علائم و نشانه‌های فلج مغزی به‌مرور زمان آشکار می‌شوند، بنابراین ممکن است بیماری تا چند ماه پس از تولد نیز تشخیص داده نشود. اگر پزشک خانواده یا متخصص اطفال مشکوک به فلج مغزی باشد، علائم و نشانه‌های فرزند شما را ارزیابی، رشد و نموش را کنترل و سابقه پزشکی‌اش را بررسی می‌کند. همچنین پزشک برای تشخیص بیماری، معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. پزشک، شما را به متخصص آموزش‌دیده درزمینه درمان کودکان مبتلا به بیماری‌های مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب کودکان، متخصص طب توانبخشی و طب فیزیک کودکان یا متخصص رشد کودک) ارجاع می‌دهد. او یک سری آزمایش برای تشخیص و یا رد سایر علل احتمالی درخواست می‌کند.

مداخلات غربالگری زودهنگام برای فلج مغزی

این غربالگری‌های رشدی بسیار مهم هستند تا پزشک کودک شما بتواند بلافاصله کودک را ارجاع داده، تشخیص دهد و مداخلات را آغاز کند. مداخلات زودهنگام بیشترین تأثیر را بر نتیجه کودک دارند.

خدمات مداخله زودهنگام در اکثر شهرها برای کمک به کودکان و خانواده‌ها در دسترس است:

• گفتاردرمانی
• فیزیوتراپی
• کاردرمانی
• فناوری و دستگاه‌های کمکی
• مشاوره تغذیه‌ای
• آموزش و پشتیبانی خانواده

فلج مغزی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص فلج مغزی اغلب پیچیده است. هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص فلج مغزی را تأیید کند. پزشکان از ترکیبی از مشاهدات، غربالگری‌ها، سی‌تی‌اسکن‌ها و آزمایش‌ها در ماه‌ها تا سال‌های اول زندگی برای تشخیص استفاده می‌کنند.

معاینات می‌تواند شامل معاینه فیزیکی، اندازه‌گیری‌های رشد، غربالگری و نظارت بر رشد، تصویربرداری مغز و رد سایر بیماری‌ها باشد.
در برخی موارد، علائم فلج مغزی به اندازه‌ای شدید هستند که پزشک کمی پس از تولد تشخیص را انجام می‌دهد.

تشخیص زودهنگام در صورت امکان بهترین نتیجه را می‌دهد. هرچه مداخله و درمان زودتر شروع شود، بیشتر بر کیفیت زندگی آینده کودک تأثیر میگذارد.

کدام علائم اولیه فلج مغزی را بررسی کنم؟

اگر در مورد رفتارها، مسیر رشد یا علائم فرزندتان نگرانی دارید، فوراً با پزشک متخصص اطفال خود صحبت کنید. پزشک، نوزاد را غربالگری و آزمایش می‌کند، اما به مشاهدات والدین نیز تکیه می‌کند.

برای تشخیص زودهنگام ممکن، به برخی از اولین علائم فلج مغزی در نوزادان توجه کنید:

• فرزند شما نقاط عطف رشدی مانند بالا نگه داشتن سر، غلتیدن یا نشستن را انجام نمی دهد.
• بازوها، پاها یا گردن او به طور غیرمعمول شل یا به طور غیرطبیعی سفت و منقبض است.
• پاها یا بازوها سفت هستند و روی هم قرار می‌گیرند.
• فرزند شما یک طرف بدن را به طرف دیگر ترجیح می‌دهد.
• هنگام برداشته شدن از شما دور می‌شوند.

آیا می‌توان فلج مغزی خفیف را تشخیص داد؟

ممکن است وقتی علائم فلج مغزی خفیف است، کودک فوراً تشخیص داده نشود. این علائم می‌توانند سال‌ها دیده نشوند. بیشتر کودکان در سنین خردسالی تشخیص داده می‌شوند، اما برخی افراد هرگز تا نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نمی‌شوند.

میانگین سن تشخیص فلج مغزی چقدر است؟

با بهبود آزمایش‌ها و غربالگری‌ها، سن تشخیص پایین‌تر آمده است. در حال حاضر، فلج مغزی در اکثر کودکان بین سنین 12 تا 24 ماهگی تشخیص داده می‌شود.

