چرا طول عمر افراد مبتلا به اتیسم کوتاه تر است؟

افراد مبتلا به اوتیسم در زندگی خود با چالش های زیادی روبرو هستند ، اما مهمترین آنها این است که اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ریسک خطر برای طول عمر کوتاه تر است. اوتیسم به خودی خود دلیل کوتاه شدن عمر نیست ، اما شرایط مربوط به این اختلال می تواند مرگ و میر را تحت تأثیر قرار دهد.

اوتیسم و طول عمر

یک مطالعه که در مارس 2016 در مجله روانپزشکی بریتانیایی منتشر شد ، نشان داد که بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم که دارای اختلال یادگیری هستند ، 40 برابر بیشتر احتمال دارد که به دلیل یک بیماری عصبی، دارای طول عمر پایین تری (یعنی مرگ زودتر) نسبت به بزرگسالانی باشند که در طیف نبوده و اختلال یادگیری ندارند.

علاوه بر این ، مطالعه نشان داده که بزرگسالان مبتلا به اوتیسم که دارای اختلالات یادگیری نیستند ، تا 9 برابر بیشتر از بزرگسالان در سنین مشابه که اوتیسم ندارند ، خودکشی می کنند.

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به طور متوسط در سن 54 سالگی از دنیا رفتند که 16 سال زودتر از میانگین سن مرگ و میر است. بزرگسالانی که هم اوتیسم و هم یک یا چند اختلال یادگیری دیگر داشتند به طور متوسط در 39.5 سالگی، تقریباً 30 سال زودتر از افرادی که هیچ کدام از این اختلالات را نداشتند، فوت کردند. افراد مبتلا به اوتیسم که ناتوانی یادگیری نداشتند ، به طور متوسط در سن 58 سالگی مردند.

حتما مطالعه کنید : چاقی کودکان اوتیسم، علت چیست؟

اتیسم و افکار خودکشی

تحقیقات گذشته نشان داده است که میزان افکار خودکشی در افراد مبتلا به ASD بسیار بیشتر از مردم عادی است.

این میزان در دختران مبتلا به اتیسم و افرادی که دارای اختلال خفیف تری هستند ، بیشتر است. مورد دوم به این دلیل است که افرادی که عملکرد بالاتری دارند نسبت به افرادی که دارای نقایص شناختی شدیدی هستند، از محدودیت ها و ناامیدی های اوتیسم آگاهی بیشتری دارند.

علاوه بر این ، مجله اتیسم و اختلالات رشدی می نویسد که بسیاری از افراد در طیف (در درجه اول کودکان و نوجوانان ، و همچنین بزرگسالان) قربانی تحقیر می شوند ، گاهی اوقات به صورت روزانه. این اغلب منجر به ایجاد مشکلات اضطراب و اختلالات افسردگی می شود.

این شرایط به تنهایی عوامل اصلی در افکار و رفتارهای خودکشی هستند. هنگامی که با چالش های زندگی با اوتیسم ترکیب شوند نیز ، ریسک خطر را برای افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.

حتما مطالعه کنید : آشنایی کامل با درمان اوتیسم

استرس بالای افراد مبتلا به اوتیسم

تحقیقات دیگر نشان داده است که عموم مردم از سلامت کلی بهتری نسبت به افراد مبتلا به اوتیسم برخوردارند.
بین اختلال طیف اوتیسم و سایر مشکلات پزشکی مانند اختلالات گوارشی و بیماری های قلبی ارتباطی وجود دارد. یکی از ارتباطات ممکن است استرس باشد ، استرس ناشی از تبعیض و تحقیر به دلیل اوتیسم ، ناراحتی از فشار حسی بیش از حد و بیگانگی به دلیل محدودیت های اجتماعی، عاطفی و ارتباطی ناشی از اتیسم.

