5 مرحله بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون (پارکینسونیسم) با وجود برخی علائم قابل تشخیص است. این علائم شامل لرزش یا تکانهای غیرقابل کنترل ، عدم هماهنگی و مشکلات گفتاری است. با این حال ، علائم متفاوت هستند و ممکن است با پیشرفت بیماری بدتر شوند.

علائم اصلی پارکینسون شامل موارد زیر است:

• لرزش و تکان های غیرقابل کنترل
• حرکت کند (برادی کینزی)
• مشکلات تعادل و مشکلات احتمالی ایستادن
  سفتی در اندام ها

بسیاری از پزشکان که این اختلال مغزی را تشخیص می دهند ، برای طبقه بندی شدت علائم به مقیاس رتبه بندی Hoehn و Yahr تکیه می کنند. درجه بیماری براساس پیشرفت آن به پنج مرحله تقسیم می شود. این پنج مرحله به پزشکان کمک می کنند تا میزان پیشرفت بیماری را ارزیابی کنند.

مرحله 1

مرحله 1 خفیف ترین شکل پارکینسون است. در این مرحله ممکن است علائمی وجود داشته باشد ، اما آنقدر شدید نیستند که بتوانند در کارهای روزمره و سبک کلی زندگی تداخل ایجاد کنند. در حقیقت ، علائم در این مرحله به قدری کم هستند که اغلب دیده نمی شوند. اما خانواده و دوستان ممکن است متوجه تغییراتی در وضعیت بدن ، راه رفتن یا حالات چهره فرد شوند.

یک علامت مشخص از مرحله 1 پارکینسون این است که لرزش و سایر مشکلات حرکتی معمولاً منحصر به یک طرف بدن هستند. داروهای تجویز شده می توانند موثر باشند تا علائم را در این مرحله کاهش دهند و به حداقل برسانند.

درمان مرحله 1 شامل فیزیوتراپی برای بهبود تعادل و رفع سفتی عضلات است. ورزش منظم نیز می‌تواند برای بهبود قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل مهم باشد.

رژیم غذایی متعادل باعث کاهش علائم پارکینسون در مرحله 1 یا مراحل بعدی می‌شود. به‌عنوان مثال، نوشیدن آب زیاد و خوردن فیبر کافی می‌توانند یبوست را کاهش دهند.

سایر مواد مغذی مانند چربی‌های امگا 3 و منیزیم نیز به کاهش اضطراب کمک می‌کنند.

پزشک پس از بررسی مزایا و معایب داروها به تجویز آن‌ها می‌پردازد. آمانتادین باعث تسکین کوتاه‌مدت علائم خفیف و اولیه پارکینسون می‌شود.

مرحله 2

مرحله 2 یک شکل متوسط از پارکینسون در نظر گرفته می شود ، و علائم آن بسیار قابل توجه تر از مواردی است که در مرحله 1 تجربه شده اند. برخی علائم این مرحله عبارت‌اند از:

• مشکل در راه رفتن
• سفتی عضلات
• تغییرات قابل‌توجه در وضعیت بدن
• مشکلات گفتاری

افراد در این مرحله علائم را در هر دو طرف بدن احساس می کنند (اگرچه ممکن است فقط یک طرف تحت تأثیر قرار گیرد) و گاهی اوقات مشکلات گفتاری را تجربه می کنند.

اکثر افراد مبتلا به مرحله 2 پارکینسون هنوز هم می توانند به تنهایی زندگی کنند ، اگرچه ممکن است متوجه شوند که انجام برخی از کارها برایشان طولانی تر است. پیشرفت از مرحله 1 به مرحله 2 می تواند ماه ها یا حتی سالها طول بکشد. و هیچ راهی برای پیش بینی پیشرفت اشخاص وجود ندارد.

ورزش و فیزیوتراپی همچنان در این مرحله مفید هستند. همچنین مراجعه به آسیب‌شناس گفتار-زبان نیز برای رفع مشکلات گفتاری مؤثر است.

بیمارانی که در انجام کارهای روزمره مشکل دارند، می‌توانند از حمایت کاردرمانگر بهره‌مند شوند. این نوع درمان به آن‌ها کمک می‌کند تا روش‌های جدیدی را برای انجام وظایفی مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن و حرکت بیاموزند.

