اتیسم آیا اوتیسم است؟ ویژگی های چهره کودکان اوتیسم که می تواند نشان دهنده این اختلال باشد
کودکان مبتلا به اوتیسم چه تفاوتی با کودکان بدون این اختلال دارند؟ رفتارهای اجتماعی، بیشتر مواردی مانند اجتناب از برقراری ارتباط چشمی یا نادیده گرفتن لحن صدا هستند. اما تحقیقات اخیر تفاوت ظریفتری را روشن کرده است که شامل ویژگیهای صورت میباشد.
تحقیقات نشان میدهند ویژگیهای مختلفی در چهره وجود دارند که با اوتیسم مرتبط هستند. داشتن یک یا چند مورد از این ویژگیها لزوماً به معنای ابتلای فرد به اتیسم نیست؛ زیرا این ویژگیها میتوانند در افراد سالم نیز مشاهده شوند. ویژگیهایی که در جدول زیر ذکر شدهاند بهعنوان شاخصهای بالقوه عمل میکنند و باید همراه با سایر معیارهای تشخیصی در نظر گرفته شوند.
|
ویژگی |
شرح |
|
پهنتر بودن نیمه بالایی صورت |
پیشانی و ناحیه چشم پهنتر |
|
کوتاهتر بودن نیمه میانی صورت |
ناحیه گونه و بینی کوتاهتر |
|
چشمان بازتر |
افزایش فاصله بین چشمها |
|
دهان بزرگتر |
باز شدن دهان بزرگتر |
|
فیلتروم برجسته |
شیار عمیق بین بینی و لب |
|
فاصله بیشتر زاویه بین چشمها |
فاصله بیشتر چشمها از هم |
|
عدم تقارن صورت |
ویژگیهای ناهموار صورت |
آیا تفاوتهای جنسیتی در ویژگیهای صورت مرتبط با اوتیسم وجود دارند؟
تحقیقات نشان میدهند که تفاوتهای جنسیتی قابل مشاهدهای در ویژگیهای صورت مرتبط با اوتیسم وجود دارند. هم مردان و هم زنان در طیف اوتیسم ممکن است ویژگیهایی را نشان دهند که تصور میشود مردانهتر هستند و آنها را از افراد با رشد معمول متمایز میکنند. بهعنوان مثال، مطالعات نشان میدهند که پسران دارای اوتیسم معمولاً صورتهای پهنتر، دور سر بزرگتر و گونههای باریکتری دارند. در مقابل، ممکن است دختران ویژگیهای صورت کمتر زنانه در مقایسه با همسالان نوروتایپیکال خود نشان دهند که اغلب با دهان پهنتر و بینی صافتر مشخص میشوند.
این الگو به تجربیات اجتماعی و حسی افراد اوتیستیک گسترش مییابد. تفاوت در پردازش حسی ویژگی رایجی در طیف اوتیسم است که بر رفتارهای مرتبط با حالات چهره و ظاهر فیزیکی کلی تأثیر میگذارد. کودکان دارای اوتیسم، صرف نظر از جنسیت، ممکن است واکنشهایی مانند گرفتن گوشها بهدلیل حساسیت بیشازحد شنیداری را نشان دهند. این پاسخ نهتنها بر توانایی آنها در انتقال احساسات ازطریق حالات چهره تأثیر میگذارد، بلکه به تجلی منحصربهفرد اوتیسم در میان جنسیتها نیز کمک میکند.
چه تفاوتهای بین ویژگیهای صورت افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا و سایر اشکال اوتیسم وجود دارند؟
تحقیقات نشان میدهند کودکانی که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) هستند، اغلب ویژگیهای دیسمورفیک (شکل نامعمول) خاصی را نشان میدهند، که میتوانند شامل موارد زیر باشند:
- نیمه بالایی صورت پهنتر: این ویژگی در افراد اوتیستیک بارزتر است و ممکن است بهعنوان مشخصه فیزیکی این وضعیت عمل کند.
- چشمان با فاصله بیشتر: یک ویژگی رایج دیگر مرتبط با اوتیسم که نشاندهنده رشد عصبی منحصربهفرد است.
