درمان های خانگی برای سندرم پای بی قرار

سندرم پای بی قرار (RLS)، که با نام ویلیس-اکبوم بیماری (Willis-Ekbom) نیز شناخته می‌شود،اختلالی عصبی است که سالانه میلیون‌ها آمریکایی را مبتلا می‌کند. افرادی که از سندرم پای بی قرار رنج می‌برند، معمولاً هنگام دراز کشیدن در تخت یا نشستن احساس تیر کشیدن، درد یا هیجاناتی در پاهایشان دارند. درصورت وجود سندرم پای بی قرار، حتی اگر بقیه بدن و ذهن شما برای خواب آماده باشد، پاهایتان حسی شبیه به ورزش کردن دارند.

ازآنجایی‌که این اتفاق بیشتر در شب یا هنگام خواب در زمان دراز کشیدن مشاهده می‌شود، سندرم پای بی قرار می‌تواند باعث شود در به خواب رفتن و خواب راحت مشکل داشته باشید. درنتیجه کیفیت زندگی شما کاهش می‌یابد.

سندرم پای بی‌ قرار در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد. این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما طبق گفته‌های مؤسسه ملی بهداشت، بیشتر بزرگسالان به آن مبتلا می‌شوند.

علائم سندرم پای بی قرار برای هر فردی می‌توانند در طول و شدت مشکل متفاوت باشند. برخی از افراد علائم خفیف را به‌طور متناوب تجربه می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر در هر بار، علائم شدیدتری دارند. مهم نیست که میزان درد شما چقدر است، برخی از درمان‌های خانگی وجود دارند که می‌توانند برای مدیریت وضعیتتان به شما کمک کنند. در ادامه به توضیح این روش‌های درمانی می‌پردازیم:

دیرتر به رختخواب بروید

سندرم پای بی‌ قرار می‌تواند خوابیدن را دشوار کند. پاهای شما ممکن است درد، سوزش، گزگز، انقباض یا تکان‌های ناگهانی داشته باشند. برای تجربه خواب عمیق، سعی کنید کمی دیرتر به رختخواب بروید و صبح‌ها نیز دیرتر بیدار شوید. ساعات صبحگاهی ممکن است بهترین زمان استراحت شما باشند.

برنامه خواب منظم داشته باشید

خوابیدن و بیدار شدن با برنامه‌ای منظم کیفیت خواب شما را بهبود می‌بخشد. درصورت داشتن سندروم پای بی قرار، خواب منظم مانع از تشدید علائم و لرزش‌های ناشی از خستگی می‌شود. توجه داشته باشید که بیشتر بزرگسالان به 7 تا 9 ساعت خواب شبانه نیاز دارند.

قبل از خواب، حرکات کششی انجام دهید

کشش‌های ملایم پیش از خواب می‌توانند مفید باشند. 

• برای کشش عضلات ساق پا، یک قدم به جلو بردارید و پای جلویی را خم کنید. در این حالت پای عقبی باید صاف باشد و بدن در حالت لانژ قرار گیرد. 
• می‌توانید برای حمایت، دستتان را به دیوار تکیه دهید. 
• این حرکت را برای پای دیگر نیز تکرار کنید. 

حرکات کششی در طول روز، به‌ویژه پس از نشستن طولانی‌مدت می‌توانند کمک‌کننده باشند.

کافئین را حذف کنید

کافئین موجود در قهوه، چای، شکلات و نوشابه‌های کولا می‌تواند انرژی موقتی ایجاد کند، اما باعث بدتر شدن علائم سندروم پای بی قرار می‌شود. با حذف این محرک، ممکن است خواب راحت‌تری داشته باشید. به یاد داشته باشید که تأثیر کافئین می‌تواند تا 12 ساعت در بدن باقی بماند.

به رژیم غذایی خود توجه کنید

داشتن رژیم غذایی سالم در بیماران مبتلا به سندروم پای بی قرار می‌تواند به خوب خوابیدن آن‌ها کمک کند. میزان مصرف الکل و کافئین را محدود کرده و قبل از خواب از مصرف آن‌ها خودداری کنید. همچنین بهتر است از مصرف غذاهای محرک که مانع از خوابیدن شما می‌شوند، اجتناب کنید. 

قبل از خواب حمام کنید

حمام آب گرم پیش از خواب می‌تواند بدن شما را آرام کرده و به خواب بهتر کمک کند. همچنین این روش کلاسیک می‌تواند علائم سندرم پای بی قرار را نیز کاهش دهد.

