کار درمانی افسردگی در کلینیک رسش
افسردگی، بیماری رایج سلامت روان است که باعث احساس غم و اندوه مداوم میشود. این اختلال میتواند در نحوه تفکر، خواب، غذا خوردن و هر نوع عملکرد سیستم بدن تغییر ایجاد کند. از دیدگاه کار درمانی، افراد مبتلا به افسردگی معمولاً انرژی یا انگیزه لازم برای شرکت در فعالیتهای موردعلاقه خود را ندارند. در این مطلب به توضیح کاردرمانی افسردگی میپردازیم.
افسردگی
افسردگی، اختلال خلقی رایجی است که با ناراحتی و ناامیدی مشخص میشود. این بیماری میتواند بهسرعت یا بهتدریج رخ دهد یا بهخاطر اتفاقی ناگوار یا تغییرات هورمونی ایجاد شود.
مدیریت افسردگی خفیف به فرد اجازه میدهد سبک زندگی سالم و فعالی داشته باشد. اما افسردگی شدید مشکلی ویرانگر و حتی تهدیدکننده زندگی است. بنابراین تشخیص زودهنگام علائم افسردگی امری حیاتی میباشد.
حتما بخوانید: درمان افسردگی
کاردرمانگر چگونه میتواند به فرد مبتلا به افسردگی کمک کند؟
کاردرمانگر از دانش و مهارتهای خود برای ارائه درمانهای مؤثر به بیمارانی که بهدلیل افسردگی در انجام فعالیتهای روزمره مشکل دارند، استفاده میکند. او به بیمار کمک میکند تا درک درستی از وضعیت خود داشته باشد و درمورد برنامه درمانی خود تصمیمات آگاهانهای بگیرد.
کاردرمانگر در طول جلسات کار درمانی به روشهای زیر به بیمار کمک میکند:
- شرکت در فعالیتهای لذتبخش: افراد مبتلا به افسردگی بهدلیل کاهش لذت و علاقه، فعالیتها و سرگرمیهای لذتبخش را کنار میگذارند. کاردرمانگر با اختصاص دادن فعالیتهای دلپذیری که حس موفقیت را ایجاد میکنند، کار درمانی را شروع میکند. این فعالیتها باعث میشوند بیمار بهتدریج هم علاقه و هم انرژی سابق خود را به دست آورد. فعالیتهای دلپذیر شامل پیادهروی در فضای باز، ملاقات با دوستان برای نوشیدن قهوه، حمام کردن یا گوش دادن به موسیقی میباشند.
- افزایش تدریجی تعداد فعالیتها و میزان پیچیدگی آنها: کاردرمانگر برای تشویق بیمار به انجام مجدد تمام فعالیتهای قبلی، باید میزان پیچیدگی جلسات را با تواناییهای او تنظیم کند. برای مثال، او با کارهای مراقبت شخصی مانند شستن ظروف یا قدم زدن با یک دوست در مکانی آرام شروع میکند. از سرگیری تدریجی مراقبتهای شخصی و فعالیتهای خانگی و اجتماعی، احساس رفاه و کنترل بیمار را افزایش میدهد و به کاهش انزوای اجتماعی او کمک میکند.
- برنامهریزی فعالیتها از قبل: فقدان سازماندهی (یکی از علائم رایج افسردگی) نیز ممکن است بر انجام مجدد فعالیتها تأثیر بگذارد. بنابراین کاردرمانگر به برنامهریزی فعالیتها میپردازد. او بهصورت دقیق مراحل موردنیاز برای انجام یک فعالیت مشخص، مشکلات مرتبط با آن و استراتژیهای مناسب برای غلبه بر آنها را توضیح میدهد. این کار باعث کاهش دلهره بیمار میشود.
- کمک به انجام فعالیتهای روزمره بر اساس میزان انرژی بیمار: خستگی مرتبط با افسردگی میتواند مانعی بزرگ برای از سرگیری فعالیتهای روزمره باشد. بنابراین، مهمترین نکته این است که کاردرمانگر به بیمار کمک کند روشهای حفظ انرژی را درک کند تا بتواند با استفاده از استراتژیهای معمول به مدیریت انرژی خود بپردازد. کاردرمانگر به عوامل مختلف تأثیرگذار بر انرژی توجه میکند. این عوامل عبارتاند از خواب، رژیم غذایی، فعالیت بدنی، سرگرمیها، احساسات، افکار و استراتژیهای مختلف.
