غربالگری و تشخیص فلج مغزی و روش های درمان

تشخیص

علائم و نشانه های فلج مغزی می توانند به مرور آشکار شوند ، بنابراین این بیماری ممکن است تا چند ماه پس از تولد نیز تشخیص داده نشود.
اگر پزشک خانواده یا متخصص اطفال مشکوک شود که کودک شما مبتلا به فلج مغزی است ، علائم و نشانه های کودک شما را ارزیابی و بررسی می کند ، رشد و نمو او را کنترل می کند ، سابقه پزشکی کودک را بررسی کرده و او را معاینه فیزیکی می کند. همچنین ممکن است پزشک شما را به متخصص آموزش دیده در زمینه درمان کودکان مبتلا به بیماریهای مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب کودکان ، متخصص طب توانبخشی و طب فیزیک کودکان یا متخصص رشد کودک) ارجاع دهد.

پزشک شما همچنین ممکن است یک سری آزمایش برای تشخیص و یا رد سایر علل احتمالی درخواست کند.

اسکن مغز

فناوری های تصویربرداری از مغز می توانند مناطق آسیب دیده یا رشد غیرطبیعی در مغز را نشان دهند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ام آر آی. در اسکن MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی برای تولید تصاویر دقیق سه بعدی یا مقطعی از مغز کودک شما استفاده می شود. MRI اغلب می تواند ضایعات یا ناهنجاری های مغز کودک را تشخیص دهد.
  این تست بدون درد بوده اما پر سر و صدا است و انجام آن ممکن است یک ساعت طول بکشد. به احتمال زیاد کودک شما قبل از انجام فرایند داروی بی حسی و خواب آور و یا بیهوشی عمومی سبک دریافت خواهد کرد.
• اولتراسوند جمجمه. این نوع سونوگرافی را می توان در دوران نوزادی انجام داد. در سونوگرافی جمجمه از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از مغز استفاده می شود. سونوگرافی تصویری دقیق تولید نمی کند ، اما به دلیل ارزانی و سریع بودن ممکن است مورد استفاده قرار گیرد و می تواند ارزیابی مقدماتی با ارزشی از مغز ارائه دهد.

الکتروانسفالوگرام (EEG)

اگر کودک شما مشکوک به تشنج باشد ، EEG می تواند وضعیت او را بهتر ارزیابی کند. تشنج می تواند در کودک مبتلا به صرع ایجاد شود. در آزمایش EEG ، یک سری الکترود به پوست سر کودک متصل می شوند. EEG فعالیت الکتریکی مغز کودک شما را ثبت می کند. معمولاً در صورت ابتلا به صرع تغییراتی در الگوهای طبیعی امواج مغزی مشاهده می شود.

تست های آزمایشگاهی

ممکن است از آزمایشات خون ، ادرار یا پوست برای بررسی مشکلات ژنتیکی یا متابولیکی استفاده شود.

آزمایشات تکمیلی

اگر برای کودک شما تشخیص فلج مغزی داده شده باشد ، به احتمال زیاد به متخصصانی ارجاع می شوید تا کودک شما را از نظر سایر مشکلاتی که غالباً با این اختلال مرتبط می باشند بررسی کنند. این آزمایشات می تواند مشکلات در زمینه های زیر را شناسایی کنند:

• بینایی
• شنوایی
• گفتار
• عقل
• رشد
• حرکت

درمان

کودکان و بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی نیاز به مراقبت طولانی مدت توسط یک تیم مراقبت پزشکی دارند. علاوه بر یک متخصص اطفال یا متخصص طب فیزیک و احتمالاً یک متخصص مغز و اعصاب کودکان برای نظارت بر مراقبت های پزشکی کودک شما ، این تیم ممکن است شامل انواع درمانگران و متخصصان بهداشت روان نیز باشد.

داروها

داروهایی که می توانند سفتی عضلات را کاهش دهند ممکن است برای بهبود توانایی های عملکردی ، درمان درد و مدیریت عوارض مربوط به اسپاسم عضلات یا سایر علائم فلج مغزی نیز استفاده شوند.

تزریق های عضله یا عصب

برای درمان سفت شدن یک عضله خاص ، پزشک ممکن است تزریق سم بوتولینوم یا همان onabotulinumtoxinA (بوتاکس ، دیسپورت) یا یک ماده دیگر را توصیه کند. کودک شما تقریباً هر سه ماه یک بار به آمپول احتیاج دارد.

عوارض جانبی می تواند شامل درد در محل تزریق و علائم خفیف شبیه به آنفولانزا باشد. از دیگر عوارض جانبی جدی می توان به دشواری در تنفس و بلع اشاره کرد.

