مراحل آخر بیماری پارکینسون چگونه است؟

بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو پیشرونده است که باعث کاهش سطح دوپامین می شود. وقتی بیشتر افراد به علائم بیماری پارکینسون فکر می کنند ، لرزش ، سفتی عضلات ، حرکت آهسته و از دست دادن تعادل را متصور می شوند. این علائم در مراحل اولیه بیماری پارکینسون وجود دارد.

بیماری پارکینسون بر روی هر فرد به طور متفاوتی تأثیر می گذارد. برخی از افراد در اوایل زندگی با بیماری پارکینسون تشخیص داده می شوند و سالها در مراحل اولیه باقی می مانند. برخی دیگر از این مراحل گذر کرده و یا به سرعت به مرحله نهایی بیماری پارکینسون می رسند.

مرحله آخر بیماری پارکینسون چگونه است؟

صرف نظر از مدت زمانی که برای رسیدن به این مرحله طول می کشد ، هنگامی که بیماران به مرحله چهار بیماری پارکینسون می رسند ، علائم آنها ناتوان کننده می شود. بیماران مبتلا به مرحله چهار پارکینسون ، برادی کینزی و سختی بدن قابل مشاهده دارند. در بیشتر موارد ، بیماران در مرحله چهار برای راه رفتن ، ایستادن و حرکت به کمک نیاز دارند.

هنگامی که بیماران به مرحله پنجم - مرحله نهایی بیماری پارکینسون - می رسند در پشت ، گردن و باسن خود دچار مشکلات شدید وضعیتی می شوند. آنها به ویلچر احتیاج دارند و ممکن است بستری شوند.

در مراحل آخر بیماری پارکینسون ، بیماران همچنین اغلب علائم غیر حرکتی را تجربه می کنند. این موارد می تواند شامل بی اختیاری ، بی خوابی و زوال عقل باشد. برخی از داروهایی که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شوند می توانند توهم ایجاد کنند. اگر بیمار به زوال عقل نیز مبتلا باشد ، این مورد بیشتر مشاهده می شود.

به طور خاص مراحل پایانی پارکینسون از نظر پزشکی بر اساس مقیاس Hoehn و Yahr به مراحل چهار و مرحله پنج طبقه بندی می شوند:

مرحله چهار بیماری پارکینسون - در مرحله چهارم ، پارکینسون به یک بیماری به شدت ناتوان کننده تبدیل شده است. بیماران مبتلا به مرحله چهار پارکینسون ممکن است بتوانند بدون کمک راه بروند و بایستند ، اما به طور محسوسی ناتوان هستند. بسیاری از آنها برای کمک از واکر استفاده می کنند. در این مرحله ، بیمار قادر به زندگی مستقل نیست و در برخی از فعالیتهای زندگی روزمره نیاز به کمک دارد. ضرورت کمک در زندگی روزمره، این مرحله را متمایز می کند. اگر بیمار هنوز بتواند به تنهایی زندگی کند ، به عنوان مرحله سه دسته بندی می شود.
مرحله پنج بیماری پارکینسون - مرحله پنجم پیشرفته ترین مرحله است و با عدم توانایی برخاستن از صندلی یا بلند شدن از رختخواب بدون کمک مشخص می شود. ممکن است فرد هنگام ایستادن یا چرخش احتمال افتادن داشته باشند و هنگام راه رفتن خشکش بزند یا تلو تلو بخورد. در این مرحله کمک شبانه روزی برای کاهش خطر افتادن و کمک به بیمار در تمام کارهای روزمره لازم است. در مرحله پنجم ، بیمار ممکن است دچار توهم یا هذیان شود

حتما مطالعه کنید: آشنایی کامل با فلج مغزی و روش های درمان آن

گزینه‌های درمانی برای مدیریت علائم در مرحله آخر بیماری پارکینسون

درمان‌های بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری تغییر می‌کنند.

اکثر افراد مبتلا به پارکینسون برای افزایش سطح دوپامین از داروهایی مانند کاربی‌دوپا/ لوودوپا (Sinemet، Rytary) استفاده می‌کنند. پزشک ممکن است این داروها را به‌صورت مکرر تجویز کند.

یکی دیگر از گزینه‌های درمانی برای افراد مبتلا به پارکینسون در مراحل پایانی بیماری، تزریق ژل لوودوپا در روده است. این تزریق باعث می‌شود به‌صورت مداوم این دارو را دریافت کنید.