- انجام فعالیتهایی که از بازگشت به کار پشتیبانی میکنند: شرکت در فعالیتهایی که باعث افزایش تواناییهای قبلی بیمار میشوند به بازگشت او به محیط کار کمک میکند. کاردرمانگر در این زمینه از بیمار حمایت میکند.
- مشاوره درخصوص مسائل کاری: داشتن افکار منفی مداوم، اعتمادبهنفس بیمار را در محل کار تضعیف میکند. کاردرمانگر میتواند نقش کاری، مسئولیتها و محیط کار بیمار را بررسی کند تا ببیند بیمار چگونه میتواند در محیط کار بیشترین بازدهی را داشته باشد. او وظایف کاری فرد افسرده را ارزیابی میکند و مهارتهایی را که باعث موفقیت بیمار میشوند، مشخص میکند.
- معاشرت با خانواده و دوستان: کنارهگیری اجتماعی به این معنی است که با دوستان و خانوادهای که به شما اهمیت میدهند ارتباط برقرار نمیکنید. کاردرمانگر راهبردهای مقابلهای سادهای را به بیمار آموزش میدهد تا اعتمادبهنفس و مهارتهای تعاملی او را بهبود بخشد و بتواند با دیگران احساس راحتی کند.
- مدیریت کارهای روزمره: مدیریت کارهای روزانه مانند بلند شدن از رختخواب و مراقبت شخصی برای فرد افسرده طاقتفرسا است. کاردرمانگر تکنیکهایی مانند تقسیم وظایف به مراحل قابل مدیریت، تعیین هدف و حل مسئله را به بیمار نشان میدهد تا بهتنهایی از پس وظایف خود برآید.
- یافتن گروههای پشتیبانی: احساس انزوا و تنهایی میتواند افسردگی را تشدید کند. کاردرمانگر به فرد مبتلا به افسردگی کمک میکند با گروههای اجتماعی مختلف آشنا شود تا بر احساس انزوا غلبه کند. او به بیمار پیشنهاد میکند در جلسات و رویدادهای اجتماعی شرکت کند تا احساس کند هدف مشخصی برای زندگی دارد.
انواع ارزیابیهای کار درمانی برای درمان افسردگی
کاردرمانگران از ارزیابیهای استاندارد و غیراستاندارد درمورد افراد مبتلا به افسردگی استفاده میکنند. این ارزیابیها به کاردرمانگران اجازه میدهند تمام اطلاعات موردنیاز برای تهیه برنامه درمانی مناسب هر بیمار را جمعآوری کنند. لیست زیر رایجترین ارزیابیهای مورداستفاده در افراد مبتلا به افسردگی است:
- ارزیابیهای شناختی
- ارزیابی عملکردی
- ارزیابی فعالیتهای روزمره زندگی
- ارزیابی کمکها
- ارزیابی ریسک
- ارزیابی محل کار
- ارزیابی بازگشت به محل کار
ارزیابیهای غیراستاندارد میتوانند شامل مصاحبه با خود فرد بیمار و اعضای خانواده او باشند. کاردرمانگران همچنین ممکن است تواناییهای عملکردی، استراتژیهای مقابله و نیازهای مراقبتی افراد را مشاهده کنند. کاردرمانگران میتوانند عوامل مختلفی را حین ارزیابی افراد در نظر بگیرند تا ارزیابیها دقیق بوده و مستقیماً با نیازهای بیمار مطابقت داشته باشند.
حتما بخوانید: کار درمانی در اختلالات اضطرابی
خدمات کلینیک توانبخشی رسش
کلینیک توانبخشی رسش یکی از مراکز درمانی ارائهدهنده خدمات کار درمانی میباشد. متخصصان کار درمانی این مرکز به تشکیل جلسات کار درمانی افسردگی میپردازند. کاردرمانگران در ابتدا شرایط بیمار را بررسی میکنند. سپس برنامهای شخصی برای بیمار تدوین کرده که به بازگشت او به زندگی عادی کمک میکند. متخصصان کاردرمانی ما به افراد مبتلا به افسردگی کمک میکنند تا یاد بگیرند چگونه بین اوقات فراغت، کار و روابط خود تعادل ایجاد کنند. آنها در طول جلسات درمانی راهکارهایی را برای افزایش اعتمادبهنفس، انگیزه و استقلال فرد بیمار پیشنهاد میدهند. بنابراین در صورتی که مبتلا به افسردگی هستید به مرکز ما مراجعه کرده و در جلسات کار درمانی ما شرکت کنید.
منابع: