتواند در مدرسهای معمولی تحصیل کند و به موفقیت برسد. اما این حالت نادر است. در حالی که در بازهای زمانی ممکن است اینچنین باشد اما برای اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم شدید یا حتی متوسط، مدیریت خواستههای پیچیدهتر در حوزههای ارتباطات اجتماعی، عملکرد اجرایی و استدلال انتزاعی دشوار یا غیرممکن است.
واقعیت این است که کودکانی که بیشتر بهبود مییابند، کودکانی هستند که علائم آنها نسبتاً خفیف هستند و شامل مواردی مانند تشنج، تأخیر در گفتار، ناتوانیهای یادگیری یا اضطراب شدید نمیشوند. بنابراین، بهطور کلی، کودکانی که احتمالاً به ظاهر اوتیسم را شکست میدهند، کودکانی هستند که دارای ضریب هوشی طبیعی یا بالاتر از حد نرمال، با مهارتهای زبان گفتاری و سایر نقاط قوت هستند.
بااینحال، توجه به این نکته مهم است که پشت سر گذاشتن اتیسم به معنای عادی شدن نیست. حتی کودکان با عملکرد بسیار بالا که به نظر میرسد با بزرگتر شدن "اتیسم آنها از بین میرود"، باز هم با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم میکنند. آنها احتمالاً باز دچار مشکلات حسی، چالشهای ارتباط اجتماعی، اضطراب و سایر مشکلات هستند و ممکن است درنهایت با تشخیصهایی مانند بیشفعالی، اختلال وسواس فکری عملی، اضطراب اجتماعی یا مشکل نسبتاً جدید اختلال ارتباط اجتماعی روبه رو شوند.
حتما مطالعه کنید: آیا درمان اوتیسم واقعیت دارد؟ پاسخگوی تمام سوالات شما هستیم.
تفاوت بین "از بین رفتن اوتیسم با بزرگ شدن" و " بهبود اساسی " چیست؟
طبق DSM، هر کسی که بهدرستی برایش اوتیسم تشخیص داده شود، همیشه اوتیستیک خواهد بود؛ حتی اگر به نظر برسد که علائم اوتیسم را نداشته باشد. این واقعیت که آنها هیچ علامت قابل توجهی از خود نشان نمیدهند گواهی بر توانایی آنها در "مخفی کردن" یا "مدیریت" مشکلات خود است. این تعبیر توسط بسیاری از بزرگسالان فعالی که در کودکی مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شدهاند، تأیید شده است. آنها میگویند "من در درون هنوز اوتیستیک هستم - اما یاد گرفتهام که رفتارهایم را تغییر دهم و احساساتم را مدیریت کنم." به عبارت دیگر، تفاوتی اساسی در افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد که آنها را اوتیستیک میکند و این تفاوت اساسی با بزرگتر شدن از بین نمیرود؛ حتی اگر علائم رفتاری ناپدید شوند.
کسانی هم هستند که دیدگاه بسیار متفاوتی دارند. دیدگاه آنها این است: اگر فردی، دیگر علائم کافی برای تشخیص اوتیسم را نشان ندهد، یعنی اتیسم را پشت سر گذاشته است (یا درمان شده است). به عبارت دیگر، درمانها جواب داده اند و اتیسم از بین رفته است.
حق با کیست؟ وقتی علائم، دیگر برای ناظر بیرونی آشکار نیست، آیا فرد " اوتیسم را پشت سر گذاشته است؟" "درمان شده است؟" "یا آن را مخفی کرده است؟"
مانند بسیاری از موارد مرتبط با اوتیسم، هیچ پاسخ کاملاً صحیحی برای این سؤال وجود ندارد و بحث عدم اطمینان مطرح میشود. بله، درمانگرانی هستند که برچسب اوتیسم را پاک میکنند و میگویند «اوتیسم از بین رفته است». و بله، درمانگرانی هم هستند که این برچسب را حفظ میکنند و میگویند: «اوتیسم هرگز بهطور کامل ناپدید نمیشود، اگرچه علائم آن ممکن است آشکار نباشند». با انتخاب دقیق پزشک خود، ممکن است بتوانید پاسخی را که دوست دارید دریافت کنید!
حتما مطالعه کنید: چهره کودکان اوتیسم (10 ویژگی صورت به همراه عکس)
چرا تشخیص زودهنگام در مدیریت علائم اهمیت دارد؟
اگرچه پاسخ به این سؤال که «آیا میتوانید از اوتیسم خلاص شوید؟» «خیر» است، اما تشخیص و مداخله زودهنگام میتواند نتایج را بهبود بخشد. مطالعات نشان میدهند کودکانی که مداخله زودهنگام دریافت میکنند، اغلب بهبود بیشتری در تواناییهای شناختی، اجتماعی و رفتاری خود نشان میدهند.
انواع مداخلات زودهنگام: تحلیل رفتار کاربردی (ABA)، گفتاردرمانی و موارد دیگر
هنگام پرداختن به اوتیسم، تمرکز باید از «آیا اوتیسم از بین میرود؟» به «کدام درمان مؤثرترین حمایت را در زمان مناسب فراهم میکند؟» تغییر یابد.
- تحلیل رفتار کاربردی (ABA): یکی از رایجترین درمانها است که بر تقویت رفتارهای مثبت و آموزش مهارتهای جدید ازطریق فعالیتهای ساختاریافته و تکراری تمرکز دارد.
- گفتار و زبان درمانی: به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک میکند تا مهارتهای ارتباطی کلامی و غیرکلامی خود را بهبود بخشند.
- کاردرمانی: بر کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای توسعه مهارتهای مورد نیاز برای زندگی روزمره، مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن مستقل و مدیریت حساسیتهای حسی، تمرکز دارد.
درمانهای نوآورانه برای مدیریت علائم
ممکن است اوتیسم، اختلالی مادامالعمر باشد، اما بیماران میتوانند با کمک استراتژیها، درمانها و حمایتهای مناسب به رشد، سازگاری و پتانسیل کامل خود دست پیدا کنند. یکی از رویکردهای امیدوارکننده، درمان با سلولهای بنیادی است که روشی نوین اما اثباتشده برای درمان بیماران اوتیسم میباشد.
خلاصه مطلب!
والدین کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب با اطلاعاتی درمورد "درمان" که طیف وسیعی از کارهای احمقانه تا بسیار خطرناک را شامل میشود، مضطرب میشوند. این به اصطلاح درمانها بر اساس نظریههایی درمورد اتیسم هستند که توسط تحقیقات علمی پشتیبانی نمیشوند. بسیار مهم است که بین درمانهایی که میتوانند و باید به کودک شما کمک کنند و درمانهایی که می توانند به او آسیب برسانند، تفاوت قائل شوید.
درمانهایی مانند تحلیل رفتار کاربردی، فلور تایم، بازیدرمانی، گفتاردرمانی و کاردرمانی همگی میتوانند تفاوت مثبتی برای کودک شما ایجاد کنند. همچنین داروهای کاهش اضطراب، مدیریت تشنج و بهبود خواب نیز میتوانند تأثیر مثبتی بر روی او بگذارند. درمانهایی مانند چلیشن، چمبر اکسیژن هایپرباریک، تنقیه بلیچ و موارد مشابه نهتنها بیاثر هستند، بلکه بسیار خطرناک نیز میباشند.
در حالی که امید (و جشن گرفتن پیروزیهای کوچک) همیشه مهم است، عقل سلیم هم همانقدر اهمیت دارد.
جهت دریافت مشاوره رایگان برای درمان اختلالات مختلف و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید. کلینیک رسش همیشه درکنار شما و پاسخگوی شماست.
منابع
verywellhealth.com
سوالات متداول
خیر، اوتیسم ذاتاً بدتر نمیشود. اما با رشد کودکان، آنها با انتظارات اجتماعی و آموزشی بیشتری مواجه میشوند. این چالشهای جدید میتوانند باعث شوند که علائم اوتیسم بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
قطعاً، افراد مبتلا به اوتیسم میتوانند از زندگی غنی و پرمعنایی برخوردار باشند. اگرچه نتایج به شدت وضعیت هر فرد بستگی دارد و ممکن است بخش زیادی از افراد مبتلا به اوتیسم به استقلال کامل نرسند، حمایتهای فراوانی برای به حداکثر رساندن کیفیت زندگی آنها موجود هستند. نکته کلیدی، یافتن ترکیب درستی از حمایت، فرصتها و درک متقابلی از نیازها و نقاط قوت منحصربهفرد هر بیمار است.