برخی از داروها منجر به کاهش مشکلات حرکتی و لرزش می‌شوند. این داروها عبارت‌اند از:

• کربی‌دوپا و لوودوپا (ساینمت)
• آگونیست‌های دوپامین
• مهارکننده‌های MAO-B
• سایر داروها

برخی از بیماران مبتلا به پارکینسون از درمان‌های جایگزین زیر برای مدیریت استرس، اضطراب و بهبود رفاه کلی استفاده می‌کنند:

• یوگا
• تای‌چی
• مدیتیشن
• ماساژدرمانی
• موزیک‌درمانی
• هنردرمانی

حتما مطالعه کنید : تفاوت دیس پراکسی با سایر تأخیرهای رشد در کودکان

مرحله 3

مرحله 3 مرحله میانی پارکینسون است و یک نقطه عطف اصلی در پیشرفت بیماری است. بسیاری از علائم همان علائم مرحله 2 است. با این حال ، اکنون شما احتمالاً از دست دادن تعادل و کاهش رفلکس ها را تجربه خواهید کرد. حرکات شما در کل کندتر می شوند. به همین دلیل احتمال افتادن (سقوط) در مرحله 3 بیشتر می شود.

پارکینسون در این مرحله به طور قابل توجهی بر کارهای روزمره تأثیر می گذارد ، اما هنوز هم افراد قادر به انجام آنها هستند. دارو همراه با کاردرمانی ممکن است به کاهش علائم کمک کند.

درمان‌های مراحل اولیه هنوز برای بیمارانی که در مرحله 3 هستند، مفید می‌باشند. این درمان‌ها عبارت‌اند از:

• ورزش
• رژیم غذایی متعادل
• فیزیوتراپی
• گفتاردرمانی
• کاردرمانی
• داروها
• درمان‌های جایگزین

با پیشرفت بیماری، مزایای برخی داروها مانند کاربیدوپا-لوودوپا کاهش می‌یابند.

مرحله 4

استقلال، افراد مبتلا به سطح 3 پارکینسون را از افراد سطح 4 جدا می کند. در سطح 4 ، ایستادن بدون کمک امکان پذیر است. با این حال ، برای حرکت ممکن است به واکر یا نوع دیگری از وسایل کمکی نیاز باشد.

بسیاری از افراد به دلیل کاهش قابل توجه در حرکت و سرعت پاسخ، قادر به تنها زندگی کردن در این مرحله از پارکینسون نیستند. علائم مرحله 4 شدید و محدود کننده هستند و بیمار در این مرحله به‌دلیل نگرانی‌های ایمنی قادر به زندگی به‌‌صورت مستقل نیست. زندگی به تنهایی در مرحله 4 یا بالاتر ممکن است بسیاری از کارهای روزمره را غیرممکن سازد و این امر می تواند بسیار خطرناک باشد.

عوارض ناشی از مرحله 4، به‌ویژه عوارض ناشی از افزایش خطر افتادن، ممکن است بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارند.

مرحله 5

مرحله 5 پیشرفته ترین مرحله بیماری پارکینسون است. سفتی پیشرفته در پاها می تواند باعث یخ زدگی هنگام ایستادن شود که ایستادن یا راه رفتن را غیر ممکن می کند. افراد در این مرحله به ویلچر احتیاج دارند و آنها اغلب قادر به ایستادن به تنهایی و بدون افتادن نیستند. برای جلوگیری از سقوط به کمک شبانه روز نیاز دارند. به طور کلی بیمارانی که در مرحله 5 پارکینسون هستند، همیشه و برای همه فعالیت‌ها به کمک نیاز دارند.

30 درصد افراد در مرحله 4 و 5 دچار گیجی ، توهم و هذیان می شوند. توهم حالتی است که چیزهایی را می بینید که در آن محل نیستند. هذیان هنگامی اتفاق می افتد که شما چیزهایی را باور دارید که نادرست هستند ، حتی وقتی مدارکی مبنی بر غلط بودن اعتقاد به شما ارائه شده باشد. زوال عقل نیز شایع است و تا 75 درصد افراد مبتلا به پارکینسون را درگیر می کند. در مراحل آخر این بیماری عوارض جانبی داروها اغلب می تواند از مزایای آنها بیشتر باشد.

در مرحله 5، بیماران مبتلا به پارکینسون بیشتر مستعد آسیب‌ها و عفونت‌ها هستند و ممکن است دچار عوارض جدی و در برخی موارد مرگ شوند. بااین‌حال، اکثر آن‌ها همچنان امید به زندگی طبیعی خواهند داشت.

در مراحل پیشرفته پارکینسون، برخی از درمان‌ها تأثیر کمتری دارند. بااین‌حال، مزایای آن‌ها باعث می‌شوند ادامه درمان‌ ارزش داشته باشد.