تست های تصویربرداری تشخیص فلج مغزی

آزمایش‌های خاص، قطعی‌تر از مشاهدات مراحل رشد هستند. آزمایش‌ها و اسکن‌های تصویربرداری به پزشکان کمک می‌کنند تا فلج مغزی را تشخیص داده و سایر بیماری‌ها را رد کنند.

رایج‌ترین بررسی‌هایی که هنگام بررسی تشخیص فلج مغزی تجویز می‌شوند عبارتند از:

 اسکن مغز

سی تی اسکن

اسکن CAT یا سی‌تی‌اسکن، مخفف توموگرافی کامپیوتری، تصویربرداری است که شامل یک دستگاه اشعه ایکس مخصوص است که می‌تواند برای گرفتن عکس از مغز، جمجمه و رگ‌های مغز نوزاد استفاده شود.

نوزاد در اسکنری که تصاویر را می‌گیرد، قرار داده می شود. این فرآیند بسته به اینکه آیا به آرام‌بخش نیاز است یا خیر و اینکه چند تصویر گرفته می‌شود، معمولاً 10 تا 15 دقیقه یا گاهی اوقات بیشتر طول می‌کشد.

ام آر آی

MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) نوعی تصویربرداری عصبی است که از میدان‌های مغناطیسی برای گرفتن عکس از مغز و ستون فقرات نوزاد استفاده می‌کند. اسکن‌ MRI ساختارها را با جزئیات بیشتری بررسی می‌کند و نتایج قطعی‌تری نسبت به سونوگرافی یا سی‌تی‌اسکن ارائه می‌دهد

اسکنر MRI دستگاهی است که از یک آهنربای قوی استفاده می‌کند. همانند سی‌تی‌اسکن، سر نوزاد برای گرفتن عکس از مغز در اسکنر قرار می‌گیرد.

این روش ایمن و بدون درد است، اما MRI زمان بیشتری طول می‌کشد و نوزاد باید در طول اسکن کاملاً بی‌حرکت باشد. این معمولاً کار دشواری برای نوزادان است. معمولاً برای کمک به آرام و بی‌حرکت ماندن نوزادان در طول این اسکن طولانی‌، به آرام‌بخش نیاز است.

اولتراسوند جمجمه

این نوع سونوگرافی را می‌توان در دوران نوزادی انجام داد. در سونوگرافی جمجمه از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از مغز استفاده می‌شود. سونوگرافی تصویری دقیق تولید نمی‌کند، اما به‌دلیل ارزانی و سریع بودن ممکن است مورد استفاده قرار گیرد و می‌تواند ارزیابی مقدماتی با ارزشی از مغز ارائه دهد.

الکتروانسفالوگرام (EEG)

اگر کودک شما مشکوک به تشنج باشد، EEG می‌تواند وضعیت او را بهتر ارزیابی کند. تشنج می‌تواند در کودک مبتلا به صرع ایجاد شود. در آزمایش EEG ، الکترودهایی به پوست سر کودک متصل می‌شوند. EEG فعالیت الکتریکی مغز کودک شما را ثبت می‌کند. معمولاً درصورت ابتلا به صرع، تغییراتی در الگوهای طبیعی امواج مغزی مشاهده می‌شوند.

تست های آزمایشگاهی

درصورت تشخیص فلج مغزی در کودک، به احتمال زیاد به متخصصانی ارجاع داده می‌شوید که کودک را ازنظر سایر مشکلاتی که غالباً با این اختلال مرتبط هستند، بررسی کنند.

تیمی از متخصصان که در رشد کودک، عصب‌شناسی و توانبخشی کودکان تخصص دارند، ارزیابی رشدی را انجام می‌دهند. پزشکان برای ارزیابی و تشخیص تأخیرهای رشدی، آزمایشاتی را روی نوزاد انجام می‌دهند. آن‌ها معمولاً رفلکس‌ها را آزمایش کرده و مهارت‌های عضلانی، حرکتی و وضعیت بدن نوزاد را بررسی می‌کنند.