در موقعیت هایی که برای افراد عادی "طبیعی" هستند، بسیاری از افرادی که اوتیسم دارند در شرایط سخت "دعوا یا فرار" قرار می گیرند. همه چیز از داشتن یک مصاحبه شغلی گرفته تا شرکت در یک برنامه اجتماعی می تواند از نظر ذهنی ناتوان کننده باشد و باعث ایجاد برخی مشکلات جسمی و سلامتی شود. برخی از بزرگسالان تا آخر عمر با استرس و اضطراب دست و پنجه نرم می کنند ، حتی اگر با واقعیت های زندگی با اوتیسم کنار آمده باشند.

خشونت از سوی مراقبین

استرس مراقبت از فرد مبتلا به اوتیسم می تواند در مراقبت کنندگان ظاهر شده و منجر به نتایج تکان دهنده و غم انگیزی شود. مجله بین المللی مجرم درمانی و جرم شناسی، در سال 2003 ، موارد قتل (قتل فرزند توسط والدین)در خانواده های دارای کودک مبتلا به اتیسم را مورد بررسی قرار داد. اخیراً نیز مجله نرولوژی اطفال، قتل و خودکشی کودکان دارای ناتوانی را بررسی کرد.
موارد مهمی از والدینی که فرزند اوتیسم خود را کشته اند ، خبرساز شده است ، مانند یک مورد قتل و خودکشی در سال 2012 ، زنی که به همسایه خود گفته بود "از مراقبت از پسر بزرگسال مبتلا به اوتیسم خود خسته شده است." این امر منجر به بحث هایی در درون جوامع مختلف اوتیسم شد که چطور مرگ زودهنگام افراد مبتلا به اوتیسم به دست مراقبانشان ، ماهیت پیچیده ارائه مراقبت های بهداشتی مناسب برای افراد در این طیف را دشوارترمی کند. هنگامی که کودکان یا جوانان اوتیستیک توسط مراقبان خود کشته می شوند ، رسانه ها تمایل دارند "سختی مراقبت" از بیماران را مورد توجه قرار دهند که منجر به همدردی بیشتر با مجرم می شود.

راوانشانسی امروز، اشاره می کند که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، 40 برابر بیشتر در معرض آسیب های مختلف از جمله غرق شدن ، خفگی و ... هستند. کودکان مبتلا به اوتیسم بین 5 تا 7 سال، بیشترین خطر مرگ ناشی از غرق شدن را دارند. با توجه به این که جنب و جوش زیاد و فرار کردن، یک پدیده معمول در این جمعیت است ، یک خانواده با دسترسی به آب (از استخر گرفته تا حوضچه ، دریاچه یا رودخانه) باید در دروس شنا و اقدامات ایمنی آب سرمایه گذاری کند.

حتما مطالعه کنید : آماده سازی اتاق برای کودک مبتلا به اتیسم در خانه

افزایش قابل توجه خطرات برای افراد مبتلا به اوتیسم

در سال 2018 ، سارا کورچاک مقاله ای برای وکس نوشت که در آن در خصوص مواجهه با مرگ و میر در 36 سالگی ، "میانگین سنی که افرادی مانند من می میرند" صحبت کرد. او می نویسد: افراد مبتلا به اوتیسم با چالش هایی روبرو هستند که بزرگسالان سالم ممکن است هرگز از آنها آگاه نباشند. در حالی که بسیاری ممکن است تصور کنند که این چالش ها با محدودیت های عاطفی-اجتماعی و گفتار به پایان می رسند ، این واقعیت که میزان مرگ و میر افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر است ، سختی این اختلال را افزایش می دهد.

به عنوان مثال ، مجله بهداشت عمومی آمریکا نوشته است که به نظر می رسد افراد مبتلا به اوتیسم در معرض خطر مرگ و میر ناشی از جراحت قرار دارند که به دلیل گم شدن، قادر نبودن به درخواست کمک، قادر نبودن به گفتن نام یا شماره تماس اضطراری خود اتفاق می افتد و یا آنقدر تحریک و وحشت زده می شوند که خود را در معرض آسیب قرار می دهند.