پاها را سرد یا گرم کنید

از پد حرارتی یا کیسه یخ یا هر چیزی که به شما آرامش می‌دهد، استفاده کنید. تغییر دمای پاها می‌تواند تسکین‌دهنده باشد. برخی افراد می‌گویند دوش آب سرد هم بسیار مؤثر است.

به‌صورت منظم ورزش کنید

ورزش متوسط در طول روز به بهبود کیفیت خواب کمک می‌کند. پیاده‌روی، دویدن آهسته، وزنه‌برداری یا هر ورزشی که از آن لذت می‌برید، مفید است. مطالعات نشان داده‌اند که ورزش منجر به حرکات کمتر پا و خواب طولانی‌تر و عمیق‌تر در افراد مبتلا به سندروم پای بی قرار می‌شود. فقط مراقب باشید زیاده‌روی نکنید؛ ورزش شدید یا ورزش درست قبل از خواب ممکن است علائم شما را تشدید کند. طبق گفته بنیاد سندرم پای بی قرار، مبتلایانی که ورزش می کنند از کاهش حدود 40 درصدی علائم خود خبر می دهند. همانطور که گفتیم لازم نیست این تمرین شدید باشند و یا بیش از حد به خودتان فشار بیاورید. پیاده روی ، آهسته دویدن یا هر ورزش تناسب اندام به پاهای شما کمک می کند و احتمال خوابیدن شما را بهبود می بخشد.

ذهن خود را مشغول نگه دارید

نشستن طولانی‌مدت مانند زمان‌هایی که برای تماشای تلویزیون یا در اتوبوس شلوغ می‌نشینید، می‌تواند علائم سندرم پای بی قرار را تحریک کند. فعالیت‌هایی که ذهن شما را درگیر می‌کنند، گاهی علائم را کاهش می‌دهند. جدول حل کنید، کتابی جذاب بخوانید یا بازی ویدیویی انجام دهید.

پاهای خود را حرکت دهید

اگر پاهایتان درد دارند یا بی‌ قرار هستند، حرکت دادن آن‌ها ممکن است مفید باشد. گاهی‌اوقات حتی تکان دادن ساده پاها نیز می‌تواند مؤثر باشد. در مکان‌هایی مانند سینما یا هواپیما، صندلی‌ای را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی بلند شوید و راه بروید.

نفس عمیق بکشید

استرس، علائم سندروم پای بی قرار را تشدید می‌کند. با تنفس عمیق و آرام، تنش را کاهش دهید. کم کردن نور و گوش دادن به موسیقی آرامش‌بخش قبل از خواب نیز می‌توانند مؤثر باشند.

پاها را ماساژ بدهید

ماساژ ملایم ساق پا قبل از خواب ممکن است علائم سندروم پای بی قرار را کاهش دهد و به شما کمک کند بهتر بخوابید. می‌توانید خودتان این کار را انجام دهید یا از یکی از اعضای خانواده کمک بگیرید. 

یوگا را امتحان کنید

یوگا با ترکیبی از کشش، تنفس عمیق و آرامش می‌تواند علائم خفیف سندرم پای بی قرار را کاهش دهد. یک کلاس یا ویدیوی آموزشی پیدا کنید تا حرکات و سرعت مناسب را یاد بگیرید. پس از آشنایی با پوزیشن‌ها، می‌توانید آن‌ها را به‌تنهایی انجام دهید. همچنین می‌توانید از پادکست‌های یوگا برای راهنمایی و آرامش نهایی استفاده کنید. طبق تحقیقات منتشر شده در مجله Alternative and Complementary Medicine، زنان مبتلا به سندرم پای بی قرار که یوگا تمرین می کردند علائم خفیف تر و استرس کمتری را تجربه کردند. آنها حالات روحی و عادت های خواب بهتری را گزارش کردند.

تلویزیون را قبل از خواب خاموش کنید

تماشای تلویزیون یا استفاده از رایانه قبل از خواب، خوابیدن را دشوار می‌کنند. کارشناسان توصیه می‌کنند تلویزیون و کامپیوتر را در اتاق خواب قرار ندهید.

از الکل و سیگار پرهیز کنید

الکل و سیگار می‌توانند علائم سندرم پای بی قرار را تشدید کنند و کیفیت خواب را کاهش دهند. الکل ممکن است ابتدا خواب‌آور به نظر برسد، اما احتمالاً در طول شب باعث بیداری و خواب نامطلوب می‌شود. نیکوتین نیز می‌تواند علائم سندرم پای بی قرار را تحریک کند. بنابراین از مصرف سیگار و سایر محصولات تنباکو اجتناب کنید.

