جدیدترین روش های درمان لکنت زبان

لکنت را چگونه درمان کنیم؟ لکنت زبان نوعی اختلال گفتاری است که باعث می‌شود بیمار هنگام تلاش برای صحبت کردن، صدا، هجا یا کلمات را تکرار و قطع کند یا بکشد. حدود 3 میلیون کودک و بزرگسال در امریکا به این بیماری مبتلا هستند.

فردی که لکنت دارد، ممکن است بداند که چه می‌خواهد بگوید اما به زبان آوردن کلمات برایش دشوار باشد. به نظر می‌رسد کلمات گیر می‌کنند، یا بیمار به تکرار واژه‌ها بپردازد. همچنین ممکن است در هجاهای خاصی مکث کند.

لکنت در هر سنی اتفاق میفتد، اما بیشتر در کودکان 2 تا 6 ساله دیده می‌شود. حدود 75 درصد کودکان با گذشت زمان لکنت‌شان از بین می‌رود.

25 درصد باقیمانده این مشکل را در طول بزرگسالی نیز تجربه می‌کنند.

اگر لکنت در بزرگسالی ازطریق علت خاصی مانند سکته مغزی یا آسیب مغزی حاصل شود، به‌عنوان لکنت عصبی در نظر گرفته می‌شود.  نوعی لکنت نادر به نام لکنت روانشناختی نیز وجود دارد که در اثر ضربه عاطفی یا سایر مسائل در مغز یا با استدلال ایجاد می‌شود.

اگرچه لکنت به‌طور کامل قابل درمان نیست، چند کار وجود دارند که می‌توانید برای بهبود گفتار خود انجام دهید. در اینجا چند روش درمانی برای لکنت زبان آورده شده‌اند.

لکنت چگونه درمان می‌شود؟

گفتار درمانی اصلی‌ترین درمان انواع لکنت زبان است. در کودکان، این روش به‌صورت یادگیری فعالیت‌هایی است که به بهبود علائم لکنت کمک می‌کنند تا زمانی که این علائم از بین بروند. فعالیت‌ها و تکنیک‌های گفتار درمانی به نوع، علائم و شدت لکنت بستگی دارند. دفعات درمان و طول جلسات نیز مهم هستند.

استفاده از دارو برای درمان مستقیم لکنت رایج نیست. بااین‌حال، داروها می‌توانند شرایط سلامت روان مانند اضطراب یا افسردگی را که اغلب با لکنت همراه هستند یا باعث آن می‌شوند، درمان کنند. داروهای افسردگی (داروهای ضدافسردگی) و داروهای ضداضطراب، نمونه‌هایی از داروهای مورد استفاده در این روش هستند.

درمان لکنت بر اساس سن و اهداف ارتباطی فرد متفاوت است. آسیب‌شناس گفتار و زبان (SLP) می‌تواند به شما کمک کند روش‌های درمانی مناسب را پیدا کنید. گروه‌های پشتیبانی برای لکنت نیز می‌توانند به شما کمک کنند.

درمان زود هنگام لکنت در کودکان با کمک متخصص می‌تواند برای جلوگیری از لکنت طولانی‌مدت بسیار مفید باشد. والدین یا سرپرست می‌توانند با صبر و حوصله هنگام برقراری ارتباط با کودک، گوش دادن با دقت به‌جای قطع صحبت او و نیز بررسی روند پیشرفت و احساسات کودک به او کمک کنند.