- پیشانی برجسته: اغلب در افراد طیف اوتیسم مشاهده میشود که نشاندهنده الگوهای رشد متفاوت است.
- همچنین تفاوتهای فیزیکی دیگری نیز قابل توجه هستند:
- عدم تقارن صورت: برخی از کودکان ممکن است صورتهای نامتقارن داشته باشند. این ویژگی با تغییرات رشدی مرتبط است.
- ناحیه میانی صورت کوتاهتر: این ویژگی شامل ناحیه گونهها و بینی است که اغلب در نمایههای اوتیستیک مشاهده میشود.
- دهانهای بزرگتر و فیلتروم پهنتر: این موارد میتوانند به ساختار منحصربهفرد صورت که در میان کودکان دارای اوتیسم معمول است، کمک کنند.
اگرچه این ویژگیها میتوانند در فرایند تشخیص نقش داشته باشند، یادآوری این نکته ضروری است که آنها بهعنوان شاخصهای قطعی اوتیسم عمل نمیکنند. تنوع این ویژگیهای فیزیکی به این معنی است که همه افراد مبتلا به اوتیسم آنها را نشان نمیدهند؛ بنابراین، ارزیابیهای رفتاری جامع برای تشخیص دقیق همچنان حیاتی هستند.
تحقیقات انجامشده در خصوص ویژگیهای چهره اتیسم
دانشمندان دانشگاه میسوری دریافتند که کودکان مبتلا به اوتیسم دارای ویژگیهای خاصی در چهره هستند که آنها را از سایر کودکان متمایز میکنند. در تصویر بالا مطالعه پروفسور آناتومی دکتر کریستینا آلدریج بر روی چهره را میبینیم که از 17 نقطه برای محاسبه ویژگیهای صورت استفاده کرده است.
این ویژگیهای متمایزکننده چه چیزهایی هستند؟
بر اساس مطالعهای که در Molecular Autism منتشر شد، پسران مبتلا به اوتیسم دارای ساختار چهره متمایزی نسبت به کودکان با رشد معمولی هستند. بر اساس سیستم تصویربرداری سه بعدی صورت که در مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است، بهطور خاص پسران مبتلا به اوتیسم دارای صورت و دهان پهنتر، بینی صافتر، گونههای باریکتر و فیلتروم -شکاف بین لب و بینی- کوتاهتری در مقایسه با گروه شاهد هستند. به گفته محققان این ویژگیهای متمایزکننده نشان میدهند که برخی از فرایندهای جنینی که باعث ایجاد ویژگیهای صورت میشوند، در حین رشد دچار اختلال میشوند.
شرکتکنندگان در این مطالعه همه 8 تا 12 سال سن داشتند؛ در این محدوده سنی صورت نسبتاً بالغ است اما هنوز تحت تأثیر تغییرات هورمونی بلوغ قرار نگرفته است.
محققان از سیستم تصویربرداری موسوم به 3DMD برای ترسیم 17 «نقطه» یا مختصات روی صورت 64 پسر مبتلا به اوتیسم و 40 کودک معمولی استفاده کردند. آنها سپس فاصله بین چندین مورد از این مختصاتها را اندازهگیری کردند.
به گفته محققان، پسران مبتلا به اوتیسم که دارای مشخصترین چهرهها هستند، در دو گروه با علائم بسیار متفاوت اوتیسم قرار میگیرند.
پسران یک گروه معمولاً دهانی پهن دارند که با فاصله کوتاهی بین بالای دهان و پایین چشم ترکیب میشود. آنها همچنین علائم شدید اوتیسم ازجمله اختلال زبان، ناتوانی ذهنی و تشنج را نشان میدهند.
در مقابل پسرانی که در گروه دوم هستند دارای ناحیه بالای صورت و پیشانی پهن و فیلتروم کوتاه هستند. به احتمال زیاد آنها با سندرم آسپرگر تشخیص داده میشوند و در مقایسه با گروه اول، اختلالات شناختی و مشکلات زبانی کمتری دارند.