سایر داروها برای پارکینسون پیشرفته عبارت‌اند از:

• آگونیست‌های دوپامین
• مهارکننده‌های MAO-B
• مهارکننده‌های COMT
• آمانتادین (Gocovri)
• آنتی کولینرژیک‌ها

افراد مبتلا به پارکینسون پیشرفته ممکن است از یک درمان جراحی به نام تحریک عمقی مغز (DBS) نیز بهره‌مند شوند.

در DBS، جراح دستگاه کوچکی را در مغز بیمار می‌کارد. این دستگاه مانند ضربان‌ساز، تحریک الکتریکی را به مناطقی از مغز که تحت تأثیر پارکینسون قرار گرفته‌اند، ارائه می‌کند و این جراحی باعث می‌شود علائم حرکتی بهبود یابند.

به یاد داشته باشید هیچ درمان قطعی‌ای برای این مرحله آخر این بیماری وجود ندارد و درمان‌های ذکرشده فقط به بهبود علائم و کاهش سرعت پیشرفت بیماری کمک می‌کنند.

مرحله پایانی پارکینسون و افزایش خطر مرگ

بیماری پارکینسون به خودی خود یک بیماری کشنده نیست. بااین‌حال، علائم بیماری شرایطی را ایجاد می‌کنند که در نهایت منجر به مرگ فرد می‌شوند. این شرایط عبارت‌اند از:

• پنومونی آسپیراسیون. پنومونی آسپیراسیون 70 درصد از کل مرگ و میرهای ناشی از بیماری پارکینسون را تشکیل می‌دهد. هنگامی که فردی در بلع مشکل دارد، خطر استنشاق مایع یا غذا به دستگاه تنفسی تحتانی می‌تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود.
• افتادن. مشکلات تعادلی می‌توانند باعث زمین خوردن و آسیب دیدن فرد مبتلا به پارکینسون شوند. هنگامی که به سر بیمار ضربه وارد می‌شود و سرش آسیب می‌بیند یا حتی استخوان می‌شکند، خطر مرگ افزایش می‌یابد.
• زخم‌های فشاری. وقتی فردی برای مدتی طولانی در وضعیتی ثابت باقی می‌ماند، فشار روی بافت‌ها می‌تواند منجر به زخم‌های فشاری شود که می‌تواند منجر به عفونت گسترده‌تر و حتی سپسیس شود.
• عفونت. هنگامی که فردی به بیماری پارکینسون پیشرفته مبتلا باشد، عفونت‌های رایج مانند عفونت‌های مجاری ادراری (UTIs) می‌توانند بسیار جدی‌تر شوند.

مراقبت دائم برای مراحل آخر بیماری پارکینسون

با توجه به ماهیت پیشرونده بیماری پارکینسون ، تشخیص اینکه چه زمانی فردی نیازمند مراقبت دائم است ، می تواند برای خانواده ها چالش بر انگیز باشد. اگر برای یکی از عزیزانتان تشخیص این موضوع داده شده که شش ماه یا کمتر زنده می ماند یا اینکه در توانایی حرکت ، صحبت یا مشارکت در فعالیت های زندگی روزمره بدون کمک پرستار کاهش یافته است ، باید با یک متخصص درمانی در مورد اقدامات بعدی صحبت کنید.

برخی از مواردی که نیاز به مراقبت دائم را برای بیماری پارکینسون تعیین می کنند عبارتند از:

• مشکل تنفس از جمله تنگی نفس در حالت استراحت یا نیاز به اکسیژن اضافی در حالت استراحت
• روند سیر سریع به سمت صندلی چرخدار یا تخت بستری
• گفتار نامفهوم
• ناتوانی در انجام فعالیتهای زندگی روزمره (ADL) بدون کمک
• ناتوانی در خوردن و آشامیدن به میزان کافی
• عوارضی از جمله ذات الریه ، سپسیس ، پیلونفریت ، زخم های دکوبیتوس
• بیماریهای همزمان دیگر

مراقب فرد مبتلا به بیماری پارکینسون (پارکینسون) در مراحل آخر این بیماری مسئولیت و چالش های قابل توجهی دارد. به عنوان یک بیماری مزمن و پیشرونده ، با گذشت زمان از ابتلای فرد، علائم پارکینسون بدتر می شود ، اما هر بیمار تجربه منحصر به فردی از بیماری دارد. افراد مختلف علائم خاص خود را تجربه می کنند و شدت این علائم نیز در آنها متفاوت است. همه افراد همه علائم پارکینسون را تجربه نمی کنند و نقش مراقب نیز بر اساس نیازهای عزیزانشان متفاوت خواهد بود.

