گفتاردرمانی در اوتیسم: چقدر می تواند کمک کننده باشد؟

تأثیر اوتیسم بر گفتار

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، یک مشکل رشدی است که بر نحوه اجتماعی شدن، رفتار فرد و برقراری ارتباط تأثیر می گذارد. این گروه از علائم به روش های مختلف ظاهر می شوند و اغلب بر گفتار تأثیر می گذارند.

برخی از کودکانی که شروع به نشان دادن علائم اوتیسم می کنند ممکن است در یادگیری صحبت کردن مشکلی نداشته باشند. سایر کودکان ممکن است گفتار را بفهمند اما سال های زیادی از کودکی خود را صحبت نکنند. دیگران ممکن است برای همیشه در صحبت کردن و درک گفتار مشکل داشته باشند.

اگر فردی در طیف اوتیسم باشد، ممکن است در دوران کودکی در مهارت های گفتاری و زبانی مشکل داشته باشد. این مشکلات عبارتند از:

• کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می کند، مشکلی که با نام اکولالیا شناخته می شود.
• ضمایر معکوس استفاده می کند، مانند گفتن «تو» به جای «من» .
• به حرکاتی مانند دست تکان دادن یا اشاره پاسخ نمی دهد.
• با صدای یکنواخت صحبت می کند.
• با صدای آواز گونه صحبت می کند.
• به سوالات پاسخ های نامربوط می دهد.

رفتار درمانی به چندین تفاوت بین افراد مبتلا به اوتیسم و افراد معمولی می پردازد. گفتار درمانی یکی از انواع رفتار درمانی است. 

حتما مطالعه کنید : عمر کودکان اوتیسم چقدر است ؟

گفتار درمانی چگونه به مشکلات ارتباطی رایج مرتبط با اوتیسم کمک می کند

گفتار درمانی برای افراد مبتلا به اوتیسم بسیاری از مسائل ارتباطی بالقوه را برطرف می کند. این مشکلات ممکن است شامل یادگیری نحوه درک نشانه های اجتماعی، یادگیری نحوه صحبت کردن، و بهبود ساختار واژگان و جمله باشد.

کار با یک گفتاردرمانگر در هر مقطعی می تواند برای افراد در طیف اوتیسم مفید باشد. اما هر چه این درمان در دوران کودکی و در سنین پایین تر شروع شود، فرد نتایج بهتری را تجربه خواهد کرد.

کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم از گفتار درمانی فردی و همچنین مداخلات مرتبط در مدرسه، محل کار و جامعه خود سود می برند.

مشکلات گفتاری که در بین افراد اوتیستیک رایج است را می توان با گفتار درمانی برطرف کرد.

• زبان تکراری یا سفت و سخت: کودکان و نوجوانان اوتیستیک که کلامی هستند ممکن است چیزهایی بگویند که به مکالمه آنها با دیگران مربوط نمی شود یا معنایی ندارد. به عنوان مثال، کودک ممکن است در یک مکالمه که ربطی به رنگ ها ندارد، چندین بار رنگ هایی را که می شناسد لیست کند.
• کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است اکولالیا داشته باشند، به این معنی که کلمات یا عباراتی را که می شنوند تکرار می کنند، از جمله جملات گیرا یا پیام های بازرگانی که در فیلم ها یا تلویزیون می شنوند.
• کودکان بزرگتر، نوجوانان و بزرگسالان ممکن است هنگام شروع مکالمه از عبارات قدیمی استفاده کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است همیشه هنگام شروع مکالمه بگویند: «اسم من جان است»، حتی اگر از قبل شخصی را که با او صحبت می‌کنند، بشناسند.
• علایق محدود و توانایی های استثنایی: کودکانی که صحبت می کنند ممکن است فقط به یک یا دو زمینه علاقه مند باشند. آنها می توانند مونولوگ های گسترده ای را در مورد موضوعی که مورد علاقه آنها است ارائه دهند. این امر برقراری یک مکالمه دو طرفه را دشوار می کند زیرا فضای کمی برای مداخله یا اظهار نظر طرف مقابل وجود دارد.
• سایر کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است مهارت های کلامی ضعیفی داشته باشند، اما توانایی های موسیقی یا ریاضی استثنایی داشته باشند. حدود 10٪ از افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند، مهارت های "دانشمندانه" یا توانایی های بسیار بالایی در زمینه های خاص که مورد علاقه آنهاست دارند.
• مهارت‌های مکالمه ضعیف: ژست‌های آنها ممکن است با گفتارشان منطبق نباشد، یا ممکن است فرد ژستی مانند تکان دادن یا اشاره به صحبت کردن شخص دیگری را درک نکند. آنها همچنین ممکن است از تماس چشمی اجتناب کنند یا آن را ناراحت کننده بدانند، که می تواند آنها را بی ادب، بی توجه یا بی علاقه جلوه دهد.
• از آنجایی که زبان بدن و زبان گفتاری آنها مرتبط نیست، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است زمانی که می‌خواهند احساسات، افکار یا نیازهای خود را به دیگران بیان کنند، ناراحت شوند. این ممکن است به ناامیدی و طغیان یا سایر رفتارهای نامناسب منجر شود.
• رشد نابرابر زبان: توانایی های طبیعی زبان کودک خردسال به میزان همسالان معمولی او رشد نمی کند. به عنوان مثال، کودک مبتلا به اتیسم ممکن است در سنین پایین خواندن را بیاموزد، اما ممکن است نتواند کلمات موجود در صفحه را، حتی اگر آنها را درک کند، بیان کند.
• آنها می توانند واژگان سخت را در زمینه های خاص مورد علاقه شان بیاموزند. آنها اغلب ظرفیت حافظه خوبی برای اطلاعات جدیدی که به تازگی یاد گرفته اند دارند، بنابراین می توانند زمان زیادی در مورد آن موضوع صحبت کنند.