این آزمایشات می‌توانند مشکلات مربوط به حوزه‌های بینایی، شنوایی، گفتار، عقل، رشد، و حرکت را شناسایی کنند و شامل موارد زیر هستند:

• آزمایش خون برای بررسی ناهنجاری‌های ژنتیکی و متابولیک
• آزمایش گفتار و زبان
• آزمایش شنوایی
• آزمایش بینایی
• آزمایش‌های حرکتی دهان، از جمله ارزیابی تغذیه و بلع
• ارزیابی‌های عصبی، از جمله تست های عصبی-عضلانی
• آزمایش‌های عملکرد شناختی
• آزمایش راه رفتن، که هرگونه مشکل در راه رفتن را ارزیابی می‌کند
• ارزیابی‌های فیزیوتراپی و کاردرمانی

تشخیص فلج مغزی بر اساس شدت

فلج مغزی بر اساس شدت اختلال حرکتی به پنج سطح تقسیم شده که از خفیف‌ترین تا شدیدترین نوع را شامل می‌شود. یکی از سیستم‌های رایج برای طبقه‌بندی شدت این اختلال، سیستم طبقه‌بندی عملکرد درشت حرکتی (GMFCS) است که به‌طور خاص مهارت‌های حرکتی کل بدن، مانند نشستن، ایستادن و راه رفتن را ارزیابی کرده و عملکرد حرکتی کودک را پیش‌بینی می‌کند.

این سیستم شامل پنج سطح مختلف است:

• سطح I (خفیف‌ترین): کودک کاملاً مستقل بوده و قادر است اکثر فعالیت‌های بدنی را به‌طور معمول انجام دهد. ممکن است مشکلات جزئی در تعادل یا هماهنگی مشاهده شود، اما توانایی انجام فعالیت‌ها به‌طور مستقل وجود دارد.
• سطح II: کودک در سطوح ناهموار دچار مشکل در تعادل می‌شود و نیاز به استفاده از نرده هنگام بالا رفتن از پله‌ها دارد. او می‌تواند در بیشتر موارد به‌طور مستقل راه برود، اما توانایی کمتری در دویدن و پریدن دارد.
• سطح III: کودک برای انجام فعالیت‌ها نیاز به وسایلی مانند عصا، واکر یا ویلچر دستی دارد. او ممکن است با استفاده از نرده از پله‌ها بالا برود، اما توانایی او برای راه رفتن به‌طور مستقل محدود است.
• سطحIV: توانایی راه رفتن کودک به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است و به احتمال زیاد از ویلچر برای رفت و آمد استفاده می‌کند.
• سطح V (شدیدترین): کودک محدودیت‌های قابل توجهی در کنترل داوطلبانه دارد. او نمی‌تواند به‌طور مستقل راه برود، بنشیند یا بایستد و نیاز به حمایت زیادی برای حرکت دارد.

سطح اولیه اختلال حرکتی کودک که ازطریق GMFCS تعیین می‌شود، می‌تواند شاخص پیش‌آگهی برای مهارت‌های حرکتی آینده کودک باشد. به‌عنوان مثال، کودکانی که در سطح II قرار دارند، معمولاً بیشترین پتانسیل را برای بهبود مهارت‌های حرکتی تا سن 4.5سالگی دارند. همچنین، طبقه‌بندی مجدد سطح شدت در طول زمان و با بزرگ‌تر شدن کودک ضروری است؛ زیرا توانایی‌های حرکتی می‌توانند در طول زمان تغییر کنند.

این طبقه‌بندی کمک می‌کند تا درمان‌های مناسب‌تر و رویکردهای حمایتی برای هر سطح شدت در نظر گرفته شوند. سن تقریبی پتانسیل حرکتی بر اساس GMFCS به دست آمده است.

پتانسیل برای بهبود مهارت‌های حرکتی در فلج مغزی

سطح اختلال حرکتی کودک مبتلا به فلج مغزی (که ازطریق سیستم طبقه‌بندی عملکرد درشت حرکتی (GMFCS) تعیین می‌شود) ممکن است با گذشت زمان و با رشد کودک تغییر کند. در برخی موارد، شدت اختلال کاهش می‌یابد و کودک در سطح آسیب کمتری طبقه‌بندی می‌شود. در مراحل اولیه زندگی، کودک بیشتر پتانسیل رشد مهارتی خود را به دست می‌آورد، اما شدت بیماری می‌تواند این پتانسیل را محدود کند. به‌عنوان مثال، کودکی با مشکلات حرکتی سطح IV ممکن است تا سن 3سالگی توانایی نشستن بدون حمایت را پیدا کند، اما رشد حرکتی او معمولاً در این سن محدود می‌شود. درحالی‌که کودکی با مشکلات حرکتی سطح II ممکن است در 18ماهگی بنشیند و درنهایت قبل از رسیدن به پتانسیل عملکرد حرکتی خود، شروع به راه رفتن کند.

مشکلات در تشخیص فلج مغزی

تشخیص فلج مغزی در کودکان دشوار است؛ زیرا اختلالات رشدی مانند فلج مغزی ممکن است علائم واضحی در سنین پایین نشان ندهند. همچنین، مشکلات رشدی بسیاری از کودکان مبتلا به آسیب مغزی ممکن است به‌طور کامل بهبود یابند. در این زمینه، عواملی که باعث دشوار بودن تشخیص فلج مغزی می‌شود، شامل موارد زیر هستند:

• ظهور دیرهنگام علائم واضح: ممکن است سال‌ها طول بکشد تا علائم واضح فلج مغزی نمایان شوند.
• توانایی بهبود کودکان مبتلا به آسیب مغزی: بسیاری از کودکانی که آسیب مغزی دارند، قادر به بهبود یا جبران مشکلات حرکتی خود هستند.
• تنوع سطوح شدت: سطوح شدت فلج مغزی می‌توانند بسیار متفاوت باشند و این مسئله تشخیص را پیچیده می‌کند.
• شباهت علائم فلج مغزی با سایر اختلالات: علائم فلج مغزی مشابه با بسیاری از اختلالات رشدی دیگر هستند و این مسئله تشخیص صحیح را دشوار می‌کند.

در کودکان زیر 18 ماه، تشخیص فلج مغزی معمولاً با مشکلاتی همراه است؛ زیرا علائم به‌راحتی با اختلالات دیگر اشتباه گرفته می‌شوند. برای مثال، دیستونی پیچشی ایدیوپاتیک که بیشتر با خم شدن نامنظم بازو همراه است، ممکن است در نوزادان نارس مشاهده شده و علائمی مشابه با فلج مغزی ایجاد کند، اما این حالت معمولاً تا یک سالگی برطرف می‌شود.

به همین دلیل، پزشکان معمولاً تا زمانی که مطمئن نشوند که کودک مبتلا به فلج مغزی است، از تشخیص قطعی و ایجاد استرس بیشتر برای والدین خودداری می‌کنند. بررسی رشد مهارت‌های حرکتی کودک و توجه دقیق به تأخیرهای موجود می‌تواند اولین گام مهم در تشخیص صحیح باشد.

پس از تشخیص فلج مغزی چه اتفاقی می‌افتد؟

پس از تشخیص فلج مغزی در فرزند شما، متخصصان پزشکی شروع به بررسی بهترین گزینه‌های درمانی می‌کنند. آنها همچنین هرگونه بیماری مرتبط را آزمایش کرده و تشخیص می‌دهند.

به طور کلی، برنامه‌های درمانی جامع توسط گروهی از متخصصان پزشکی تهیه می‌شود که با هم همکاری می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که فرزند شما بهترین ترکیب درمانی را دریافت می‌کند.

این گروه که اغلب به عنوان تیم مراقبت از بیمار شناخته می‌شود، معمولاً شامل این متخصصان است:

• متخصص اطفال عمومی یا متخصص رشد
• پرستار مدیر پرونده
• متخصص مغز و اعصاب
• مشاور
• متخصص تغذیه
• فیزیوتراپیست
• کاردرمانگر
• گفتاردرمانگر
• متخصص ارتوپدی
• سایر متخصصین، بسته به نیازهای فرزند شما.

روش‌های درمان فلج مغزی

فلج مغزی قابل درمان نیست، اما علائم و عوارض آن قابل کنترل هستند. روش‌های درمان‌ بسته به شدت بیماری، علائم و تأثیر آن‌ها بر فرد، متفاوت خواهند بود. درمان‌های فلج مغزی معمولاً شامل رویکردی تیمی با مشارکت متخصصان مختلف بوده و شامل موارد زیر هستند:

• داروها: داروها می‌توانند علائمی مانند تشنج و اسپاستیسیتی را کنترل کنند. همچنین برای درمان بیماری‌های همزمان مانند اختلالات سلامت روان نیز استفاده می‌شوند.
• جراحی‌ها: جراحی‌ها می‌توانند به کاهش اسپاسم عضلات کمک کنند و شامل کاشت پمپ‌های دارویی یا اصلاح مشکلات مفاصل و ستون فقرات باشند. همچنین ممکن است کاشت محرک‌های الکتریکی مغز برای تعدیل فعالیت مغزی انجام شود.
• فیزیوتراپی و کاردرمانی: این درمان‌ها به بیمار کمک می‌کنند تا مهارت‌های حرکتی و توانایی‌های روزمره را بهبود بخشد و قدرت و تحرک را افزایش دهد.
• گفتاردرمانی: گفتاردرمانی به افراد مبتلا به فلج مغزی کمک می‌کند تا در برقراری ارتباط، به‌ویژه زمانی که مشکلات گفتاری دارند، بهتر عمل کنند.
• درمان سلامت روان: بسیاری از افراد مبتلا به فلج مغزی با مشکلاتی چون افسردگی و اضطراب روبرو می‌شوند. مراجعه به درمانگران یا مشاوران می‌تواند به آن‌ها کمک کند.
• مددکاری اجتماعی و حمایت آموزشی: افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است به حمایت در زمینه‌های آموزشی و زندگی روزمره نیاز داشته باشند. مددکاران اجتماعی و متخصصان آموزشی می‌توانند خدمات حمایتی ارائه دهند.

چه زمانی جراحی برای فلج مغزی پیشنهاد می‌شود؟

جراحی زمانی به‌عنوان گزینه درمان فلج مغزی در نظر گرفته می‌شود که کودک تمامی درمان‌های غیرجراحی را امتحان کرده ولی تسکین کافی نداشته باشد. در این شرایط، جراحان ممکن است جراحی را به‌عنوان گام بعدی پیشنهاد دهند. دو جراحی مغز و اعصاب که اخیراً با موفقیت زیادی انجام شده‌اند، عبارت‌اند از:

• ریزوتومی انتخابی پشتی: در این جراحی، جراحان ریشه‌های غیرطبیعی اعصاب نخاعی را تحت میکروسکوپ بررسی می‌کنند و با انجام برش، خطوط ارتباطی بین اعصاب و ماهیچه‌ها را بهبود می‌بخشند.
• پمپ باکلوفن داخل نخاعی: در این روش، پمپی دارویی ازطریق جراحی در دیواره شکم قرار می‌گیرد و دارو را مستقیماً به مایع نخاعی منتقل می‌کند که می‌تواند علائم را تسکین دهد.

واکنش‌های والدین به تشخیص فلج مغزی

تأیید تشخیص فلج مغزی می‌تواند ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول بکشد. تأثیر این تشخیص می‌تواند برای والدین دشوار و به لحاظ عاطفی سخت باشد. والدین ممکن است در ابتدا از پذیرفتن این خودداری کنند، به خصوص اگر این امید را در خود پرورانده باشند که فرزندشان از این بیماری «گذر» خواهد کرد. این تشخیص ممکن است ترکیبی از ترس، گناه یا دلهره را به همراه داشته باشد. برخی از والدین ممکن است از خود بپرسند که آیا علت اختلال کودک به نوعی تقصیر آنهاست یا اینکه کار اشتباهی انجام داده‌اند؟ برخی دیگر ممکن است آسوده خاطر باشند که فرزندشان دارای اختلالی جسمی است، اما می تواند زندگی کامل و طولانی داشته باشد.

متخصصان ممکن است نخواهند تشخیص فلج مغزی را تا زمانی که کاملاً مطمئن نشده‌اند، اعلام کنند. آنها نمی‌خواهند تشخیص اشتباه بدهند و استرس بی‌مورد ایجاد کنند. آنها ممکن است در اعلام تشخیص تأخیر داشته باشند زیرا می‌ترسند که این امر در پیوند بین والدین و کودک اختلال ایجاد کند. 

اهمیت غربالگری و تشخیص زودهنگام

به خاطر داشته باشید که انجام غربالگری‌های روتین و مناسب برای فرزندتان بسیار مهم است. این کار نه تنها به شما در درک نیازهای سلامتی فرزندتان کمک می‌کند، بلکه در تشخیص، مداخله زودهنگام و درمان نیز مؤثر خواهد بود.

غربالگری و تشخیص زودهنگام همچنین می‌تواند به شما کمک کند تا سریع‌تر از مزایا و در صورت لزوم غرامت بهره‌مند شوید، که می‌تواند به طور قابل توجهی در هزینه‌های پزشکی کودک مبتلا به فلج مغزی کمک کند.

با این حال، به یاد داشته باشید که تشخیص فلج مغزی می‌تواند ماه‌ها تا سال‌ها طول بکشد. ممکن است دوره‌ای وجود داشته باشد که در طی آن فرزند شما مبتلا به تأخیر رشدی تشخیص داده شود اما تشخیص دقیق‌تر بعداً انجام شود.