در اینجا برخی از روش‌های درمانی موجود آورده شده‌اند:

• گفتاردرمانی: گفتاردرمانی می‌تواند به شما بیاموزد که چطور سرعت گفتار خود را کم کنید و متوجه لکنت خود شوید. در ابتدای شروع گفتاردرمانی ممکن است خیلی آرام و بادقت صحبت کنید و با گذشت زمان به الگوی عادی صحبت کردن برسید. تکنیک‌های تنفس، روش‌های آرام‌سازی، یادگیری صحبت کردن آرام‌تر و بررسی مسائل اضطرابی ازجمله تکنیک‌هایی هستند که گفتاردرمانگر می‌تواند هم برای کودکان و هم بزرگسالان استفاده کند.
• رفتاردرمانی شناختی: این نوع درمان می‌تواند باعث شود روش فکر کردنی که لکنت را تشدید می‌کند شناسایی کنید و آن را تغییر دهید. با این کار می‌توانید از شر مشکلاتی مانند استرس، اضطراب و کمبود عزت نفس ناشی از لکنت خلاص شوید.
• داروها: هنوز هیچ دارویی برای لکنت زبان مورد تأیید FDA نمی‌باشد، اما برخی از داروهایی که برای مشکلات دیگر استفاده می‌شوند، ممکن است برای لکنت زبان نیز استفاده شوند. به‌طور خاص درمورد هرگونه عارضه جانبی با پزشک یا گفتاردرمانگر خود مشورت کنید.
• دستگاه‌های پزشکی: محققان در جستجوی تجهیزات پزشکی هستند که بتوانند به روان صحبت کردن کمک کنند. به‌عنوان مثال دستگاه‌هایی که می‌توانند در گوش قرار بگیرند یا از تحریک مغز برای کمک به ارتباطات استفاده کنند. در این زمینه تحقیق بیشتری مورد نیاز است.
• تعامل والد-فرزند یا کمک گرفتن از دیگران: تمرین تکنیک‌ها با فردی دیگر در کنار آمدن با لکنت بسیار تأثیرگذار است؛ خصوصاً در صورتی که با تکنیک‌های درمانی دیگر همراه شود. شما می‌توانید با کمک گفتاردرمانگر درمان مناسب خود را پیدا کنید.

پزشکان در حال تحقیق بر روی روش‌های جدیدی برای درک لکنت ازطریق تصاویر مغزی و آزمایش ژنتیک به امید یافتن روش‌های درمانی مؤثرتر هستند.

در ادامه برخی روش‌های درمانی را بر اساس سن فرد بیان می‌کنیم.

درمان لکنت کودک پیش دبستانی خردسال (2 تا 3.5 سال) 

اجازه دهید با روش درمانی محتمل‌تر شروع کنیم. تیم درمان معمولاً از کودک، والدین و سایر اعضای خانواده، حتی معلم او و گفتاردرمانگر تشکیل می‌شود. برنامه درمانی کودک به موارد زیر بستگی دارد:

• شدت لکنت کودک
• مهارت‌های زبانی و گفتاری کودک
• واکنش کودک به لکنت زبان خودش
• تأثیر لکنت بر زندگی روزمره کودک
• واکنش دیگران به لکنت زبان کودک شما

رویکرد درمانی شامل یک یا هر دوی این استراتژی‌ها می‌شود:

استراتژی یکپارچه

استراتژی یکپارچه نیازمند مشاوره پزشکان با والدین برای کاهش سطح اضطراب و ترس آن‌ها درمورد اختلال گفتاری فرزندشان است. تمرکز همیشه اول بر رفع نگرانی والدین و سایر اعضای خانواده و سپس بر روی درک نگرانی‌های تک تک اعضای خانواده و هدایت آن‌ها به سمت ایجاد تغییرات در ارتباط خانواده با کودک است.

استراتژی مستقیم

در طول درمان مستقیم، گفتاردرمانگر با کودک در تعامل است تا مشکلات روانی او را درک کرده و بهبود را تسریع کند. اصلاح گفتار، اصلاح لکنت و کاهش رفتار ثانویه بخشی از درمان مستقیم کودکان است.

استراتژی غیرمستقیم

اعضای خانواده بازیگران کلیدی در رویکردهای درمانی غیرمستقیم هستند. گفتاردرمانگر بر مشاوره با اعضای خانواده درمورد تغییرات لازم در محیط کودک  که می‌تواند به روان حرف زدن او کمک کند، تمرکز می‌کند. این روش می‌تواند شامل کاهش سرعت ارتباط و بازنویسی جملات برای تسهیل گفتار روان باشد.