حتما مطالعه کنید : آشنایی کامل با گفتاردرمانی کودکان

علیرغم این نقاط قوت، ممکن است به نام خود یا سخنانی که خطاب به آنها است، از جمله صحبت های والدینشان ، پاسخی نشان ندهند. در کودکان بسیار خردسال، این ممکن است در ابتدا مشکل شنوایی به نظر برسد.
کودکان خردسال که درگیر مشکلات رشد گفتار و زبان می باشند از مراعه هرچه سریعتر به گفتار درمانگران سود می برند.

گفتار درمانی و سایر اشکال درمان مشکلات ارتباطی، در مراحل بعدی زندگی نیز می تواند موثر باشد، برای کسانی که تا بزرگسالی اوتیسم آنها تشخیص داده نشده است. 

گفتار درمانی برای توسعه مهارت های کلامی و غیرکلامی

گفتار درمانی برای افراد دارای اختلال طیف اوتیسم به مشکلات ارتباط گفتاری یا کلامی و غیرکلامی می پردازد. مهارت های کلامی که ممکن است در گفتار درمانی مورد توجه قرار گیرند عبارتند از:

• نامگذاری صحیح افراد یا چیزها
• توضیح دادن احساسات یا عواطف.
• استفاده موثرتر از کلمات و جملات
• بهبود سرعت و ریتم گفتار.

مهارت های ارتباطی غیرکلامی که در گفتار درمانی به آنها توجه می شود عبارتند از:

• استفاده از علائم دست یا زبان اشاره.
• استفاده از نمادهای تصویری برای برقراری ارتباط (سیستم ارتباطی تبادل تصویر).
• مهارت های اجتماعی، مانند تماس چشمی و ایستادن در فاصله راحت از فرد دیگر.

گفتاردرمانگران که به آنها آسیب شناس گفتار زبان(SLP) نیز می گویند، در برنامه کلی درمان رفتاری بسیار مهم هستند. آنها به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کنند تا ساختارهای ارتباطی و مهارت های اجتماعی مورد نیاز در محیط های مختلف مانند خانه، محل کار و مدرسه را یاد بگیرند.

گفتار درمانی می تواند به صورت تک به تک با حضور درمانگر و مراجعه کننده انجام شود. درمانگر همچنین می‌تواند بر یک گروه نظارت داشته باشد و به اعضای گروه اجازه دهد تا مهارت‌های خود را با یکدیگر تمرین کنند.

برنامه های گفتار درمانی بسته به نیازهای فرد، به طیف وسیعی از مهارت ها می پردازند. این مهارت ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• درک و همراهی با دیگران در شرایط مختلف.
• استفاده از رفتارهای ارتباطی مناسب
• رعایت نوبت در مکالمه
• انتقال از یک کار به کار دیگر.
• پذیرش تغییر و گسترش علایق.
• بهبود مهارت خواندن و نوشتن.
• بهبود واژگان و جمله سازی.

حتما مطالعه کنید : آیا درمان اوتیسم امکان پذیر است

هنگامی که فردی مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شود، به خصوص در نوجوانی یا بزرگسالی، آسیب شناس زبان گفتار توانایی فرد را برای استفاده از روش های ارتباطی تقویتی و جایگزین (AAC) بررسی می کند. این یک اصطلاح برای سیستم های مختلف برقراری ارتباط برای افرادی است که در ارتباطات کلامی مشکل دارند.

سیستم های خاصی با AAC مرتبط هستند.

• سیستم‌های بدون کمک: این سیستم ها به چیزی جز بدن فرد نیاز ندارند. آنها شامل حالات چهره، زبان بدن، حرکات و زبان اشاره هستند.
• سیستم های کمکی: این سیستم ها شامل دستگاه های خارجی هستند. به عنوان مثال یک قلم و کاغذ، کلمات یا تصاویر برای اشاره، یا یک سیستم کامپیوتری که می تواند جملاتی را از اطلاعات ورودی توسط فرد مبتلا به اوتیسم ایجاد کند.