در مراحل آخر پارکینسون ، بیماران چالش های حرکتی قابل توجهی دارند. مراقبان احتمالاً باید کمک های عملی بیشتری برای کمک به آنها در رفت و آمد در خانه انجام دهند. مهم است که مراقبان روشهای ایمن و موثر برای کمک به آنها بدون آسیب رساندن به خود را بیاموزند. فیزیوتراپیست ها می توانند یک منبع عالی برای ارزیابی وضعیت فرد و آموزش روشهای موثر کمک رسانی باشند.

حتما مطالعه کنید: درمان فلج مغزی

خشک شدن ، یک ناتوانی ناگهانی اما موقتی در حرکت ، می تواند در مرحله آخر پارکینسون اتفاق بیفتد. خشک شدن اغلب هنگام شروع حرکت یا حرکت در اطراف موانع اتفاق می افتد و خشک شدن های مکرر منجر به سقوط می شوند. مراقبان می توانند با کمک یک نشانه تصویری مانند اشاره گر لیزری ، یا استفاده از موسیقی یا ریتم ، به فرد مبتلا به پارکینسون کمک کننده حس یخ زدکی اش از بین رفته و به راه رفتن ادامه دهد.

بیماری پیشرفته پارکینسون می تواند فعالیت های روزمره ، مانند لباس پوشیدن را بسیار دشوارتر کند. مراقبان می توانند با اطمینان از اختصاص زمان کافی برای حرکت آهسته ، انتخاب زمانی که داروها اثر خود را گذاشته اند و قرار دادن تمامی چیزهای مورد نیاز در نزدیکی فرد لباس پوشیدن را برای او آسان تر کنند. به فرد مبتلا به پارکینسون اجازه دهید تا آنجا که می تواند کارهایش را خودش انجام دهد، این می تواند احساس مشارکت در فرایند را به او القا کند.

داروها بخش مهمی در مدیریت پارکینسون هستند و مصرف به موقع قرص ها برای به حداقل رساندن علائم حیاتی است. برای سهولت کار ، مراقبان اغلب از دیسپنسرهای قرص استفاده کرده و یا آلارم یا یادآور را بر روی تلفن خود تنظیم می کنند تا برنامه دوز صحیح را دنبال کنند. زمان صرف غذا نیز می تواند یک زمان چالش برانگیز باشد. پارکینسون پیشرفته ممکن است در بلع مشکل ایجاد کند. حرکت مورد نیاز برای رساندن غذا و نوشیدنی به دهان نیز مختل می شود. دستگاه های کمکی وجود دارند که می تواند مفید باشند ، مانند ظروف دسته دار. غذاهایی که بلعیدن آنها راحت تر است شامل غذاهای نرم مانند تخم مرغ ، میوه ها و ماهی پخته یا کبابی می باشند. عصاره های گوشت و سس ها نیز می توانند به راحت کردن بلعیدن غذا کمک کنند.

بسیاری از علائم پارکینسون می تواند ت فکر فرد را تغییر دهند ، از جمله افسردگی ، اضطراب ، فراموشی ، گیجی و رفتارهای اجباری. برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در مراحل آخر، دچار زوال عقل می شوند. تغییر در تفکر یا حافظه هم برای بیمار و هم برای مراقب می تواند ناامید کننده و ترسناک باشد. هرگونه تغییر یا بدتر شدن علائم باید سریعاً به پزشک گزارش شود.

استرس مراقب

فشار فزاینده بر روی مراقبان در مراحل پایانی پارکینسون اغلب می تواند به سلامتی و آسایش مراقب آسیب برساند. بسیار مهم است که مراقب درخواست کمک کرده و کمک های دیگران را نیز بپذیرد ، اوقات استراحتی فارغ از مراقبت داشته و از نظر اجتماعی با افراد در ارتباط باشد.

جمع‌بندی

مرحله پایانی بیماری پارکینسون مجموعه‌ای منحصربه‌فرد از چالش‌ها را شامل می‌شود که شامل علائم حرکتی، غیرحرکتی، سلامت روان و شناختی می‌باشد. درک آنچه باید انتظار داشت و نحوه ارائه مراقبت دلسوزانه برای بیماران و مراقبان آن‌ها در این مرحله ضروری است.

در حالی که هیچ درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد، مدیریت علائم و برنامه‌ریزی مراقبت از بیمار می‌توانند کیفیت زندگی را در مراحل نهایی افزایش دهند. بنابراین در صورتی که یکی از عزیزانتان از این بیماری رنج می‌برد به کلینیک توانبخشی رسش مراجعه کنید و از خدمات کادر درمانی ما بهره‌مند شوید.

برای دریافت مشاوره رایگان در خصوص درمان بیماری پارکینسون و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. ما در کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما هستیم .