درمان لکنت در کودکان پیش دبستانی بزرگ‌تر (3.5 تا 6 سال)

کودکان در این سن ممکن است تازه شروع به لکنت کرده باشند یا ممکن است چندین ماه باشد که لکنت زبان داشته باشند. والدین آن‌ها به‌خوبی می‌دانند که این مسئله گفتاری گذرا نیست. کودکان این گروه سنی معمولاً نسبت به لکنت خود احساس منفی دارند.

رفتار اصلی معمول در این گروه سنی، تکرار جزئی کلمات، ریتم سریع و نامنظم در صحبت کردن و گاهاً کش دادن جملات را شامل می‌شود. گفتاردرمانگر ممکن است متوجه تنش بیش‌ازحد در طول تکرار یا کش دادن کلمات شود. زمانی که کودک در سنین پیش دبستانی یا بزرگ‌تر باشد، رفتار ثانویه نیز قابل توجه می‌شود. رفتارهای ثانویه می‌توانند شامل پلک زدن سریع، انقباض چشم، تکان دادن لب‌ها، تکان دادن سر و افزایش ناگهانی گام صدا باشند.

بااین‌حال، ترس شدید هنوز در میان اکثریت این گروه سنی جایی ندارد.

گفتاردرمانگر به سرپرستان کودک می‌آموزد که گفتار روان او را تقویت کنند. او به والدین آموزش می‌دهد که چگونه به لکنت پاسخ دهند. والدین کودکی که لکنت زبان دارد، باید از گفتار روان، کلام متنوع و متناسب با موقعیت استفاده کنند. والدین فقط باید از نظرات ملایم درمورد لکنت کودک استفاده کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند از کودک بخواهند که کلمه‌ای که باعث لکنت آن‌ها شده را به‌آرامی تکرار کند.

در اولین ویزیت، گفتاردرمانگر نمره شدت لکنت کودک را تعیین می‌کند. تمام ویزیت‌های بعدی کلینیک اهداف متعددی ازجمله موارد زیر را دنبال می‌کنند:

• ارزیابی میزان لکنت فعلی کودک
• صحبت درمورد پیشرفت کودک و والدین او
• معرفی تکنیک‌های جدید (درصورت تشخیص توسط گفتاردرمانگر)

اگرچه هدف میزان روان شدن گفتار پس از درمان در افراد مختلف مبتلا به لکنت زبان متفاوت است، کودکان پیش دبستانی که فقط چند ماه لکنت داشته‌اند می‌توانند در عرض یک یا دو سال پس از پایان درمان به میزان روانی مطلوب برسند یا کاملاً روان صحبت کنند.

کودکان پیش دبستانی بزرگ‌تر ممکن است لکنت خود را به خاطر نیاورند و در آینده نیز نیازی به نظارت بر گفتار نداشته باشند.

درمان لکنت کودکان در سن مدرسه (6 تا 14 سال) 

زمانی که کودک به 6سالگی می‌رسد، رفتارهای اصلی و ثانویه لکنت او کاملاً رشد کرده‌اند. بنابراین، بسته به نیازهای خاص خود به بیش از یک روش نیاز دارد. کودکان در این سن پیچیدگی‌هایی را در رفتارهایشان نشان می‌دهند؛ چرا که ترس، اضطراب، خجالت و اجتناب بخشی از عادات آن‌ها می‌شوند.

برای کودکان مدرسه‌ای و نوجوانانی که لکنت دارند روش درمان با روش‌های درمان کودکان پیش دبستانی متفاوت هستند.

راهکارهایی برای کاهش اختلال در عملکرد بدن

برای بهبود تسلط کودک در سن مدرسه، اکثر گفتاردرمانگرها از ترکیب اصلاح گفتار و اصلاح لکنت استفاده می‌کنند.