عناصر زیادی در تشخیص نقش دارند، بنابراین معمولاً برای رد یا تأیید آن به زمان و ارزیابی‌های مکرر نیاز است. این امر به طور کلی در مورد اختلالات عصبی-رشدی بسیار رایج است.

به غیر از موارد شدید فلج مغزی که معمولاً در بدو تولد تشخیص داده می‌شوند، بیشتر تشخیص‌ها در حدود دو سالگی اتفاق می‌افتند.

پیشگیری از فلج مغزی

فلج مغزی معمولاً به‌دلایل غیرقابل پیش‌بینی رخ می‌دهد و به‌طور کلی قابل پیشگیری نیست. بااین‌حال، در برخی شرایط خاص می‌توان خطر ابتلا به آن را کاهش داد.

راه‌هایی برای کاهش خطر عبارت‌اند از:

• سولفات منیزیم برای نوزادان نارس: سولفات منیزیم می‌تواند خطر فلج مغزی را در نوزادانی که پیش از هفته 32 بارداری متولد شده‌اند، کاهش دهد. این دارو گردش خون را تقویت کرده و از آسیب به‌دلیل کمبود اکسیژن جلوگیری می‌کند.
• خنک‌سازی برای نوزادانی که دچار خفگی می‌شوند: نوزادانی که در هنگام تولد خفه شده‌اند، در معرض خطر فلج مغزی قرار دارند. کاهش دمای بدن یا سر نوزاد به میزان حداقل 2 درجه سانتی‌گراد می‌تواند از آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن پیشگیری کند.
• کافئین تجویزی برای نوزادان نارس: کافئین در قالب دارویی می‌تواند به تحریک تنفس در نوزادان نارس کمک کند و تحقیقات نشان می‌دهند که ممکن است خطر فلج مغزی را کاهش دهد.
• کورتیکواستروئیدها در هنگام زایمان زودرس: مصرف کورتیکواستروئید در زمان زایمان زودرس می‌تواند به رشد ریه‌ها کمک کند و احتمال ابتلا به فلج مغزی را کاهش دهد؛ هرچند تحقیقات بیشتری برای تأیید این امر لازم است.

جمع‌بندی

فلج مغزی (CP) اختلالی حرکتی بوده که معمولاً ناشی از آسیب به مغز در دوران نوزادی یا بارداری است. تشخیص این بیماری معمولاً ازطریق ارزیابی‌های بالینی و تصویربرداری مغزی انجام می‌شود. معاینه فیزیکی شامل بررسی قدرت عضلانی، واکنش‌های عصبی و توانایی حرکت کودک است. همچنین، تصویربرداری‌هایی مانند ام‌آرآی یا سی‌تی‌اسکن برای شناسایی آسیب‌های مغزی و آزمون‌های توسعه‌ای برای بررسی تأخیر در رشد و مهارت‌های حرکتی کودک به کار می‌روند.

درمان فلج مغزی به‌طور معمول شامل رویکردی تیمی است که توسط پزشکان و متخصصان مختلف انجام می‌شود. درمان‌ها معمولاً بر کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی تمرکز دارند. داروها به مدیریت تشنج، اسپاستیسیتی (سفتی عضلات) و سایر اختلالات کمک می‌کنند. فیزیوتراپی و کاردرمانی باعث تقویت عضلات، بهبود تحرک و آموزش مهارت‌های روزمره می‌شوند. گفتاردرمانی برای بهبود توانایی‌های ارتباطی و رفع مشکلات گفتاری مفید است. در برخی موارد، جراحی‌های خاص مانند ریزوتومی انتخابی پشتی یا استفاده از پمپ باکلوفن نیز برای کاهش اسپاسم عضلانی و تسکین علائم انجام می‌شوند.

درمان‌های تکمیلی شامل مشاوره‌های روانی، مددکاری اجتماعی و حمایت‌های آموزشی برای کمک به فرد مبتلا و خانواده‌اش در مواجهه با چالش‌های روزمره هستند. اگرچه فلج مغزی قابل درمان نیست، اما با استفاده از روش‌های درمانی مناسب، می‌توان کیفیت زندگی مبتلایان را بهبود بخشید و علائم را کاهش داد.

 برای دریافت مشاوره رایگان برای فلج مغزی و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما هستیم .

منابع

my.clevelandclinic.org

hopkinsmedicine.org

cerebralpalsyguide.com