آیا با بزرگتر شدن کودک اتیسم او از بین می رود ؟

گاها داستان هایی از افرادی منتشر می شود که به نظر می رسد بعد از تشخیص زودهنگام اوتیسم، به سادگی "با بزرگ تر شدن اتیسم آنها از بین رفته" یا بر آن غلبه کرده اند. این داستان‌ها معمولاً به یک یا چند رویکرد درمانی مربوط می‌شوند - تحلیل رفتاری کاربردی، فلور تایم، تغییر در رژیم غذایی، یا برخی تکنیک‌های دیگر برای بهبود علائم اوتیسم. آیا واقعاً ممکن است فردی که در کودکی به درستی برای او تشخیص اوتیسم داده شده با بزرگتر شدن بیماری اش از بین برود؟

در واقع، پاسخ رسمی "خیر" است.

با توجه به DSM-5 (راهنمای تشخیصی که در حال حاضر اختلالات روانی و رشدی را در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر تعریف می کند)، پاسخ منفی است، اتیسم با بزرگتر شدن از بین نمی رود.

به عبارت دیگر، DSM می‌گوید، علائم اوتیسم در اوایل زندگی شروع می‌شود و در طول زندگی ادامه می‌یابد، اگرچه بزرگسالان ممکن است بتوانند علائم خود را - حداقل در برخی موقعیت‌ها - "مخفی کنند". اما طبق DSM، "رها شدن از اتیسم با بزرگ شدن" غیرممکن است. در واقع، اگر به نظر می رسد که علائم یک فرد مبتلا به اوتیسم به طور کامل با بزرگ تر شدن از بین رفته، در واقع از ابتدا به درستی تشخیص داده نشده است.

اتیسم را می توان اشتباه تشخیص داد

در برخی موارد، پزشک ممکن است به دلیل رفتارها و علائمی که با معیارهای اوتیسم مطابقت دارد، برچسب "اوتیسم" روی کودک بزند، اما مشکل نهفته باعث ایجاد رفتارها را نادیده بگیرد. نه تنها بسیاری از علائم اوتیسم با سایر اختلالات مرتبط (و غیر مرتبط) مشترک هستند، بلکه برخی از علائم مشابه اتیسم ممکن است ناشی از مشکلات فیزیکی باشد که می توان آنها را برطرف کرد. مثلا:

• تاخیر یا اختلال در گفتار، یکی از علائم کلاسیک اوتیسم، می تواند به دلیل بسیاری از مشکلات مختلف ایجاد شود از آپراکسی گفتار گرفته تا کاهش شنوایی. با رسیدگی به مشکل نهفته ممکن است گفتار معمولی ظاهر شود.
• چالش‌های حسی می‌تواند منجر به رفتاری شبیه به اتیسم شود، اما بدون اوتیسم هم ممکن است اختلال عملکرد حسی داشته باشیم. به کودک کمک کنید تا حملات حسی خود را مدیریت کند یا از آنها اجتناب کند، بسیاری از این رفتارها ناپدید خواهند شد.
• برخی از رفتارهای شبه اتیسم می تواند ناشی از آلرژی، سموم یا عدم تحمل غذایی باشد. برای مثال، اگر کودکی نسبت به کازئین یا گلوتن حساسیت یا حالت عدم تحمل دارد، حذف آن مواد از رژیم غذایی اش می تواند تأثیر مثبت فوق العاده ای بر یادگیری و رفتار او داشته باشد.
• در برخی موارد کودکان مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شوند ، در حالی که تشخیص مناسب‌تر می تواند اختلال وسواس فکری، اضطراب اجتماعی یا اختلال یادگیری غیرکلامی باشد. زمانی که چنین است، ممکن است ترکیبی از شناخت درمانی و داروی مناسب اساساً مشکل را ریشه کن کند.

حتما مطالعه کنید : طول عمر کودکان اوتیسم چقدر است؟

درمان می تواند علائم را به طور اساسی بهبود بخشد

در حالی که به نظر نمی رسد کودکان مبتلا به اوتیسم فقط با بزرگ تر شدن و بدون هیچ مداخله ای "بهتر" شوند، اما بیشتر آنها در طول زمان با درمان و بلوغ پیشرفت می کنند. بعضی هم خب ، خیلی پیشرفت می کنند.

متخصصین درمان های اصلی مختلف اوتیسم ممکن است داستان‌هایی از کودکی تعریف کنند که با چالش‌های شدید شروع کرده و به مرور زمان مهارت‌های قابل توجهی را به دست آورده است. در برخی موارد، کودکان به عنوان «بهبود یافته» یا «غیر قابل تشخیص از همسالان معمولی» توصیف می شوند. با این حال، واقعیت این است که اکثر کودکانی که به نظر می رسد "اتیسم آنها درمان شده است" است، یا از برخی مشکلات جسمی که علائمی شبیه به اوتیسم را ایجاد می کند رها شده اند یا تکنیک ها و رفتارهای مقابله ای را آموخته اند که این کار به طور موثر علائم اوتیسم آنها را پنهان می کند.

اگر فردی به طور دقیق مبتلا به اتیسم تشخیص داده شود، همان تفاوت هایی را که در دوران کودکی داشته است، با بزرگ تر شدن همچنان خواهد داشت. او قطعا به یک حمایت حداقلی در مدیریت چالش های زندگی مدرن نیاز خواهد داشت. اما در برخی موارد نیز ممکن است بتواند حداقل در برخی موقعیت ها همانند یک فرد عادی باشد.