روش‌های اصلاح گفتار ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• کنترل سرعت
• آواهای پیوسته
• کش دادن هجاها
• حرکات دهانی آرام
• شروع آسان

استراتژی‌های اصلاح لکنت معمولاً تنش فیزیکی فرد را کاهش می‌دهند. بر اساس تکنیک‌هایی که در سال 1973 معرفی شده‌اند، اصلاح لکنت به فرد کمک می‌کند تا مکانیسم گفتار را در هنگام صحبت غیرروان و همچنین در حین سخنرانی روان یاد بگیرد.

افزایش آگاهی فرد درمورد مکانیسم گفتار و آموزش مهارت‌های خودنظارتی می‌توانند به کاهش دفعات لکنت زبان کمک کنند. این کار می‌تواند به کودکان کمک کند تا لحظات لکنت را اصلاح کرده و تنش را کمتر کنند.

کاهش پرهیز از کلمات

کودکان اغلب با پرهیز از کلمات خاص یا استفاده از الفاظ ("اوه"، "اوم") با لکنت کنار می‌آیند. گفتاردرمانی لکنت می‌تواند به کودکان کمک کند تا با افزایش تسلط خود، گفتار خود به خودی در مکالمات خود را افزایش دهند. SLP ها در جهت کاهش رفتار مخاطب در کودکان و نوجوانان کوچک‌تر کار می‌کنند تا بتوانند دقیقاً آنچه می‌خواهند بگویند را به روشی که می‌خواهند بیان کنند!

کاهش واکنش‌های منفی

حساسیت‌زدایی، خودافشاگری، بازسازی شناختی و حمایت، رویکردهایی اصلی هستند که به کاهش احساسات منفی بیمار درمورد لکنت کمک می‌کنند.

• حساسیت‌زدایی: گتفاردرمانگرها به بیماران کمک می‌کنند تا در محیط‌هایی با ساختار دقیق، با ترسشان از لکنت‌ مواجه شوند. این روش به آن‌ها کمک می‌کند برای موقعیت‌های واقعی آماده شوند.
• خودافشاگری: این روش در جامعه لکنت‌زبانان و جلسات درمانی، به شکل «تبلیغ» رایج است. این روش شامل گفتگو درمورد لکنت، چگونگی تأثیر آن بر بیمارو ارائه مشاوره درمورد نحوه پاسخ به بیمار می‌باشد. برای کودکان در سن مدرسه، این خواسته اغلب ازطریق ارائه در کلاس درس به دست می‌آید.
• بازسازی شناختی: به آن مشاوره نیز گفته می‌شود. گفتاردرمانگر در این روش می‌تواند به افراد دارای لکنت کمک کند خود را با دید جدیدی ببینند. آن‌ها می‌توانند یاد بگیرند که احساسات و نگرش‌های منفی و تأثیر آن‌ها بر گفتارشان را شناسایی کنند.
• پشتیبانی: پشتیبانی می‌تواند به شکل فعالیت‌های گروهی، تمرین‌های روزانه در خانواده بوده یا مکان‌هایی برای تمرین فعالیت‌هایی باشد که فرد از جلسات گفتاردرمانی آموخته است.

رفتارهای تشویقی

گفتاردرمانگرها درمان را به داخل اتاق درمان محدود نمی‌کنند. کودک باید شجاعت و اعتمادبه‌نفس پیدا کند تا استراتژی‌های گفتاری اکتسابی خود را نشان دهد و در بحث‌های خارج از اتاق درمان نیز شرکت کند. رفتاردرمانگران اغلب از مکالمات تلفنی و ویدئو کنفرانس جهت تشویق فعالیت‌های کلی کودک استفاده می‌کنند.

درمان لکنت برای نوجوانان و بزرگسالان مبتلا

درمان برای نوجوانان و بزرگسالانی که لکنت دارند می‌تواند طولانی‌مدت و فشرده باشد؛ زیرا تغییر رفتارهای اصلی و ثانویه آن‌ها در مقایسه با کودکان دشوارتر است. نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند درمان را به‌صورت فردی یا گروهی انتخاب کنند.