شل کننده های عضلانی دهان

از داروهایی مانند دیازپام (والیوم) ، دانترولن (دانتریوم) ، باكلوفن (گابلوفن ، لیورسال) و تیزانیدین (زانافلكس) اغلب برای شل كردن عضلات استفاده می شود.

دیازپام خطر ایجاد وابستگی دارد ، بنابراین برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شود. عوارض جانبی این داروها شامل خواب آلودگی ، تغییرات فشار خون و خطر آسیب کبدی است که نیاز به نظارت دارد.

در برخی موارد ، باکلوفن ز طریق یک لوله تزریق به نخاع پمپ می شود. پمپ با جراحی در زیر پوست شکم کاشته می شود.

همچنین ممکن است به کودک شما داروهایی برای کاهش ریزش آب دهانش تجویز شود - احتمالاً تزریق بوتاکس در غدد بزاقی انجام شود.

حتما مطالعه کنید : حوادث مغزی عروقی، علائم، درمان

اقدامات درمانی

انواع روش های درمانی نقش مهمی در کمک به بیماران فلج مغزی دارند:

کار درمانی. ورزش و تمرینات عضلانی می تواند به قدرت ، انعطاف پذیری ، تعادل ، رشد حرکتی و تحرک کودک شما کمک کند. همچنین می توانید یاد بگیرید که چگونه به طور راحت و ایمن نیازهای روزمره فرزندتان در خانه مانند حمام بردن و غذا دادن به او را انجام دهید.

برای یک تا دو سال اول پس از تولد ، متخصصان کاردرمانی و فیزیوتراپی در رفع مشکلاتی مانند کنترل سر و تنه ، غلت خوردن و گرفتن اشیا کمک می کنند. بعدتر ، هر دو درمانگر در ارزیابی ویلچر نقش دارند.

ممکن است برای کمک به کودک در فعالیت هایی مانند بهتر راه رفتن و کشیدن عضلات سفت، استفاده از بریس یا آتل توصیه شود.

• کار درمانی. کاردرمانگرها برای کمک به فرزند شما در رسیدن به استقلال در فعالیتها و کارهای روزمره در خانه ، مدرسه و جامعه تلاش می کنند. تجهیزات کمکی تطبیقی که برای کودک شما توصیه می شوند می توانند شامل واکرها ، عصاهای چهار پایه ، سیستم های نشستن یا ویلچرهای برقی باشند.
• گفتار و زبان درمانی. آسیب شناسان گفتار- زبان می توانند به بهبود توانایی کودک در صحبت کردن واضح یا برقراری ارتباط با استفاده از زبان اشاره کمک کنند. در صورت دشوار بودن برقراری ارتباط برای کودک ، آنها استفاده از وسایل ارتباطی مانند رایانه و ترکیب کننده های صدا را آموزش دهند.گفتاردرمانی همچنین می تواند به درمان مشکلات مربوط به غذا خوردن و بلع بپردازد.
• تفریح درمانی. برخی از کودکان از فعالیتهای ورزشی تفریحی یا رقابتی منظم یا کمکی مانند سوارکاری درمانی یا اسکی درمانی بهره مند می شوند. این نوع درمان می تواند به بهبود مهارت های حرکتی ، گفتاری و سلامت احساسی کودک کمک کند.

روشهای جراحی

برای کاهش سفتی عضلات یا اصلاح ناهنجاری های استخوانی ناشی از اسپاسم ممکن است به جراحی نیاز باشد. این درمان های جراحی عبارتند از:

• جراحی ارتوپدی. کودکانی که دچار انقباض شدید یا تغییر شکل بدن هستند ممکن است نیاز به جراحی در استخوان ها یا مفصل هایشان داشته باشند تا دست ها ، ران ها یا پاها در موقعیت صحیح خود قرار گیرند. روش های جراحی همچنین می توانند عضلات و تاندون هایی را که با انقباض کوتاه می شوند ، بلند تر کنند. این اصلاحات می تواند درد را کاهش داده و تحرک را بهبود بخشد. این روش ها همچنین می توانند استفاده از واکر ، بریس یا عصا را آسان تر کنند.

• برش رشته های عصبی (ریزوتومی پشتی انتخابی). در برخی موارد حاد ، اگر درمان های دیگر کمکی نکرده باشد ، جراحان ممکن است اعصاب عضلات اسپاستیک را در روشی به نام ریزوتومی پشتی انتخابی قطع کنند. این کار باعث شل شدن عضله و کاهش درد می شود ، اما می تواند باعث بی حسی شود.

درمان های جایگزین

برخی از کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی از نوعی درمان های مکمل یا جایگزین استفاده می کنند. این روشهای جایگزین به عنوان یک اقدام بالینی محسوب نمی شوند.