جودیت مایلز، سرپرست تیم تحقیق میگوید: "من بهعنوان متخصص ژنتیک بالینی همیشه تحت تأثیر الگوی خاص صورت کودکان مبتلا به اوتیسم قرار داشتم ." اما پس از کار بر روی 3DMD (که توسط جراحان پلاستیک استفاده میشد) بود که تفاوتهای اندازهگیری شده بین پسران مبتلا به اوتیسم و افراد دیگر مشخص شد.
او میگوید این تفاوتها تقریباً بهطور حتم منعکسکننده فرایندهای نهفته رشد عصبی هستند. "دلیل توجه به چهره این است که تفاوتها در مغز را منعکس میکند."
حتما مطالعه کنید : موسیقی درمانی در درمان اوتیسم
تأثیرات گروه
مطالعات نشان دادهاند که کودکان مبتلا به اوتیسم بیش از افراد معمول دارای اختلال دیسمورفولوژی یا ویژگیهای بدنی غیر معمول در سر و جمجمه هستند.
مطالعات مربوط به بدشکلی صورت در اوتیسم بهطور کلی بر مشاهده یا استفاده از ابزارهایی مانند کالیپرها برای مشخص کردن ویژگیهای خاص صورت متکی بودهاند.
3DMD از چندین دوربین دیجیتال برای ثبت تصویر 360 درجه از سر استفاده میکند. الگوریتمها، تصاویر را با هم ادغام میکنند تا تصویری سه بعدی تولید کنند که با استفاده از نرم افزارهای خاصی تجزیه و تحلیل میشود.
کریستینا آلدریج، استادیار آسیبشناسی و علوم تشریحی در دانشگاه میسوری میگوید نتایج آن بسیار دقیقتر از اندازهگیریهای دستی است.
"ما درمورد بچههایی صحبت نمیکنیم که آنها را در خیابان بهعنوان متفاوت در نظر میگیرید. آلدریج میگوید: اینها تفاوتهای ظریفی هستند که بهطور سیستماتیک [در محدوده] 2 تا 5 میلیمتر هستند. "که فوقالعاده دقیق هستند." او از 3DMD برای ارزیابی دیسمورفولوژی صورت در کودکان مبتلا به نقایص مادرزادی استفاده کرده است.
دویچ از همین فناوری در تحقیقات خود استفاده کرده است. بااینحال ، او هشدار میدهد که اندازه نمونه در مطالعه ممکن است به اندازه کافی بزرگ نباشد تا نتایج قابل اعتمادی تولید کند.
او اضافه میکند: "همچنین مهم است که از انجام آزمونهای آماری زیاد بدون اصلاحات مناسب جلوگیری کنیم." "در غیر این صورت تفاوتهایی که قابل توجه گزارش شدهاند ممکن است تنها ازطریق شانس ایجاد شوند."
محققان معمولاً از فرمولهای ریاضی برای اصلاح ارتباطات تصادفی استفاده میکنند. مایلز از الگوریتم تجزیه خوشهای استفاده کرد که موارد مشابه را از مجموعه دادههای بزرگ جمعآوری میکند.
او میگوید با استفاده از ویژگیهای تشخیص اوتیسم، ضریب هوشی (IQ)، علائم پزشکی و سایر اقدامات، "آنچه ما دریافتیم این است که این دو زیر گروه واقعاً از نظر بالینی مجزا هستند."
این یافتهها با نتایج محققانی که دیسمورفولوژی در اوتیسم را با استفاده از راههای سادهتری نسبت به 3DMD مطالعه کردهاند ، صدق میکند.
در دانشگاه میسوری محققان از یک سیستم دوربین استفاده کردند که بهطور همزمان چهار تصویر ثبت میکرد تا مدلی سه بعدی از هر کودک ایجاد کند.
این مطالعه نشان داد که بالای صورت کودکان مبتلا به اوتیسم ازجمله چشمهای پهن بهطور غیرمعمولی پهن است. همچنین ناحیه میانی صورت آنها ازجمله گونهها و بینی کوتاهتر است.
کودکان مبتلا به اوتیسم دارای دهان و فیلتروم (شیار زیر بینی و بالای لب) بزرگتر یا پهنتری هستند.
