شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان

بزرگ کردن کودکان دشوار است و بزرگ کردن فرزندان دشوار می تواند مختل کننده زندگی باشد. اما گفتن اینکه آیا کودک شما فقط یک مرحله را پشت سر می گذارد یا اینکه واقعاً دچار مشکل است همیشه به این راحتی نیست.

یک کج خلقی به تنهایی به معنای این نیست که کودک 2 ساله شما مشکل رفتاری دارد یا یک کودک مهد کودکی که نمی خواهد آرام بنشیند لزوماً اختلال توجه دارد. وقتی صحبت از درک رفتار کودکانمان می شود ، متخصصان می گویند که تشخیص ها و برچسب ها باید به حداقل برسند.

 حتما بخوانید: رفتار درمانی چیست؟

تعریف "اختلال ها"

متخصصین روانشناسی کودک از دانشگاه آکسفورد و دانشگاه پیتسبورگ می گویند که اصطلاح "اختلال" برای کودکان زیر 5 سال باید با احتیاط استفاده شود و اعتبار آن را زیر سوال ببرد. فرانسیس گاردنر و دانیل اس شاو می گویند شواهد محدودی وجود دارد که مشکلات پیش دبستانی نشان دهنده مشکلات بعدی در زندگی بوده، یا اینکه مشکلات رفتاری گواه یک اختلال واقعی باشند. آنها می گویند: "نگرانی هایی در مورد تمایز رفتار طبیعی از رفتار غیرطبیعی در این دوره از تغییر رشد سریع وجود دارد."

رویکرد محافظه کارانه برای رسیدگی به مسائل رفتاری و عاطفی در این گروه سنی بهترین راه است.

اختلالات عاطفی و رفتاری در اوایل کودکی

برای یک کودک زیر 5 سال به ندرت تشخیص یک اختلال رفتاری جدی گذاشته می شود. با این حال ، آنها ممکن است علائم یک اختلال را نشان دهند که ممکن است بعدا در کودکی تشخیص داده شود. این موارد عبارتند از:

1. اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD)
2. اختلال نافرمانی مقابله جویانه (ODD)
3. اختلال طیف اوتیسم (ASD)
4. اختلال اضطراب
5. افسردگی
6. اختلال دوقطبی
7. اختلالات یادگیری
8. اختلالات رفتاری

احتمالاً بسیاری از این موارد را قبلا شنیده اید. برخی دیگر نادر هستند یا اغلب در خارج از بحث روانشناسی کودک مورد استفاده قرار نمی گیرند.

به عنوان مثال ، ODD شامل طغیان های عصبی در برابر افراد دیگر است. اما تشخیص بستگی به رفتارهایی دارد که بیش از شش ماه به طور مداوم ادامه می یابد و عملکرد کودک را مختل می کند. اختلال سلوک یک تشخیص بسیار جدی تر است و شامل رفتارهایی است که از نظر همه افراد چه در برابر انسان ها و چه در برابر حیوانات بی رحمانه تلقی می شود. این رفتار می تواند شامل خشونت جسمی و حتی فعالیت مجرمانه باشد - رفتارهایی که در کودکان سنین پیش دبستانی بسیار نادر است.

در عین حال ، اوتیسم در واقع طیف گسترده ای از اختلالات است که می تواند کودکان را از روش های مختلف از جمله رفتاری ، اجتماعی و شناختی تحت تأثیر قرار دهد. یک بیماری عصبی قلمداد می شود و برخلاف سایر اختلالات رفتاری ، علائم آن ممکن است از ابتدای نوزادی شروع شود. طبق اعلام انجمن روانپزشکی آمریکا ، در حدود یک کودک از 68 کودک ، مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می شوند.

مشکلات رفتاری و عاطفی

در بیشتر اختلالات بالینی فوق این احتمال به مراتب قوی تر است که کودک خردسال شما یک مشکل رفتاری و یا عاطفی موقت را تجربه می کند. بسیاری از این موارد با گذشت زمان از بین می روند و به صبر و درک والدین احتیاج دارند.