به عنوان مثال ، درمان اکسیژن هایپرباریک با وجود شواهد محدودی از مزایای آن به طور فزاینده ای در درمان فلج مغزی در حال استفاده است. آزمایشات کلینیکی کنترل شده بر روی روشهای درمانی مانند اکسیژن درمانی هایپرباریک ، تمرینات ورزشی مقاومتی با استفاده از لباسهای مخصوص ، کمک کننده های تکمیل حرکت برای کودکان و اشکال خاصی از تحریک الکتریکی تا کنون بی نتیجه بوده یا هیچ فایده ای نداشته اند.

درمان سلول های بنیادی به عنوان یک روش درمانی برای فلج مغزی در حال بررسی است ، اما تحقیقات هنوز در حال بررسی ایمنی و اثربخشی این روش است.

کنار آمدن و پشتیبانی

وقتی کودک به یک بیماری ناتوان کننده مبتلا می شود ، کل خانواده با چالش های جدیدی روبرو می شوند. در اینجا چند نکته برای مراقبت از کودک و خودتان آورده شده است:

• استقلال کودک خود را تقویت کنید. هرگونه تلاش جهت استقلال را ، هرچند اندک ، تشویق کنید.
  طرفدار فرزند خود باشید. شما قسمت مهمی از تیم مراقبت های بهداشتی کودک خود هستید. از اینکه از طرف فرزندتان صحبت کنید یا از پزشکان ، درمانگران و معلمان او سوالات سخت بپرسید، نترسید.
• به دنبال پشتیبانی باشید. یک حلقه حمایتی می تواند کمک زیادی به شما و خانواده تان در کنار آمدن با فلج مغزی و اثرات آن کند. به عنوان یک پدر یا مادر ، ممکن است نسبت به ناتوانی فرزند خود احساس غم و اندوه و گناه کنید.

پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا گروه های پشتیبانی ، سازمان ها و خدمات مشاوره ای را در جامعه خود پیدا کنید. کودک شما همچنین ممکن است از برنامه های پشتیبانی خانواده ، برنامه های مدرسه و مشاوره بهره مند شود.

آماده شدن برای ویزیت متخصص
اگر کودک شما دچار فلج مغزی است ، اطلاعات مورد نیاز شما در مورد مشکل کودک می تواند در خصوص شدت معلولیت ، زمان شروع علائم و نشانه های او و مشکلات و ریسک های دوران بارداری یا زایمان شما باشد.

در اینجا برخی از اطلاعات کمک کننده به شما جهت آمادگی در ویزیت توسط متخصص آورده شده است.

آنچه شما می توانید انجام دهید
لیستی از این موارد تهیه کنید:

علائم نگران کننده شماو زمان شروع آنها
تمام داروها ، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که کودک شما مصرف می کند ، همراه با دوز آنها
سابقه پزشکی کودک شما ، از جمله سایر بیماری هایی که برای او تشخیص داده شده است
سوالاتی که می خواهید از پزشک خود بپرسید

حتما مطالعه کنید : بهبودی و ریکاوری پس از سکته مغزی

در صورت امکان یکی از اقوام یا دوستان خود را به همراه داشته باشید تا به شما کمک کند بعدا بتوانید اطلاعات دریافتی را به خاطر آورید.

سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید
فرزند من به چه آزمایشهایی نیاز دارد؟
چه زمانی از نتایج آزمایشات مطلع خواهیم شد؟
چه متخصصانی را باید ببینیم؟
چگونه سلامت و رشد فرزند من را کنترل خواهید کرد؟
آیا می توانید مطالب آموزشی و خدمات پشتیبانی محلی در مورد فلج مغزی پیشنهاد کنید؟
آیا می توانیم درمان کودک را از طریق یک برنامه چندگانه که همه نیازهای او را در یک ویزیت مدیریت میکند مانند کلینیک فلج مغزی دنبال کنیم؟
در پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید
پزشک شما احتمالاً از شما سوالاتی خواهد پرسید از جمله:

چه نگرانی هایی در مورد رشد و پیشرفت فرزند خود دارید؟
کودک شما چقدر خوب غذا می خورد؟
کودک شما چگونه به لمس پاسخ می دهد؟
آیا تمایل به استفاده از یک طرف بدن را مشاهده می کنید؟
آیا کودک شما به نقاط عطف های خاصی مانند غلتیدن ، فشار دادن به سمت بالا ، نشستن ، خزیدن (چهار دست و پا رفتن) ، راه رفتن یا حرف زدن رسیده است؟

 برای دریافت مشاوره رایگان برای فلج مغزی و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما هستیم .