در برخی موارد، پزشکان روش مصرف برخی داروها را تغییر می‌دهند. به‌عنوان مثال، بیماران مبتلا به پارکینسون پیشرفته‌تر از تزریق کاربیدوپا-لوودوپا به‌جای دوز خوراکی استفاده می‌کنند. 

در این مراحل، بیمار ممکن است تحت عمل جراحی مانند تحریک عمقی مغز قرار گیرد. تحریک عمقی مغز شامل کاشت الکترودها در مغز برای انتشار پالس‌های الکتریکی است که به کاهش علائم کمک می‌کند.

سیستم سطح بندی جایگزین

یک مشکل در مورد سیستم درجه بندی Hoehn و Yahr این است که این سیستم فقط بر روی علائم حرکتی متمرکز است. انواع دیگری از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون نیز وجود دارند ، مانند اختلال فکری.

به همین دلیل ، بسیاری از پزشکان ممکن است از یک ابزار دیگر (ابزار یکپارچه سطح بندی بیماری پارکینسون) نیز استفاده کنند. این ابزار به آنها امکان می دهد مشکلات شناختی را که ممکن است کارهای روزمره و اثربخشی درمان را مختل کنند ، بررسی کنند.

این مقیاس بسیار پیچیده تر اما دقیق تر است و به پزشکان اجازه می دهد تا جدا از علائم حرکتی ، تصویر کامل تری را در نظر بگیرند که وضعیت سلامتی فرد را بررسی می کند.

حتما بخوانید: مشکلات بلع و خوردن در بیماری پارکینسون

علائم غیرحرکتی

پیشرفت بیماری پارکینسون معمولاً با علائم حرکتی مانند سفتی عضله و لرزش ارزیابی می شود. با این حال ، علائم غیرحرکتی نیز شایع است. برخی از افراد سالها قبل از ابتلا به پارکینسون به این علائم مبتلا می شوند و برخی نیز بعدها دچار این علائم می شوند. 80 تا 90 درصد افراد مبتلا به پارکینسون علائم غیرحرکتی را نیز تجربه خواهند کرد.

علائم غیر حرکتی عبارتند از:

• تغییرات شناختی ، مانند مشکلات حافظه یا برنامه ریزی ، یا کندی فکر کردن
• اختلالات خلقی مانند اضطراب و افسردگی
• اختلالات خواب مانند بی خوابی
• خستگی
• یبوست
• مشکلات بینایی
• مشکلات گفتار و مشکلات بلع
• مشکلات در حس بویایی

علائم غیرحرکتی ممکن است در بسیاری از افراد به درمان اضافی نیاز داشته باشد. این علائم می توانند با پیشرفت بیماری پیشرفت کنند.

حتما بخوانید: بیماری پارکینسون و بیماری های روانی

آیا بیماری پارکینسون کشنده است؟

بیماری پارکینسون به خودی خود باعث مرگ نمی شود. با این حال ، علائم مربوط به پارکینسون می تواند کشنده باشد. به عنوان مثال ، صدماتی که به دلیل زمین خوردن پیش می آید یا مشکلات مرتبط با زوال عقل می توانند کشنده باشند.

برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در بلعیدن مشکل دارند. این می تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود. این حالت هنگامی ایجاد می شود که غذا یا سایر اجسام خارجی به داخل ریه ها استنشاق شوند.

آنچه شما می توانید انجام دهید

هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد. همچنین هیچ علت قطعی نیز وجود ندارد و این بیماری احتمالاً به دلیل آسیب پذیری فرد و عوامل محیطی است. بیشتر موارد بیماری پارکینسون بدون وجود هیچ ارتباط ژنتیکی اتفاق می افتند. تنها 10 درصد از افراد مبتلا به پارکینسون گزارش داده اند که یکی از اعضای خانواده شان به این بیماری مبتلا است. بسیاری از مواد سمی مشکوک مورد مطالعه قرار گرفته اند ، اما هیچ ماده واحدی را نمی توان به طور قطعی با پارکینسون مرتبط دانست. با این حال ، تحقیقات همچنان ادامه دارد. تخمین زده شده است که مردان دو برابر بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا هستند.

در نهایت ، درک علائم حرکتی و غیرحرکتی پارکینسون می تواند تشخیص زودهنگام - و بنابراین درمان زودتر را به همراه داشته باشد. این می تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

دانستن عوامل خطر فردی خاص خودتان می تواند به شما در شناسایی علائم در مراحل ابتدایی کمک کند. به خاطر داشته باشید که همه افراد به شدیدترین مراحل پارکینسون پیشرفت نمی کنند. این بیماری می تواند در افراد مختلف بسیار متفاوت باشد.

برای دریافت مشاوره بیماری پارکینسون و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما هستیم .