در بعضی موارد ، مشاوره خارج از خانواده ضروری است و ممکن است در کمک به کودکان در مقابله با عوامل استرس زا موثر باشد. یک حرفه ای می تواند به کودک شما کمک کند تا یاد بگیرد که چگونه عصبانیت خود را کنترل کند ، چگونه بر روی احساسات خود کار کند و چگونه به طور موثرتری ارتباط برقرار کرده و نیازهای خود را برطرف کند. به دلایل واضح ، استفاده از دارو برای درمان در این سن بحث برانگیز است.

فرزندپروری برای موفقیت در کودکی

سبک های تربیتی والدین به ندرت مقصر مشکلات رفتاری کودک هستند. و اگر در حال یافتن راه حل هایی برای کمک به خانواده خود در کنار آمدن با این مساله هستید ، این یک نشانه بسیار خوب است که شما باعث مشکلات فرزندتان نشده اید. هنوز هم والدین نقش مهمی در درمان مسائل رفتاری زود هنگام کودک دارند.

سبک های تربیتی والدین: کدام یک برای شما مناسب است؟

وقتی در مورد سبک های فرزندپروری صحبت می کنیم ، چهار نوع اصلی وجود دارد که یکی از آنها در بزرگ کردن فرزندان دارای تعادل و سازگاز تاثیرگذارتر است:

1. فرزند پروری استبدادی: قوانین سخت و بدون سازش و بدون هیچ ورودی از طرف فرزندان.
2. فرزندپروری مقتدارنه: قوانین سختگیرانه است ، اما والدین مایل به گوش دادن و همکاری با فرزندان خود هستند. بیشتر دموکراسی است تا فرزند پروری استبدادی
3. فرزند پروری آزاد منشانه: تعداد قوانین کم و خواسته های کم از کودکان. در این خانه نظم و انضباط کم است یا اصلا وجود ندارد و والدین به طور معمول نقش دوست را بر عهده می گیرند.
4. فرزند پروری غیر مسئولانه: قانون وجود ندارد و تعامل بسیار کم است. این والدین جدا شده اند و ممکن است فرزندان خود را رد کنند یا به آنها بی توجه باشند.

فرزند پروری مقتدرانه به احتمال زیاد فرزندان متعادل و شادی را پرورش می دهد. کارشناسان می گویند ، والدین غیر مسئول به احتمال زیاد فرزندانی فاقد عزت نفس و تسلط به خود و نیز فاقد شایستگی عمومی پرورش می دهند.

آنچه ما از این سبک های فرزندپروری می توانیم یاد بگیریم این است که کودکان به قوانین و پیامدهای روشنی احتیاج دارند ، اما به والدینی نیز نیاز دارند که مایل به گوش دادن و راهنمایی باشند.

با فرزندان خود صبور باشید

همدلی ، نگرش مشارکتی و خلق و خوی آرام از خصوصیات رفتاری اساسی است که والدین باید هنگام مشاجره فرزاندانشان اتخاذ کنند. همچنین دانستن اینکه چه موقع درخواست کمک کنند بسیار مهم است.

اگر رفتار فرزند شما در اداره منظم خانه یا درس آنها مزاحم است ، یا اگر رفتار خشونت آمیز دارند، وقت آن رسیده که با یک متخصص صحبت کنید.

بزرگ کردن کودکان با مشکلات رفتاری کار ساده ای نیست. اما قبل از عجله برای تشخیص آنها یا تغییر به یک برنامه انضباطی سخت ، از یک متخصص کمک بگیرید. پزشک متخصص کودک شما می تواند در مورد اینکه آیا رفتار فرزند شما برای سن او عادی است ، مشاوره دهد و منابعی را برای کمک مهیا کند.