حتما مطالعه کنید : با علائم اوتیسم شدید آشنا شوید
این عکس از یک پسر جوان مبتلا به اوتیسم است که در این مطالعه استفاده نشده است. اما دکتر آلدریج خاطرنشان میکند که دارای چشمان پهن و پیشانی بزرگ است.
حتما مطالعه کنید : چاقی کودکان اوتیسم، علت چیست؟
دکتر آلدریج میگوید این دختر کوچک، ناحیه میانی صورت کوتاهتری را در ناحیه بین چشمها و لب بالا نشان میدهد.
دکتر آلدریج میگوید این پسر دارای دهان و پیشانی پهنتری است که مشخصه پسران مبتلا به اوتیسم است.
دکتر آلدریج میگوید این پسر کوچک پیشانی پهن و ناحیه میانی صورت کوچکتری دارد.
دکتر آلدریج میگوید این پسر بچه پیشانی و چشمانی پهن دارد.
حتما مطالعه کنید : آیا کودک من می تواند از اوتیسم پیشی بگیرد ؟
این پسر مبتلا به اوتیسم است، اما دکتر آلدریج میگوید با حالت خندهدار صورت و زاویهای که این عکس در آن گرفته شده است، به سختی میتوان تشخیص داد که او دارای ویژگیهای متمایزکننده چهره است. این شاهدی است بر اینکه در حالی که کودکان مبتلا به اوتیسم دارای ویژگیهای چهره مشابهی هستند، اما از نظر ظاهری تفاوت فاحشی با کودکان بدون این اختلال ندارند.
برای دریافت مشاوره رایگان برای درمان اتیسم و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما می باشد.
منابع
سوالات متداول
عوامل ژنتیکی تأثیری حیاتی بر ظهور ویژگیهای فیزیکی در افراد مبتلا به اوتیسم دارند. مطالعات نشان میدهند که تا ۹۰ درصد خطر ابتلا به اوتیسم را میتوان به عناصر ژنتیکی، ازجمله جهشهای ارثی و خود به خودی، نسبت داد. این عوامل ژنتیکی ممکن است بر نحوه توسعه برخی از صفات صورت تأثیر بگذارند و منجر به ویژگیهای دیسمورفیک متمایزی مانند چشمان بازتر، نیمه بالایی صورت پهنتر و فیلتروم برجسته شوند که اغلب در کودکان اوتیستیک مشاهده میشوند.
محققان دریافتهاند که وجود ویژگیهای خاص صورت میتواند با زیرگروههای مختلف در طیف اوتیسم همبستگی داشته باشد. بهعنوان مثال، مطالعهای نشان داد که پسران مبتلا به اوتیسم شدید اغلب دارای دهان پهن و فاصله کوتاهتر بین چشمها و دهان هستند. در مقابل، آنهایی که با سندرم آسپرگر تشخیص داده میشوند، معمولاً نیمه بالایی صورت پهنتر و فیلتروم کوتاهتر دارند که حاکی از مورفولوژی صورت متمایز مرتبط با ویژگیهای رفتاری است.
خیر، همه افراد دارای اوتیسم ویژگیهای صورت اوتیستیک مشابهی را نشان نمیدهند و برخی ممکن است اصلاً هیچ تفاوت ظاهریای در صورت نداشته باشند. بااینحال، ویژگیهای خاصی وجود دارند که به شدت با اوتیسم مرتبط هستند؛ زیرا در مقایسه با جمعیت عمومی، در افراد دارای ASD بسیار بیشتر دیده میشوند.
با وجود پیشرفتها در استفاده از ویژگیهای صورت برای تشخیص اوتیسم، ویژگیهای صورت بهتنهایی نباید مبنای تشخیص اوتیسم باشند. اگرچه این ویژگیهای صورت متمایز ممکن است نشانگر اوتیسم باشند، شاخصهای قطعی نیستند و میتوانند در افراد غیر اوتیستیک نیز یافت شوند. تحقیقات بیشتر برای درک دقیق چگونگی ارتباط این ویژگیهای فیزیکی با اوتیسم، و اطمینان از عدم تشخیص نادرست بیماری، ضروری هستند.