بیمار می‌تواند درمانی را انتخاب کند که روش‌های زیر را ارائه می‌کنند:

• اصلاح بلوک: هدف این درمان دستیابی به گفتار کاملاً روان نیست، بلکه به احساس راحتی و سهولت بیشتر در فرد مبتلا به لکنت کمک می‌کند.
• کاهش اجتناب: هدف این است که بیمار بتواند لکنت زبان خود را بپذیرد و این اعتمادبه‌نفس را پیدا کند که در موقعیت‌هایی که قبلاً ترجیح می‌داد از آن‌ها دوری کند، حرف بزند.
• اصلاح روانی گفتار: گفتار آهسته و طولانی، تکنیک‌های درمانی رایجی هستند که گفتاردرمانگر برای مراجعین بزرگسال و نوجوان استفاده می‌کند. در کلینیک هدف این است که گفتار دارای لکنت با گفتار کش‌دار یا آهسته جایگزین شده و سپس تکنیک‌ها در خارج از اتاق درمان نیز تمرین شوند.
• رویکردهای روان‌شناختی: روش‌هایی هستند که به بیمار کمک می‌کنند تأثیر لکنت بر زندگی‌اش را بیان کند. این امر به‌ویژه برای نوجوانان و بزرگسالانی نیاز است که ممکن است قبلاً به‌دلیل اختلالات گفتاری خود با تمسخر، رفتار متفاوت و قلدری سایرین در دبیرستان یا محل کارشان مواجه شده باشند.

درمان لکنت در هر سنی دارای چند هدف مشترک است که عبارت‌اند از: بهبود گفتار روان، افزایش درک فرد از لکنت زبان و به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با افراد هم سن و سالی که لکنت دارند.

درمان سریع لکنت زبان

هیچ درمان فوری‌ای برای لکنت وجود ندارد. بااین‌حال، شرایطی خاص - مانند استرس، خستگی یا فشار - می‌تواند لکنت را بدتر کند. با مدیریت هر چه بیشتر این موقعیت‌ها، ممکن است بتوانید گفتار خود را بهبود ببخشید. با در نظر داشتن این موضوع، مواردی که در ادامه مطرح می‌کنیم می توانند کمک‌کننده باشند:

   نکاتی برای کمک به کاهش لکنت زبان در خانه

در اینجا چند روش وجود دارند که می‌توانند به شما یا فرزندتان در کاهش علائم لکنت کمک کنند.

1- سرعت حرف زدن را کم کنید

یکی از راه‌های مؤثر برای جلوگیری از لکنت زبان این است که سعی کنید آهسته‌تر حرف بزنید. عجله برای تکمیل فکری خاص می‌تواند باعث لکنت زبان، صحبت کردن سریع یا مشکل در به زبان آوردن کلمات شود.

به‌عنوان مثال، بیماران می‌توانند در تنهایی با صدای بلند و سرعت آهسته بخوانند. سپس، هنگامی که بر این امر مسلط شدند، می‌توانند از این سرعت هنگام صحبت با دیگران استفاده کنند.

کشیدن چند نفس عمیق و آرام صحبت کردن می‌تواند به شما کمک کند. به اطرافیان خود بگویید که می‌خواهید این کار را امتحان کنید و صبر آن‌ها واقعاً می‌تواند به شما کمک کند.

گزینه دیگر اضافه کردن مکثی کوتاه بین عبارات و جملات برای کمک به کاهش سرعت گفتار است.

2- از کلمات محرک اجتناب کنید

افرادی که لکنت زبان دارند، نباید احساس کنند که مجبورند (اگر ترجیحشان نیست) از کلمات خاصی استفاده نکنند.