SLP به افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده‌هایشان کمک می‌کند تا سیستم مناسبی را برای تقویت گفتار و ارتباطات نوشتاری پیدا کنند.

برخی از نوجوانان و بزرگسالان ممکن است اوتیسم نداشته باشند، بلکه اختلال ارتباطی اجتماعی (عملی) دیگری داشته باشند که احتمال دارد برخی از الگوهای رفتاری آن با اوتیسم مشترک باشد. یک گفتار درمانگر یا SLP می تواند اطلاعاتی را ارائه کند که برای تشخیص نهایی بسیار مهم است.

مداخلات اولیه با گفتار درمانگر به کودکان در همه سطوح کمک می کند

مطالعات پزشکی نشان می دهد که کودکان مبتلا به اوتیسم از گفتار درمانی و رفتار درمانی فشرده ، به ویژه در سنین پایین تر، سود زیادی می برند. هرچه درمان فراگیرتر باشد، نتایج بهتری خواهد داشت.

یک مطالعه که توسط دانشگاه میشیگان در سال 2011 منتشر شد، داده های 1000 کودک و نوجوان مبتلا به ASD را جمع آوری کرد. محققان 15 مهارت ارتباط اجتماعی را مورد سنجش قرار دادند که عبارتند از:

• حالات بدن و نشانه ها.
• حالات چهره.
• درک زبان.
• اشتراک گذاری لذت
• پاسخ های اجتماعی مناسب

زمانی که محققان این مهارت ها را قبل و بعد از درمان بررسی کردند، 95.4 درصد از شرکت کنندگان بهبودهایی را در این زمینه ها گزارش کردند. پاسخ به درمان در میان افرادی که IQ غیرکلامی بالاتری داشتند بهتر بود. با این حال، محققان خاطرنشان کردند که داشتن ضریب هوشی غیرکلامی بالاتر می‌تواند برتری در حوزه‌های خاصی را نشان دهد، اما لزوماً به معنای برتری کلی نیست.

با بررسی شدت علائم و سن، کودکانی که در مراحل اولیه رشد خود با شدت بیشتری تحت درمان قرار گرفتند، پیشرفت‌های بیشتری در مهارت‌های ارتباط اجتماعی داشتند. به عنوان مثال، در کودکانی که در 5 سالگی غیرکلامی بودند، محققان دریافتند که ترکیب ضریب هوشی بالاتر و شدت گفتار درمانی به طور قابل توجهی پیش بینی می کند که آیا کودک کلامی می شود یا خیر.

بسته به سطح شدت مشکل کودک، آنها به رویکردهای متفاوتی برای مدیریت هرگونه ارتباط یا تفاوت گفتاری نیاز دارند. کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) این سطوح را مشخص می کند.

• سطح 1: موارد خفیف اوتیسم هستند. ممکن است فرد در موقعیت‌های اجتماعی دچار مشکل شود، رفتارهای تکراری داشته باشد و نگرانی‌های خود را در مورد رفتارهای محدودکننده یا متمرکز بر قوانین ابراز کند، اما برای فعالیت‌های روزانه، از جمله ارتباطات، تنها به حداقل حمایت نیاز دارد.
• سطح 2: این گروه از افراد بیشتر با مهارت های اجتماعی و ارتباطی دست و پنجه نرم می کنند و چالش های آنها ممکن است قابل توجه تر باشد. آنها ممکن است به صورت کلامی ارتباط برقرار کنند یا نکنند. اگر کلامی باشند، مکالمات آنها بیشتر به سمت علایق آنها می رود تا طیف وسیع تری از موضوعات.
• سطح 3: این گروه در درک موقعیت های اجتماعی و برقراری ارتباط موثر مشکلات شدیدی دارند. آنها همچنین با رفتارهای محدود کننده یا تکراری دست و پنجه نرم می کنند و در انجام فعالیت های روزانه مشکل دارند. آنها ممکن است کلامی نباشند، یا ممکن است با اکولالیا دست و پنجه نرم کنند.

حتما مطالعه کنید : دلایل اوتیسم شدن جنین چیست

مداخله زودهنگام همیشه مهم است، اما به ویژه برای کودکانی که ممکن است سطح 3 باشند بسیار مهم است. این به آنها اجازه می دهد تا مهارت های ارتباطی خود را برای تعامل با دیگران به گونه ای که راحت ترین و موثرترین روش برای آنها باشد، توسعه دهند.

یک درمان ضروری

در نهایت گفتار درمانی می تواند به کودک شما کمک زیادی کند تا توانایی های گفتاری، زبانی و ارتباطی خود را بهبود بخشد. در حالی که گفتار درمانی تنها درمانی نیست که کودکان اوتیستیک به آن نیاز دارند، اما می تواند برنامه مراقبتی کلی را تا حد زیادی بهبود بخشد.