درمورد مکمل‌های آهن سؤال کنید

افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار معمولاً سطح پایینی از آهن در خون خود دارند. آهن برای تولید دوپامین، ماده‌ای شیمیایی در مغز که حرکات را کنترل می‌کند، ضروری است. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف مکمل آهن برای شما مناسب است یا خیر. درصورت تجویز، آن را همراه با منبعی از ویتامین سی مانند آب‌پرتقال مصرف کنید تا جذب آهن در بدن بهبود یابد.

داروهای خود را بررسی کنید

برخی داروهای سرماخوردگی، آلرژی (به‌ویژه آنتی‌هیستامین‌ها)، داروهای ضد افسردگی، و درمان‌های تهوع ممکن است علائم سندرم پای بی قرار را تشدید کنند. لیستی از تمام داروها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، به پزشک ارائه دهید. ممکن است گزینه‌های جایگزینی وجود داشته باشند که علائم شما را تحریک نکنند.

درمان‌های خانگی سندرم پای بی‌ قرار برای زنان

سندرم پای بی قرار در زنان، به‌ویژه در دوران بارداری، شایع‌تر است و تا 25 درصد از افراد باردار ممکن است آن را تجربه کنند. در این دوران، برخی از درمان‌های رایج سندرم پای بی قرار ممکن است مناسب نباشند. پزشکان معمولاً از تجویز دارو برای افراد باردار خودداری کرده و موارد زیر را پیشنهاد می‌کنند: 

• مکمل‌های آهن: درصورت کمبود آهن، مصرف آن می‌تواند مؤثر باشد.
• تغییرات سبک زندگی: شامل فعالیت بدنی منظم و تمرینات آرامش‌بخش.
• حمام گرم: استفاده از وان آب گرم یا حمام، اما به‌مدت کمتر از 10 دقیقه برای جلوگیری از افزایش بیش‌ازحد دمای بدن.

در دوران بارداری یا شرایط خاص، همیشه با پزشک مشورت کنید تا بهترین روش درمانی را انتخاب کنید.

ممکن است لازم باشد داروی RLS خود را تغییر دهید.

دستورالعمل‌های جدید شامل توصیه‌های مشروط برعلیه درمان RLS با آگونیست‌های دوپامین است، که در دهه 2000 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان این بیماری تأیید شده و داروهای پیشگام برای RLS شدید محسوب می‌شدند. این داروها با فعال کردن گیرنده‌های دوپامین در مغز عمل می‌کنند، اما پزشکان و دانشمندان نمی‌دانند که چطور بر روی RLS اثر می گذارند. این داروها شامل پرامیپکسول و روپینیرول و سایر داروها، و نیز روتیگوتین ترانس درمال (Neupro®) هستند که از طریق پچ پوستی عمل می کند.

مطالعات نشان داده‌اند که با استفاده مداوم از این نوع دارو، فردی که بدترین دوره بی‌قراری پاهایش در پایان روز رخ می‌دهد، ممکن است این مشکل را هم در روز و هم در شب تجربه کند و احساس بی‌قراری پا به بازوها یا تنه نیز گسترش یابد. با گذشت زمان، ناراحتی ممکن است شدیدتر شود و برای کنترل آن به داروی بیشتری نیاز باشد.

مشکل واقعی زمانی رخ می دهد که افراد آگونیست‌های دوپامین را به مدت طولانی مصرف می‌کنند و برای کاهش علائم رو به وخامت خود به دوزهای بالاتر نیاز پیدا می‌کنند. دوزهای بالا می‌تواند باعث مشکلاتی مانند گیجی و بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اختلال کنترل تکانه شوند - برای مثال، برخی افراد شروع به خرید اجباری، قمار و حتی رفتارهای جنسی بیش از حد می‌کنند. گاهی اوقات وقتی با کسی که دوز بالایی مصرف می‌کند صحبت می‌کنید، نمی‌تواند به وضوح فکر کند و دچار حالات واکنشی و تکانشی می‌شود. دقت کنید اگر کسی دچار علائم شدید و اضافی شود، نباید مصرف آگونیست‌های دوپامین را خودسرانه قطع کند بلکه باید این کار را تحت نظارت پزشک انجام دهد.

رویکردهای غیرپزشکی می‌توانند کمک کنند.

رویکردهای دیگر برای درمان سندرم پای بی‌قرار می‌توانند تا حد زیادی به مدیریت این بیماری کمک کنند. روش های زیر ممکن است برای همه مؤثر نباشند، اما اغلب کمک‌کننده هستند.

تغییرات سبک زندگی اولین قدم هستند. همانطور که در ابتدای مطلب ااره کردیم بسیاری از عوامل مرتبط با خواب و محیط می‌توانند علائم سندرم پای بی‌قرار را تحریک یا بدتر کنند. این عوامل شامل الکل، کافئین، برخی داروها و آپنه انسدادی خواب درمان نشده هستند. تنظیم این عوامل معمولاً مفید واقع شده و نقطه شروع خوبی است، اما ممکن است مشکل را به طور کامل حل نکند.