بااین‌حال، برخی از افراد ممکن است بخواهند از کلمات خاصی که باعث لکنت زبان آن‌ها می‌شوند، اجتناب کنند. در این مورد، تهیه فهرستی از این کلمات و یافتن جایگزین‌هایی برای استفاده می‌توانند مفید باشد.

3- تمرین کنید

با یکی از دوستان نزدیک یا اعضای خانواده خود تماس بگیرید تا ببینید آیا آن‌ها می‌توانند با شما بنشینند و صحبت کنند. تمرین گفتار در محیطی امن ممکن است به شما کمک کند تا با خود و نحوه به نظر رسیدن گفتار خود راحت‌تر کنار بیایید.

پیوستن به گروه همیاری با سایر افرادی که لکنت زبان دارند نیز ممکن است مفید باشد. می‌توانید بفهمید چه چیزی به دیگران کمک می‌کند در جمع یا حتی گروه‌های کوچک دوستانه صحبت کنند. همچنین ممکن است باعث شود احساس کنید تنها نیستید.

4- ذهن‌آگاهی را تمرین کنید

ذهن‌آگاهی نوعی مدیتیشن است که به شما امکان می‌دهد آرام باشید و بر افکار خود یا عمل خاصی تمرکز کنید. این روش می‌تواند به شما در آرامش و تسکین اضطراب کمک کند. بزرگسالان و کودکان می‌توانند آن را برای کمک به لکنت زبان تمرین کنند.

برخی شواهد محدود وجود دارند که تکنیک‌های ذهن‌آگاهی می‌توانند در برنامه درمانی جامع برای لکنت زبان کمک‌کننده باشند. برای تعیین اینکه کدام نوع مدیتیشن ممکن است مفید باشد، تحقیقات بیشتری لازم است.

برای تمرین تمرکز حواس، شرکت در کلاس، دانلود اپلیکیشن گوشی هوشمند یا تماشای آنلاین ویدیو را در نظر بگیرید.

5- صدای خودتان را ضبط کنید

ضبط صدای خود می‌تواند به شما در درک بهتر پیشرفتتان کمک کند. این کار می‌تواند به شما کمک کند تا کلمات یا عباراتی را که باعث لکنت شما می‌شوند، مشخص کنید. همچنین می‌تواند به شما کمک کند مواردی را بشنوید که در غیر این صورت متوجه آن‌ها نمی‌شدید.

اگر حس کردید که گوش دادن به صدای خود آزاردهنده است یا باعث اضطرابتان می‌شود، آرام آرام شروع کنید. به خاطر داشته باشید که شنیدن پیشرفت‌های شما می‌تواند دلگرم‌کننده باشد. اما همه تکنیک‌ها برای همه مفید نیستند.

6- به دنبال روش‌های درمانی جدید باشید

در بعضی موارد، دستگاه گوشی مخصوصی که به‌عنوان مانیتور گفتار نامیده می‌شود، می‌تواند مفید باشد. این دستگاه‌ها از نرم‌افزار فیدبک با تأخیر و تغییریافته فرکانسی برای کمک به شما در صحبت روان‌تر استفاده می‌کنند.

دستگاه دقیقاً مانند سمعک، به داخل گوش کاربر متصل می‌شود. این نرم‌افزار صدای شما را تغییر می‌دهد و کسری از ثانیه صدا را به تأخیر می‌اندازد. این دستگاه می‌تواند به شما در کاهش سرعت گفتار کمک کرده و شما را قادر کند بدون لکنت صحبت کنید.

اگرچه برخی تحقیقات برای پشتیبانی از کارایی دستگاه وجود دارند، اما مشخص نیست که این اثرات طولانی‌مدت هستند یا خیر.

محققان به دنبال دستگاه‌ها و برنامه‌های جدیدتری هستند که بتوانند در آینده نیز استفاده کنند.

با پزشک خود درمورد دستگاه‌های موجود که می‌توانند برای شما مؤثر باشند صحبت کنید.