طول عمر کمتر از متوسط در افراد مبتلا به اوتیسم به نژاد و جنسیت نیز بستگی دارد. مجله فوربس می نویسد ، اوتیسم یک "خطر مرگبار هنگام برخورد با پلیس" است ، زیرا مواردی وجود داشته است که افسران پلیس رفتارهای غیرمتعارف و غیر صمیمانه افراد اوتیستیک را به عنوان نشانه های سوء ظن و در صورت تحریک بیش از حد ، خصومت در نظر گرفته اند.

در توصیف داستان پسر 15 ساله مبتلا به سندرم آسپرگر که توسط پلیس کشته شد ، شیکاگو ریدر خاطرنشان می کند که "افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هفت برابر بیشتر از سایر افراد با پلیس درگیر می شوند". هنگامی که بیماران مورد نظر، سیاه پوست ، لاتینکس یا غیر سفید پوست باشند ، این برخوردها با احتمال بیشتری ممکن است منجر به مرگ شود.

اوتیسم و "پیچیدگی های پزشکی"

اسکات رایت ، محقق دانشگاه یوتا و ویراستار کتابی در مورد اختلال طیف اوتیسم در سنین میانسالی و بعد از آن ، می گوید "مشکلات پزشکی" بیماران مبتلا به اوتیسم ، همراه با محدودیت های آنها در زبان و ارتباطات ، می تواند منجر به این شود که پزشکان ، بیمارستان ها و به طور کلی سیستم مراقبت های بهداشتی ، قادر به ارائه بهترین سطح از مراقبت نباشند. ممکن است بیماران مبتلا به اشکال شدید طیف اوتیسم حتی برای بیماری خود نیز به دنبال کمک نباشند ، زیرا از مکالمه با دیگران در مورد خود اضطراب دارند.

رایت پیشنهاد می کند که والدین یا مراقبان باید متخصص یا پزشک مراقبت های اولیه ای را پیدا کنند که آموزش کار با بیماران مبتلا به اوتیسم را دیده یا با تجربه آنها آشنا باشد و با آنها همدردی کند. فراتر از آن ، رایت توصیه می کند که آموزش های بیشتری برای متخصصان مراقبت های بهداشتی انجام شود تا اوتیسم در شرایط بالینی مناسب، تشخیص و به طور مناسب به آن پاسخ داده شود.

علاوه بر این ، بسیاری از افراد هنوز هم اوتیسم را با کودکان مرتبط می دانند در حالی که در واقع بسیاری از افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص مناسب را در بزرگسالی دریافت می کنند. رایت نتیجه گرفت که اوتیسم برای همه سطوح مراقبت های بهداشتی، مسئله ساز است.

سارا کورچاک در Vox ادامه می دهد ، برای اکثر افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ، استرس و خستگی ناشی از زندگی با اوتیسم موذی ترین عامل کوتاه تر شدن طول عمر است. افراد مبتلا به اوتیسم باید استراتژی های مقابله ای متفاوتی را برای داشتن یک زندگی سالم ، ایجاد عزت نفس ، سرپیچی از کلیشه ها یا حتی گذراندن روز توسعه دهند. اوتیسم با اختلالات خواب مرتبط است ، که این موضوع می تواند باعث بی خوابی ، خستگی مزمن و تعدادی دیگر از مشکلات جسمی و روانی شود ، به ویژه اگر با اضطرابی که بسیاری از افراد در طیف آن دارند ترکیب شود.

حتما مطالعه کنید :راهنمای علائم اوتیسم در نوزادان

افزایش فاکتورهای بهداشتی برای افراد مبتلا به اوتیسم

یکی از راه حل های این مشکل آموزش والدین ، مراقبین و متخصصین مراقبت های بهداشتی است که علائم افسردگی را در افراد مبتلا به اوتیسم در اسرع وقت تشخیص داده و در عین حال به بهبود روابط و مهارت های اجتماعی خود ادامه دهند.