آزمایش کمبود آهن مهم است. سندرم پای بی‌قرار با کمبود آهن در مغز مرتبط است که متخصصان فکر می‌کنند ممکن است توانایی بدن در پردازش و رساندن آهن به مغز را تحت تاثیر قرار دهد. آزمایش خون می‌تواند کمبود آهن را بررسی کند. این آزمایش باید شامل اندازه‌گیری سطح فریتین سرم (نشانگری برای سندرم پای بی‌قرار) باشد. اگر سطح فریتین پایین باشد، درمان معمولاً استفاده از مکمل آهن داخل وریدی است که سریع‌تر از قرص جذب می‌شود.

گاباپنتین و داروهای مشابه می‌توانند به برخی افراد کمک کنند. متخصصان توصیه‌های اکیدی برای داروهایی که به عنوان مسدودکننده‌های کانال کلسیم لیگاند آلفا-2-دلتا شناخته می‌شوند، ارائه داده اند: گاباپنتین اناکاربیل، گاباپنتین و پره‌گابالین. برخلاف آگونیست‌های دوپامین، این داروها با آرام کردن سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کنند و باعث تشدید سندرم پای بی‌قرار نمی‌شوند. این روش می‌تواند برای سندرم پای بی‌قرار بسیار مؤثر باشد، اما وقتی سندرم پای بی‌قرار بسیار شدید باشد، اغلب کافی نیست.

تحریک دو طرفه عصب پرونئال با فرکانس بالا. این درمان نسبتاً جدید برای افرادی که سندرم پای بی‌قرار متوسط ​​تا شدید دارند، توصیه مشروط دریافت کرده است. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) سیستم فعال‌سازی حرکتی تونیک TX100 (TOMAC) را تأیید کرده است، دستگاهی پوشیدنی که اعصاب پرونئال در پاها (اعصاب اصلی که از عصب سیاتیک منشعب می‌شوند) را قبل از خواب تحریک می‌کند. داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی نشان داده که دستگاه علائم پای بی‌قرار را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد.

داروهای اوپیوئیدی با دوز پایین. این داروها، که شامل اکسی‌کدون نیز می‌شوند، حمایت مشروط برای استفاده محتاطانه در افراد مبتلا به سندرم پای بی‌قرار شدید را دریافت کرده‌اند. گاها از اوپیوئیدهای با دوز پایین و رهش طولانی استفاده می شود. در حالی که احتمال اعتیاد به هر اوپیوئیدی وجود دارد، برای سندرم پای بی‌قرار، معمولاً نیازی به افزایش دوز نیست و مطمئناً نیازی به تجویز دوز بالا نیست. فقط برخی از افراد مبتلا به سندرم پای بی‌قرار شدید به آنها نیاز دارند.

بررسی گزینه‌های درمانی مهم است.

پزشکان می‌توانند سندرم پای بی‌قرار را درمان کنند و ترکیب رویکردها اغلب بهترین نتیجه را می‌دهد. اما یافتن مراقبت‌های تخصصی برای موارد پیچیده می‌تواند دشوار باشد. بهترین پزشک برای این بیماری، متخصص مغز و اعصاب خواب است. اگر نمی‌توانید در منطقه خود چنین پزشکی پیدا کنید، به متخصصی مراجعه کنید که در اختلالات خواب تخصص دارد. بیماران باید حتماً به پزشک خود بگویند که آیا آگونیست‌های دوپامین مصرف کرده‌اند یا خیر.

جمع‌بندی

درمان خانگی سندرم پای بی ‌قرار شامل روش‌هایی است که می‌تواند علائم را کاهش دهد. انجام ورزش‌های سبک مانند پیاده‌روی و کشش عضلات پا، استفاده از دوش آب گرم یا حمام برای آرامش عضلات، و ماساژ پاها با روغن‌های گیاهی و ... می‌توانند مؤثر باشند. همچنین، تنظیم روتینی منظم برای خواب و کاهش مصرف کافئین و الکل می‌توانند به بهبود وضعیت کمک کند. بااین‌حال، مراجعه به کلینیک و بهره‌برداری از درمان‌های دارویی تحت نظر پزشک می‌تواند بهترین روش برای مدیریت و درمان این سندرم باشد.

جهت دریافت مشاوره رایگان برای درمان اختلالات مختلف و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه درکنار شما و پاسخگوی شماست.

منابع 

webmd.com

sleepfoundation.org

healthline.com