حتما مطالعه کنید : 7 نکته برای کمک به درمان لیسپ

چگونه می توانم به دوست یا از اعضای خانواده‌ام که لکنت زبان دارند، کمک کنم؟

اگر با کسی که لکنت دارد صحبت می‌کنید، مهم است که به او اجازه دهید با سرعت خودش حرف بزند. تلاش برای عجله در گفتار آن‌ها تنها پایان دادن به بیان افکار را برای آن‌ها دشوارتر خواهد کرد.

همچنین نباید سعی کنید جملات آن‌ها را برایشان تمام کنید. صبور باشید و اجازه دهید آن‌ها به‌تنهایی کار خود را تمام کنند. این کار نه‌تنها به آن‌ها کمک می‌کند تا بر روی لکنت زبان خود کار کنند بلکه می‌تواند تأثیر مثبتی بر احساس راحتی کلی آن‌ها داشته باشد.

حمایت طولانی‌مدت برای کمک به عزیزانتان در مدیریت لکنت زبان بسیار مهم است.

چشم‌انداز

لکنت می‌تواند به‌طور مؤثری مدیریت شود. تمرین تکنیک‌های گفتاری و درخواست صبر از کسانی که با آن‌ها ارتباط دارید ممکن است به‌مرور زمان لکنت شما را کاهش دهد.

توسعه شبکه حمایتی از خانواده و دوستان از اهمیت اساسی برخوردار است. حتی ممکن است عضویت در گروه پشتیبانی برای افرادی که لکنت زبان دارند مفید باشد. آسیب شناس گفتار می‌تواند نکات تخصصی‌تری را به شما ارائه دهد.

برای دریافت مشاوره رایگان درمورد درمان لکنت زبان و رزرو وقت می‌توانید با شماره‌های 09362020364، 02166013282 یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما می‌باشد.

منبع محتوا : healthline

سؤالات متداول

آیا لکنت قابل درمان است؟

هیچ درمانی برای لکنت وجود ندارد، اما می‌توانید با درمان و تمرین از آن رهایی یابید. گفتاردرمانی و سایر درمان‌ها می‌توانند به بهبود سریع‌تر و آسان‌تر این بیماری کمک کنند.

آیا لکنت زبان نوعی اضطراب است؟

خیر، لکنت زبان اختلالی است که کاملاً با اضطراب متفاوت است. بااین‌حال، پیوندی قوی و دو طرفه بین این دو بیماری وجود دارد. یعنی لکنت زبان می‌تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن اضطراب شود و اغلب زمانی که احساس اضطراب می‌کنید لکنت زبان بدتر می‌شود.

لکنت زبان چقدر طول می‌کشد؟

به‌طور کلی 90 درصد از کودکان مبتلا به لکنت رشدی تا زمانی که به 18سالگی می‌رسند، خود به خود بهبود می‌یابند. برای کسانی که به‌طور کامل بهبود می‌یابند، لکنت باز نمی‌گردد مگر اینکه لکنت اکتسابی باشد. لکنت مداوم، اگرچه نادر است اما اتفاق میفتد. لکنت زبان مداوم اختلالی مادام‌العمر است. اما هنوز هم قابل درمان است و بسیاری از بزرگسالان می‌توانند یاد بگیرند که علائم آن را مدیریت کنند. لکنت زبان اکتسابی می‌تواند دائمی یا موقت باشد. نوع این لکنت معمولاً به علت ایجاد آن بستگی دارد. هنگامی که لکنت زبان اکتسابی به‌دلیل آسیب شدید یا دائمی مغز اتفاق میفتد، این احتمال وجود دارد که این نوع لکنت نیز دائمی باشد. پزشک شما می‌تواند توضیح دهد که درمورد شما چه اتفاقی میفتد.

آیا لکنت زبان قابل پیشگیری است؟

تنها شکلی از لکنت زبان که قابل پیشگیری است، لکنت زبان اکتسابی است. بهترین راه برای پیشگیری از آن پیشگیری یا کاهش خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سکته مغزی یا ضربه مغزی است.