درمان اختلال اضطراب اجتماعی ("که علائم آن تا حدی با اتیسم همپوشانی دارد") نیز می تواند به افراد در مدیریت محدودیت هایی که در ارتباط اجتماعی دارند کمک کرده و به آنها در کنترل خود برای اجتناب از موقعیت های اجتماعی مانند گرفتن نوبت پزشکی کمک کند. این می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم بیاموزد که چگونه می توانند با احساس انزوا و سرخوردگی که به طور طبیعی از اختلال طیف اوتیسم ناشی می شود کنار بیایند. در صورت بروز افکار خودکشی ، آنها سیستمی برای پردازش صحیح این افکار و دریافت حمایت دارند.

تحقیر نیز باید مورد توجه قرار گیرد. حملات فیزیکی و کلامی مانع از رشد اجتماعی کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم می شود و می تواند به خودی خود منجر به افسردگی و افکار خودکشی شود.

والدینی که نگران این موضوع هستند می توانند به دنبال مدرسه ای باشند که کلاس های یکپارچه دارند و دانش آموزان با نیازهای ویژه نیز بخشی از کلاس های آموزشی عمومی هستند. این موضوع به کودکان مبتلا به اوتیسم که در برقراری ارتباط اجتماعی مشکل دارند کمک می کند. همچنین به کودکان غیر اوتیسم این امکان را می دهد که کودکان مبتلا به اوتیسم را بشناسند.

برای بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها توصیه می کند آنها از همان اصول مراقبت های بهداشتی که برای افراد معمولی توصیه می شود پیروی کنند. این موارد شامل خواب منظم ، ورزش منظم ، رژیم غذایی متعادل ، نوشیدن مقادیر بالای آب و انجام معاینات منظم پزشکی و دندانپزشکی است.

حتما مطالعه کنید : علائم اوتیسم شدید رو بیشتر بشناسید

مراقبت های تخصصی

همانطور که قبلاً گفته شد ، همکاری با کارشناسانی که می دانند چگونه با افراد اوتیستیک کار کنند ، مهم (یا حتی ضروری) است. چه در مجموعه مشکلات سلامتی که می توانند با اوتیسم بروز کند ، چه در علائم ساده مانند عدم برقراری ارتباط چشمی ، داشتن یک متخصص که نحوه ارتباط با فرد مبتلا به اوتیسم را درک می کند ، مفید خواهد بود. سارا کورچاک می گوید "ما واقعاً با ارتباط چشمی راحت نیستیم و از مجبور شدن به برقراری این ارتباط خسته شده ایم."

متخصصان درمانی باسواد و با تجربه در اتیسم، قادر خواهند بود مکالمات صادقانه و راحت تری با بیماران مبتلا به اوتیسم داشته باشند. اگر بیمار احساس راحتی کند ، به احتمال زیاد با پزشک صحبت خواهد کرد این و به شناسایی و حل موثر مشکلات کمک می کند.

پرداختن به عوامل موثر بر طول عمر

در حالی که افراد مبتلا به اوتیسم به طور متوسط ،طول عمر کمتری نسبت به افراد عادی دارند ، این بدان معنا نیست که برای شما هم اینطور خواهد بود. با پزشکان خود و سایر متخصصین خود در مورد نحوه ارزیابی سبک زندگی خود و ایجاد هرگونه تغییری که می تواند سلامت کلی شما را افزایش داده و احتمال مرگ زودرس را کاهش دهد ، صحبت کنید.

به یاد داشته باشید که اوتیسم خود باعث کوتاه شدن طول عمر نمی شود. بنابراین می توانید اقدامات لازم را برای به حداقل رساندن این خطر انجام دهید.

برای دریافت مشاوره رایگان برای درمان اتیسم و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما می باشد.