کدام کودکان بیشتر احتمال دارد بیماری شان پیشرفت کند؟

هر از گاهی، کودکی با علائم نسبتاً شدید به حدی بهبود می‌یابد که در طول زمان در یک مدرسه معمولی می‌تواند موفق باشد. اما این حالت نادر است. در حالی که در یک بازه زمانی ممکن است اینچنین باشد اما برای اکثر کودکان مبتلا به اتیسم شدید یا حتی متوسط، مدیریت خواسته‌های پیچیده‌تر در حوزه‌های ارتباطات اجتماعی، عملکرد اجرایی و استدلال انتزاعی دشوار یا غیرممکن است.

واقعیت این است که کودکانی که بیشتر بهبود می‌یابند، کودکانی هستند که علائم آنها نسبتاً خفیف است و شامل مواردی مانند تشنج، تاخیر در گفتار، ناتوانی‌های یادگیری یا اضطراب شدید نمی‌شود. بنابراین، به طور کلی، کودکانی که احتمالاً به ظاهر اوتیسم را شکست می دهند، کودکانی هستند که دارای ضریب هوشی طبیعی یا بالاتر از حد نرمال، با مهارت های زبان گفتاری و سایر نقاط قوت هستند.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که پشت سر گذاشتن اتیسم به معنای عادی شدن نیست. حتی کودکان با عملکرد بسیار بالا که به نظر می رسد با بزرگ تر شدن "اتیسم آنها از بین می رود"، باز هم با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می کنند. آنها احتمالاً باز دچار مشکلات حسی، چالش های ارتباط اجتماعی، اضطراب و سایر مشکلات هستند و ممکن است در نهایت با تشخیص‌هایی مانند بیش فعالی ، اختلال وسواس فکری عملی، اضطراب اجتماعی یا مشکل نسبتاً جدید اختلال ارتباط اجتماعی روبه رو شوند.

حتما مطالعه کنید : آیا درمان اوتیسم واقعیت دارد ؟ پاسخگوی تمام سوالات شما هستیم.

تفاوت بین "از بین رفتن اتیسم با بزرگ شدن" و " بهبود اساسی " چیست؟

طبق DSM، هر کسی که به درستی برایش اوتیسم تشخیص داده شود، همیشه اوتیستیک خواهد بود، حتی اگر به نظر برسد که علائم اوتیسم را نداشته باشد. این واقعیت که آنها هیچ علامت قابل توجهی از خود نشان نمی دهند گواهی بر توانایی آنها در "مخفی کردن" یا "مدیریت" مشکلات خود است. این تعبیر توسط بسیاری از بزرگسالان فعالی که در کودکی مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده اند، تایید شده است. آنها می گویند "در درون من هنوز اوتیستیک هستم - اما یاد گرفته ام که رفتارهایم را تغییر دهم و احساساتم را مدیریت کنم." به عبارت دیگر، یک تفاوت اساسی وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم را اوتیستیک می‌کند، و این تفاوت اساسی با بزرگ تر شدن از بین نمی‌رود، حتی اگر علائم رفتاری ناپدید شوند.

کسانی هم هستند که دیدگاه بسیار متفاوتی دارند. دیدگاه آنها این است: اگر فردی، دیگر علائم کافی برای تشخیص اوتیسم را نشان ندهد، یعنی اتیسم را پشت سر گذاشته است (یا درمان شده است). به عبارت دیگر، درمان ها جواب داده اند و اتیسم از بین رفته است.

حق با کیست؟ وقتی علائم، دیگر برای یک ناظر بیرونی آشکار نیست، آیا فرد " اتیسم را پشت سر گذاشته ؟" "درمان شده ؟" "یا آن را مخفی کرده است؟"

مانند بسیاری از موارد مرتبط با اوتیسم، هیچ پاسخ کاملاً صحیحی برای این سؤال وجود ندارد و بحث عدم اطمینان مطرح می شود. بله، درمانگرانی هستند که برچسب اوتیسم را پاک می‌کنند و می‌گویند «اوتیسم از بین رفته است». و بله، درمانگرانی هم هستند که این برچسب را حفظ می‌کنند و می‌گویند: «اوتیسم هرگز به طور کامل ناپدید نمی‌شود، اگرچه علائم آن ممکن است آشکار نباشد». با انتخاب دقیق پزشک خود، ممکن است بتوانید پاسخی را که دوست دارید دریافت کنید!

حتما مطالعه کنید : چهره کودکان اوتیسم (10 ویژگی صورت به همراه عکس)

خلاصه مطلب!

والدین کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب با اطلاعاتی در مورد "درمان" که طیف وسیعی از کارهای احمقانه تا بسیار خطرناک را شامل می شود، مضطرب می شوند. این به اصطلاح درمان ها بر اساس نظریه هایی در مورد اتیسم هستند که توسط تحقیقات علمی پشتیبانی نمی شوند. بسیار مهم است که بین درمان هایی که می توانند و باید به کودک شما کمک کنند و درمان هایی که می توانند به او آسیب برسانند، تفاوت قائل شوید.

درمان‌هایی مانند تحلیل رفتار کاربردی، فلور تایم ، بازی‌درمانی، گفتار درمانی و کاردرمانی همگی می‌توانند تفاوت مثبتی برای کودک شما ایجاد کنند، همچنین داروهای کاهش اضطراب، مدیریت تشنج و بهبود خواب نیز می‌توانند تأثیر مثبتی بر روی او بگذارند. درمان‌هایی مانند چلیشن، چمبر اکسیژن هایپرباریک، تنقیه بلیچ و موارد مشابه نه تنها بی‌اثر هستند، بلکه بسیار خطرناک نیز می باشند.

در حالی که امید (و جشن گرفتن پیروزی های کوچک) همیشه مهم است، عقل سلیم هم همانقدر اهمیت دارد.